У Грузіі сябры кааліцыі «Грузінская мара», якая перамагла на парлямэнцкіх выбарах, распачалі кансультацыі ў пытаньні фармаваньня новага ўраду. Амаль няма сумневу, што яго ўзначаліць сам лідэр «Грузінскай мары», мільярдэр Бідзіна Іванішвілі. З такой пэрспэктывай — «з павагі да волі народу» — змушаны мірыцца і прэзыдэнт Міхаіл Саакашвілі, які публічна прызнаў паразу сваёй партыі і павіншаваў апанэнта зь перамогай.
Пры адсутнасьці форс-мажору адзін з самых радыкальных крытыкаў рэжыму Саакашвілі неўзабаве можа стаць ягонай правай рукой. Прынамсі, ва ўладнай герархіі. Але ці здолее Іванішвілі ажыцьцявіць «грузінскую мару» (аналягічна «мары амэрыканскай») тых суайчыньнікаў, якія аддалі свой голас на выбарах фактычна яму асабіста?
Многія грузіны на гэта, прынамсі, спадзяюцца. Прыклад узыходжаньня на крутую вяршыню самога мільярдэра — ува ўсіх на вачох. У літаральным сэнсе. Гэты рэчавы доказ магутнасьці і ўплыву шырока раскінуўся на гары Мтацмінда ў самым сэрцы Старога Тбілісі.
Ловячы аб’ектывам фотаапарату мясцовую экзотыку, міжволі натыкаесься на вялізнае футурыстычнае збудаваньне са шкла і алюмінію, якое навісае над старымі кварталамі. Паколькі на горным схіле якраз месьціцца лясны заказьнік, прыходзіць думка, што гэта, мабыць, нейкая аранжарэя для экзатычных расьлін ды кветак.
З такой думкай я і правёў амаль увесь час у Тбілісі, але раптам, як часта здараецца, у выпадковай размове высьветлілася: мадэрновая канструкцыя — ніякая не аранжарэя, а жылая рэзыдэнцыя самага заможнага чалавека Грузіі з прыбыткам амаль у 6 мільярдаў даляраў.
Якім чынам Іванішвілі ўдалося атрымаць некалькі гектараў зямлі (дакладней — гары) побач з культавай крэпасьцю Нарыкала («Непрыступная») — нікога, здаецца, і не цікавіць. Два дзясяткі гадоў асабістая крэпасьць бізнэсоўца ў літаральным сэнсе была непрыступнай, але, вырашыўшы пайсьці ў вялікую палітыку, пры канцы мінулага году ён усё ж крыху прачыніў дзьверы для журналістаў (у тым ліку і расейскіх), прадэманстраваўшы, як жывуць «звычайныя сьмяротныя» мільярдэры. Праўда, здымаць што заўгодна фотакарэспандэнтам не дазволілі — толькі тое, што выбраў для паказу сам гаспадар. Таму надрукаваныя ў СМІ справаздачы збольшага нагадвалі растыражаваны прэс-рэліз з адным і тым жа зьместам. У іншы час подступы да рэзыдэнцыі з боку Нарыкалы (астатняя частка ахоўваецца натуральным чынам — горным абрывам) — праз кантрольна-прапускныя пункты.
У той час, як жыхары «ніжніх» ярусаў па даўняй завядзёнцы сушаць бялізну на вяроўках, мільярдэр прызямляецца на дах свайго замку на ўласным верталёце
Трэба сказаць, што касьмічны гмах Іванішвілі досыць моцна кантрастуе зь пераважна даўнімі пабудовамі Старога Тбілісі, многія зь якіх, безь перабольшваньня, стагодзьдзямі ня ведалі нават касмэтычнага рамонту. І ў той час, як жыхары «ніжніх» ярусаў па даўняй завядзёнцы сушаць бялізну на вяроўках, мільярдэр прызямляецца на дах свайго замку на ўласным верталёце.
На замкавай тэрыторыі абсталяваны вялізны басэйн у карыбскім стылі з «асабістай выспай» гаспадара, засаджанай разнастайнай расьліннасьцю. Бязьмежны двор і ўнутраныя памяшканьні ўпрыгожваюць творы прызнаных майстроў сучаснага мастацтва, якое Іванішвілі апантана калекцыянуе ўжо не адзін дзясятак гадоў. Дарэчы, з вокнаў мільярдэра як на далоні відзён прэзыдэнцкі палац, на які, перакананыя грузінскія палітыкі, урэшце і нацэлены Бідзіна Іванішвілі, а таксама велічны сабор — самы вялікі ў краіне — у будоўлю якога ён уклаў не адзін мільён даляраў.
Адзін з найбольш актуальных для грузінскага грамадзтва момантаў — ці здолее меркаваны прэм’ер Іванішвілі паўплываць на прэзыдэнта Саакашвілі ў разьвязваньні расейскага пытаньня? Вось ужо больш за чатыры гады дзьве экс-савецкія краіны знаходзяцца фактычна ў стане халоднай вайны, абвінавачваючы адна адну ў пачатку збройнага канфлікту ў жніўні 2008-га. Адметнае месца ў гэтай геапалітычнай спрэчцы заняла Беларусь: Аляксандар Лукашэнка паабяцаў Маскве прызнаць акупаваныя Абхазію і Паўднёвую Асэтыю, аднак ня толькі гэтага не зрабіў, а ўсталяваў досыць цёплыя стасункі з афіцыйным Тбілісі. Расея з акупаванымі сатэлітамі незадаволеная, але цярпліва чакае, што Лукашэнка яшчэ адумаецца. Між тым у самой Грузіі стаўленьне да Крамля адназначнае. Перадусім — у жанры плякатнага мастацтва.
