Вінілавага Данчыка паўтарылі на CD

Адразу яшчэ тры кампакт-дыскі Данчыка былі прэзэнтаваны публіцы, якая сабралася сёньня ў менскай сядзібе БНФ. Аматарам Данчыка не хапала месца ў залі. Як высьветлілася, беларускага сьпевака з Амэрыкі любяць ня толькі людзі, якія памятаюць ягоныя канцэрты ў 1990-х гг. у Беларусі, але і зусім юныя асобы. Сярод іх –школьніца Юля. Пытаю ў дзяўчыны, што яна адчувае, калі чуе сьпевы Данчыка?

“Замілаванасьць. У іх ёсьць гэты дух беларушчыны, дух свабоды, любові да сваёй радзімы. Тое, што ідзе праз словы. Што няма народу безь яго мовы. Вось гэта ідзе празь сьпевы Данчыка”.

Арганізаваў вечарыну клюб аматараў Данчыка. На прэзэнтацыі выступілі кіраўнік праекту выданьня дыскаграфіі сьпевака Віталь Супрановіч і вядомы музыказнаўца Вітаўт Мартыненка. Гэта яны паклапаціліся пра захаваньне песень у выкананьні Данчыка на кампакт-дысках.

На адзін з дыскаў нават патрапіў дакумэнтальны фільм “Данчык”, зьняты “Беларусьфільмам” падчас прыезду сьпевака ў Беларусь у канцы 1980-х гадоў. На гэтай стужцы таксама гучаў голас маці сьпевака, якая прыяжджала зь ім у Менск і паказвала месца, дзе да вайны стаяла яе родная хата. Цікава, што на “Беларусьфільме” гэтай стужкі не захавалася, і аўтарам дыскаграфіі давялося дамаўляцца, каб фільм даслалі з Амэрыкі.

Паклапаціліся яны і пра тое, каб на дыску зьявіўся альбом украінскіх песень у выкананьні Данчыка. Вітаўт Мартыненка распавёў гісторыю пошукаў гэтага альбому, пра які некаторыя забыліся.

Таксама ў аздабленьні дыскаграфіі выпраўлены некаторыя недакладнасьці, якія прысутнічалі на вокладках вінілавых кружэлак сьпевака.

Мартыненка: “Тут адна песьня не з рэпэртуару “Песьняроў”. Данчык ня ведаў, хто яе аўтар. Але выдаўцы папрацавалі і знайшлі, хто аўтар. На дыску ўжо пазначана: вершы Ніны Тарас, музыка Ёсіфа Сушко. Такім чынам, гэта ня проста банальная копія старых выданьняў, а крокі наперад у асэнсаваньні нашай спадчыны”.