Лідэр руху «За свабоду» Аляксандар Мілінкевіч адзначыў:
— Расчараваньне ёсьць, бо лідэры памаранчавай рэвалюцыі прайгралі. Гэта ўсё ж быў пэўны сымбаль у тым, што краіны Ўсходняй Эўропы, былыя постсавецкія рэспублікі, могуць інтэнсіўна ісьці ў Эўропу. Так успрымалася рэвалюцыя. Гэта была рэвалюцыя духу і шанец на пераўтварэньні. Я думаю, унутраная жорсткая барацьба паміж лідэрамі гэтай рэвалюцыі значна зашкодзіла Ўкраіне, а тым самым і нам. Бо гэта прыклад адмоўны, а мы хацелі б таксама пераменаў. І, безумоўна, у Беларусі гэта пакідае пачуцьцё суму.
— Ці азначае гэта, што прадэмакратычная хваля на постсавецкай прасторы завяршылася?
— Я ня думаю, што яна завяршылася. Яна не такая лёгкая, як здавалася ў тыя часы гэтых дэмакратычных рэвалюцый. Ня так лёгка ўсё атрымліваецца, як на плошчы. Заўсёды трэба памятаць, што самае галоўнае — гэта вялікія рэформы, якія цяжка праводзяцца, гэта зьмены мэнталітэту людзей — яшчэ больш цяжкая справа. Але нам вельмі хацелася, каб мы тут у Беларусі, ва Ўкраіне, Грузіі, у іншых постсавецкіх краінах хутчэй карысталіся з тых шанцаў, што ёсьць. Шкада, калі даводзіцца рабіць крокі назад.
Анатоль ЛябедзькаСтаршыня Аб’яднанай грамадзянскай партыі Анатоль Лябедзька сказаў:
— Пяць гадоў таму я асабіста і сотні беларусаў былі на майдане. Людзі абсалютна шчыра прыехалі зь вялікімі спадзяваньнямі і надзеямі, і гатовыя былі абараняць вынікі галасаваньня як свае асабістыя. Праз 5 гадоў беларускія дэмакраты назіралі за тым, што адбываецца ва Ўкраіне, збоку. Не было жаданьня ўзяць квіток і ляцець ва Ўкраіну. Гэта зьвязана з тым, што ёсьць пэўныя расчараваньні. На вялікі жаль, не адбылося самага галоўнага: Украіна ня выканала такую амбітную задачу — стаць дэмакратычнай альтэрнатывай на постсавецкай прасторы. А такі шанец быў.
— Улічваючы сытуацыю ва Ўкраіне, ці можна казаць пра завяршэньне прадэмакратычнай хвалі на постсавецкай прасторы?
— Мы якраз сьведкі нейкай цішыні. Але нельга на сто адсоткаў сказаць, што ўсё скончылася на постсавецкай прасторы. Я спадзяюся, што, можа, якраз Беларусь будзе тым наступным чыньнікам, зь якога пачнецца новая хваля. І яна будзе больш удалая і эфэктыўная.
— Расчараваньне ёсьць, бо лідэры памаранчавай рэвалюцыі прайгралі. Гэта ўсё ж быў пэўны сымбаль у тым, што краіны Ўсходняй Эўропы, былыя постсавецкія рэспублікі, могуць інтэнсіўна ісьці ў Эўропу. Так успрымалася рэвалюцыя. Гэта была рэвалюцыя духу і шанец на пераўтварэньні. Я думаю, унутраная жорсткая барацьба паміж лідэрамі гэтай рэвалюцыі значна зашкодзіла Ўкраіне, а тым самым і нам. Бо гэта прыклад адмоўны, а мы хацелі б таксама пераменаў. І, безумоўна, у Беларусі гэта пакідае пачуцьцё суму.
— Ці азначае гэта, што прадэмакратычная хваля на постсавецкай прасторы завяршылася?
— Я ня думаю, што яна завяршылася. Яна не такая лёгкая, як здавалася ў тыя часы гэтых дэмакратычных рэвалюцый. Ня так лёгка ўсё атрымліваецца, як на плошчы. Заўсёды трэба памятаць, што самае галоўнае — гэта вялікія рэформы, якія цяжка праводзяцца, гэта зьмены мэнталітэту людзей — яшчэ больш цяжкая справа. Але нам вельмі хацелася, каб мы тут у Беларусі, ва Ўкраіне, Грузіі, у іншых постсавецкіх краінах хутчэй карысталіся з тых шанцаў, што ёсьць. Шкада, калі даводзіцца рабіць крокі назад.
Лябедзька: «Спадзяюся, зь Беларусі пачнецца новая хваля».
— Пяць гадоў таму я асабіста і сотні беларусаў былі на майдане. Людзі абсалютна шчыра прыехалі зь вялікімі спадзяваньнямі і надзеямі, і гатовыя былі абараняць вынікі галасаваньня як свае асабістыя. Праз 5 гадоў беларускія дэмакраты назіралі за тым, што адбываецца ва Ўкраіне, збоку. Не было жаданьня ўзяць квіток і ляцець ва Ўкраіну. Гэта зьвязана з тым, што ёсьць пэўныя расчараваньні. На вялікі жаль, не адбылося самага галоўнага: Украіна ня выканала такую амбітную задачу — стаць дэмакратычнай альтэрнатывай на постсавецкай прасторы. А такі шанец быў.
— Улічваючы сытуацыю ва Ўкраіне, ці можна казаць пра завяршэньне прадэмакратычнай хвалі на постсавецкай прасторы?
— Мы якраз сьведкі нейкай цішыні. Але нельга на сто адсоткаў сказаць, што ўсё скончылася на постсавецкай прасторы. Я спадзяюся, што, можа, якраз Беларусь будзе тым наступным чыньнікам, зь якога пачнецца новая хваля. І яна будзе больш удалая і эфэктыўная.
