ці глыбока ці далёка ці блізка
праплывае ў пераменлівых блісках
нейкі горад апавіты зарою
быццам вольная струменіцца мроя
а падасца – гаманілі званіцы
бы хацелі да кагось дазваніцца
і падобныя да сноў распавесьці
пра жыцьцё тамтэйшае весткі
можа ў сьне а можа ў яве аднойчы
хтось адплюшчыць праясьнёныя вочы
і ў азуравае ўвойдзе сьвітаньне
і званіцы залатыя застане