“Усё пройдзе” - гаворыць мне маці,
“Усё пройдзе” - трымаюць сябры.
Усё проста, ды што нi казацi,
Мы самі жыцця ўладары.
І робіцца брыдка і сумна
Калі мне гавораць як жыць.
Для вольнай натуры няможна
Заўсёды аднолькавай быць!
У марах - я белая птушка,
Шукаю краіну святла...
Усе пройдзе, палётаеш крышку
І вернешся да ўладара.