Аляксей Марачкін і Кацярына Сумарава — прадстаўнікі двух пакаленьняў беларускіх мастакоў, адлегласьць паміж якімі — паўстагодзьдзя. Прыгожай легендай ці сапраўдным урокам грамадзянскасьці для маладых ёсьць мастацтва супраціву тых, каго яны лічаць сваімі настаўнікамі?
Як разумелі нон-канфармізм ў 1960-я гады і які ён у 2000-х гадох? У якой ступені творцы свабодныя ў сучаснай Беларусі?
Ці ня ёсьць плякатнасьць зьнішчальнай для жывапісу і ці магчыма выявіць грамадзянскую пазыцыю ў абстрактным творы, пазьбегнуўшы публіцыстычнасьці? А ці існуе ўвогуле «чыстае мастацтва» без грамадзянскай або эстэтычнай аўтарскай пазыцыі?
Падставай для дыялёгу мастакоў — выстава «СтART 60» Аляксея Марачкіна, якая адкрываецца 22 лістапада ў менскай «Галерэі Мастацтва». На ёй будуць выстаўленыя пераважна крытычнай скіраванасьці працы пачатку творчай дзейнасьці майстра.
