Карэспандэнт: “Адзін з участкаў для галасаваньня Гарадзенскай-Цэнтральнай выбарчай акругі знаходзіцца ў галоўным будынку унівэрсытэту імя Янкі Купалы на вуліцы Ажэшкі. Пацікавімся: ці прагаласавалі студэнты датэрмінова або ці зьбіраюцца яны ісьці на выбары ўвогуле?”
Студэнт: “Я не галасаваў, па месцы жыхарства зьбіраюся, але сёньня ня буду, 28-га…”
Карэспандэнт: “А вашай групе гаварылі выкладчыкі, што трэба раней галасаваць?”
Студэнт: “Не, не гаварылі. Такое можа быць толькі хіба што ў інтэрнаце, а так у групах ня гоняць на выбары. У мяне факультэт будаўніцтва і транспарту”.
Карэспандэнт: “Пачалося датэрміновае галасаваньне, выкладчыкі гавораць студэнтам, што трэба ісьці галасаваць?”
Выкладчыца: “Я сваім такога не казала”.
Карэспандэнт: “А Вы чулі пра такую зьяву, ёсьць яна?”
Выкладчыца: “Я пра гэта ня ведаю. Можа й ёсьць, але я такіх зьвестак ня маю”.
Карэспандэнт: “Добра, давайце пацікавімся ў студэнтаў”.
Студэнт філфаку: “Датэрмінова? Не, нам ніхто не казаў”.
Карэспандэнт: “У вашай групе: Вы самі, вашыя сябры — калі зьбіраюцца галасаваць?”
Студэнт: “28-га, але на маім участку няма альтэрнатывы. Хаця я яшчэ дакладна ня ведаю — пайду ці не на выбары, я даволі апалітычны чалавек сам па сабе”.
Студэнт аграрнага унівэрсытэту: “Не, на нас ніхто не націскаў”.
Карэспандэнт: “Вы не зьбіраецеся галасаваць датэрмінова?”
Студэнт: “Не”.
Карэспандэнт: “А вашыя сябры?”
Студэнт: “Я думаю, таксама — не”.
Карэспандэнт: “Такія вынікі кароткага апытаньня студэнтаў наконт датэрміновага галасаваньня, якое пачалося ў аўторак”.
