Украінская нацыя пасьпяхова прайшла тэст на сваю сфармаванасьць і цэласнасьць, лічыць доктар палітычных навук Андрэй Казакевіч. На ягоную думку, насельніцтва, якое апынулася ў закладніках сэпаратыстаў у Данбасе і на Луганшчыне, хоча спакою, а сам сэпаратысцкі рух без падтрымкі Расеі захлынецца.
Андрэй Казакевіч заўважае, што цяпер ва ўсходняй Украіне вядзецца інфармацыйная вайна і разабрацца ў прычынах мясцовага сэпаратызму складана. Тым ня менш, на ягоную думку, сэпаратысцкая актыўнасьць назіраецца там, дзе вялікі працэнт расейцаў.
«У Данбасе прыкладна палова насельніцтва ідэнтыфікуе сябе як этнічныя расейцы. Не расейскамоўныя, а менавіта расейцы. На Луганшчыне ўкраінцаў болей, але расейскі сэгмэнт таксама вялікі. Вось у гэтых рэгіёнах сэпаратысцкія настроі асабліва моцныя», — зазначае палітоляг. — Гэты фактар стварае больш спрыяльнае асяродзьдзе для прарасейскіх і сэпаратысцкіх ідэяў».
Адкідаць сацыяльныя чыньнікі незадаволенасьці людзей жыцьцём у Данецкай і Луганскай абласьцях ня варта, засьцерагае палітоляг. Мясцовае насельніцтва не давярае кіеўскай уладзе. Тым ня менш, калі б у сытуацыю ня ўмешваліся зьнешнія сілы, расейцы, яна б не была такой радыкальнай.
Вялікі наплыў расейцаў у Данбас, кажа суразмоўнік, адбыўся за часамі савецкай індустрыялізацыі.
Андрэй Казакевіч зазначае, што апошнія месяцы ўкраінская нацыя праходзіла тэст на сваю цэласнасьць і сфармаванасьць. Яго яна прайшла пасьпяхова, лічыць палітоляг. І цяпер, кажа ён, калі і можа весьціся гаворка пра падзел Украіны, то толькі ў рэчышчы «адколу» дзьвюх абласьцей. Такое разьвіцьцё падзеяў залежыць цяпер толькі ад пазыцыі Расеі, мяркуе Андрэй Казакевіч:
«Калі сэпаратысцкім уладам будуць дадзеныя палітычныя гарантыі, гарантыі эканамічнай дапамогі ды нават гарантыі ўваходжаньня ў склад Расеі, то „адкол“ можа мець нейкую палітычную пэрспэктыву. Калі ж гэтага не адбудзецца, то ніякіх пэрспэктываў ня будзе. Без глыбокага ўмяшаньня Расеі сэпаратысцкі рух, скіраваны на аддзяленьне ад Украіны ці стварэньне канфэдэрацыі з Украінай, зноў жа ня мае палітычнай пэрспэктывы».
Палітоляг лічыць, што бальшыня мясцовага насельніцтва Данбасу і Луганшчыны не ўсьведамляе, што яна будзе мець ад аўтаноміі. У гэтых рэгіёнах, кажа ён, насельніцтва індыфэрэнтнае да палітыкі — ім хочацца спакою.
Што да астатніх рэгіёнаў Украіны, то Андрэй Казакевіч зазначае: глебы для сэпаратызму там няшмат. «Супраціў насельніцтва сэпаратысцкім ідэям значна больш трывалы за прарасейскія праявы актыўнасьці», — кажа палітоляг.
У Беларусі сытуацыю накшталт той, як у Данбасе ці на Луганшчыне, заяўляе Андрэй Казакевіч, цяжка адшукаць. Разьвіцьцё падзеяў у Беларусі паводле ўкраінскага сцэнару, на яго думку, малаверагоднае. «Нацыянальны склад беларускіх рэгіёнаў больш гамагенны», — даводзіць палітоляг.
Андрэй Казакевіч, тым ня менш, зьвяртае ўвагу на ўсходнюю Віцебшчыну разам зь Віцебскам. На ягоную думку, насельніцтва гэтай часткі Беларусі за савецкім часам было моцна зьнітаванае з Расеяй. Гэтыя сувязі застаюцца моцнымі і дагэтуль. Зносіны, кажа палітоляг, застаюцца больш шчыльнымі з расейскімі гарадамі, чым зь Менскам.
«У дзевяностыя гады тут былі дужа моцныя асяродкі прарасейскай арганізацыі Славянскі сабор „Белая Русь“. Асяродкі менавіта расейскіх арганізацыяў, а не прарасейскіх, застаюцца моцнымі і дагэтуль. Той жа самы Герашчанка. Вы ж памятаеце, які быў скандал зь яго звальненьнем», — даводзіць Андрэй Казакевіч.
