Перад тым нас доўга дасьледавалі, ставілі дыягназ, вучылі, дзяліліся досьведам, пераконвалі, што гэта надзейны, правераны і добра зарэкамэндаваны сродак. Выбары – фальсыфікацыя – негвалтоўнае народнае паўстаньне – і зьяўляецца новы “дэмакратычны” лідэр з кветкай свабоды ў руках і амэрыканскай усьмешкай на твары. Грамадзяне задаволеныя разыходзяцца па дамах.
Калі ў 2003-м у Грузіі адбывалася “рэвалюцыя ружаў”, здавалася, што мы ўсе перамаглі савецкае мінулае. Разам з Міхаілам Саакашвілі.
У 2004-м падчас “Памаранчавай рэвалюцыі” верылася, што Ўкраіна стала сапраўды незалежнай. Разам зь Віктарам Юшчанкам.
У 2005-м “Цюльпанавая рэвалюцыя” дала надзею, што можна перамагчы аўтарытарызм. Разам з Курманбекам Бакіевым.
У 2006-м хацелі перамагчы ўсё-усё – разам. З кім?
З Аляксандрам Лукашэнкам.
У 2010-м лідэры “нашых” каляровых рэвалюцый зьбегліся ў Беларусь прасіць падтрымкі і выяўляць сяброўскія пачуцьці. Дзякаваць за хлеб, соль, мінэральную ваду і віно. Такім чынам, Лукашэнку ўдалося ня проста пазьбегнуць таго, чаго ён баяўся як чорт ладана, але і ўпэўнена заявіць: "У Беларусі ня будзе ніякіх каляровых рэвалюцый. Пакуль я прэзыдэнт, я не дапушчу ў краіне ніякіх каляровых рэвалюцый”. Чамусьці мне ў гэта верыцца, калі я чую, як Саакашвілі па Першым канале БТ хваліць нас за “клімат у краіне, які прыцягвае”.
Кіраўнік, які ёсьць жывым увасабленьнем ўсяго таго, супраць чаго былі скіраваныя “каляровыя” рэвалюцыі, атрымаў ад іх найбольш – узмацненьне ўлады.
Калі ня можаш перамагчы – узначальвай.
Калі ў 2003-м у Грузіі адбывалася “рэвалюцыя ружаў”, здавалася, што мы ўсе перамаглі савецкае мінулае. Разам з Міхаілам Саакашвілі.
У 2004-м падчас “Памаранчавай рэвалюцыі” верылася, што Ўкраіна стала сапраўды незалежнай. Разам зь Віктарам Юшчанкам.
У 2010-м лідэры “нашых” каляровых рэвалюцый зьбегліся ў Беларусь прасіць падтрымкі і выяўляць сяброўскія пачуцьці. Дзякаваць за хлеб, соль, мінэральную ваду і віно.
У 2006-м хацелі перамагчы ўсё-усё – разам. З кім?
З Аляксандрам Лукашэнкам.
У 2010-м лідэры “нашых” каляровых рэвалюцый зьбегліся ў Беларусь прасіць падтрымкі і выяўляць сяброўскія пачуцьці. Дзякаваць за хлеб, соль, мінэральную ваду і віно. Такім чынам, Лукашэнку ўдалося ня проста пазьбегнуць таго, чаго ён баяўся як чорт ладана, але і ўпэўнена заявіць: "У Беларусі ня будзе ніякіх каляровых рэвалюцый. Пакуль я прэзыдэнт, я не дапушчу ў краіне ніякіх каляровых рэвалюцый”. Чамусьці мне ў гэта верыцца, калі я чую, як Саакашвілі па Першым канале БТ хваліць нас за “клімат у краіне, які прыцягвае”.
Кіраўнік, які ёсьць жывым увасабленьнем ўсяго таго, супраць чаго былі скіраваныя “каляровыя” рэвалюцыі, атрымаў ад іх найбольш – узмацненьне ўлады.
Калі ня можаш перамагчы – узначальвай.