Палітоляг адзначае, што ўплыў шчыльных сувязяў з Расеяй адбіваецца і на электаральных паводзінах мясцовых беларусаў. Яны нестабільныя, кажа Андрэй Казакевіч. Палітоляг нагадвае, што Віцебская вобласьць адна з апошніх была інтэграваная ў склад БССР.
Доктар палітычных навук Андрэй Казакевіч працуе старшым навуковым супрацоўнікам Унівэрсытэту Вітаўта Вялікага (Літва). Ён дырэктар Інстытуту палітычных дасьледаваньняў «Палітычная сфэра».
«У Данбасе прыкладна палова насельніцтва ідэнтыфікуе сябе як этнічныя расейцы. Не расейскамоўныя, а менавіта расейцы. На Луганшчыне ўкраінцаў болей, але расейскі сэгмэнт таксама вялікі. Вось у гэтых рэгіёнах сэпаратысцкія настроі асабліва моцныя», — зазначае палітоляг. — Гэты фактар стварае больш спрыяльнае асяродзьдзе для прарасейскіх і сэпаратысцкіх ідэяў».
Адкідаць сацыяльныя чыньнікі незадаволенасьці людзей жыцьцём у Данецкай і Луганскай абласьцях ня варта, засьцерагае палітоляг. Мясцовае насельніцтва не давярае кіеўскай уладзе. Тым ня менш, калі б у сытуацыю ня ўмешваліся зьнешнія сілы, расейцы, яна б не была такой радыкальнай.
Вялікі наплыў расейцаў у Данбас, кажа суразмоўнік, адбыўся за часамі савецкай індустрыялізацыі.
Андрэй Казакевіч зазначае, што апошнія месяцы ўкраінская нацыя праходзіла тэст на сваю цэласнасьць і сфармаванасьць. Яго яна прайшла пасьпяхова, лічыць палітоляг. І цяпер, кажа ён, калі і можа весьціся гаворка пра падзел Украіны, то толькі ў рэчышчы «адколу» дзьвюх абласьцей. Такое разьвіцьцё падзеяў залежыць цяпер толькі ад пазыцыі Расеі, мяркуе Андрэй Казакевіч:
«Калі сэпаратысцкім уладам будуць дадзеныя палітычныя гарантыі, гарантыі эканамічнай дапамогі ды нават гарантыі ўваходжаньня ў склад Расеі, то „адкол“ можа мець нейкую палітычную пэрспэктыву. Калі ж гэтага не адбудзецца, то ніякіх пэрспэктываў ня будзе. Без глыбокага ўмяшаньня Расеі сэпаратысцкі рух, скіраваны на аддзяленьне ад Украіны ці стварэньне канфэдэрацыі з Украінай, зноў жа ня мае палітычнай пэрспэктывы».
Без глыбокага ўмяшаньня Расеі сэпаратысцкі рух ня мае палітычнай пэрспэктывы
Што да астатніх рэгіёнаў Украіны, то Андрэй Казакевіч зазначае: глебы для сэпаратызму там няшмат. «Супраціў насельніцтва сэпаратысцкім ідэям значна больш трывалы за прарасейскія праявы актыўнасьці», — кажа палітоляг.
У Беларусі сытуацыю накшталт той, як у Данбасе ці на Луганшчыне, заяўляе Андрэй Казакевіч, цяжка адшукаць. Разьвіцьцё падзеяў у Беларусі паводле ўкраінскага сцэнару, на яго думку, малаверагоднае. «Нацыянальны склад беларускіх рэгіёнаў больш гамагенны», — даводзіць палітоляг.
Андрэй Казакевіч, тым ня менш, зьвяртае ўвагу на ўсходнюю Віцебшчыну разам зь Віцебскам. На ягоную думку, насельніцтва гэтай часткі Беларусі за савецкім часам было моцна зьнітаванае з Расеяй. Гэтыя сувязі застаюцца моцнымі і дагэтуль. Зносіны, кажа палітоляг, застаюцца больш шчыльнымі з расейскімі гарадамі, чым зь Менскам.
«У дзевяностыя гады тут былі дужа моцныя асяродкі прарасейскай арганізацыі Славянскі сабор „Белая Русь“. Асяродкі менавіта расейскіх арганізацыяў, а не прарасейскіх, застаюцца моцнымі і дагэтуль. Той жа самы Герашчанка. Вы ж памятаеце, які быў скандал зь яго звальненьнем», — даводзіць Андрэй Казакевіч.
Палітоляг адзначае, што ўплыў шчыльных сувязяў з Расеяй адбіваецца і на электаральных паводзінах мясцовых беларусаў. Яны нестабільныя, кажа Андрэй Казакевіч. Палітоляг нагадвае, што Віцебская вобласьць адна з апошніх была інтэграваная ў склад БССР.
Доктар палітычных навук Андрэй Казакевіч працуе старшым навуковым супрацоўнікам Унівэрсытэту Вітаўта Вялікага (Літва). Ён дырэктар Інстытуту палітычных дасьледаваньняў «Палітычная сфэра».