(Карбалевіч: ) "Падчас выбараў 1994 году толькі кандыдаты, якія мелі ня менш як 1400 сяброў ініцыятыўных групаў, змаглі пераадолець гэтую мяжу - прычым, за дваццаць дзён. У 2001 годзе толькі кандыдаты, колькасьць ініцыятыўных групаў якіх была больш за 3 тысячы чалавек, змаглі сабраць больш за 100 тысяч подпісаў. Выключэньнем стаў Сяргей Гайдукевіч. А якая каманда патрэбна цяпер, каб пераадолець мяжу, неабходную для таго, каб быць зарэгістраваным кандыдатам у прэзыдэнты? Пры гэтым трэба ўлічыць горшую, чым на мінулых выбарах, палітычную сытуацыю ў краіне, і тое, што збор подпісаў будзе праходзіць падчас навагодніх і калядных сьвятаў. І ці можна па колькасным складзе ініцыятыўных групаў, цяперашнім рэйтынгу прэтэндэнтаў ацаніць іх патэнцыял, шанцы на выбарах?"
(Быкоўскі: ) "Памер групы не такі і важны. Напрыклад, на выбарах 2001 году кандыдат Цярэшчанка меў групу, колькасьцю сувымерную цяперашняй ініцыятыўнай групе спадара Лукашэнкі. Але сабраць подпісы ён так і ня здолеў. Таму важныя і якасныя характарыстыкі групы, і мэты, якія ставіць сабе палітык.
Але вы слушна заўважылі, што колькасны склад ініцыятыўных групаў павялічыўся ў параўнаньні з 2001 годам. Так, напрыклад, група спадара Лукашэнкі павялічылася ўдвая. Групы асноўных удзельнікаў таксама павялічыліся на 1-2 тысячы. Паменшылася група толькі ў Скрабца. Відавочна, што са сьледчага ізалятару цяжка праводзіць кампанію. І ягоная кампанія, напэўна, мае іншыя мэты. Ён імкнецца не да перамогі на выбарах, а зазначыць, што судовы перасьлед яго носіць палітычны характар.
Таму па памерах ініцыятыўнай групы нельга яшчэ вызначыць, хто насамрэч зьбярэ подпісы. У гэтым выпадку можна верыць спадарыні Ярмошынай, што ўдзельнікаў выбараў будзе каля чатырох. Звычайна яна ў такіх прагнозах не памыляецца".
(Карбалевіч: ) "А вы не асьмеліцеся зрабіць прагноз і сказаць, хто будуць гэтыя чацьвёра?"
(Быкоўскі: ) "Хутчэй за ўсё, гэта будуць Лукашэнка, Гайдукевіч, Мілінкевіч і, напэўна, Казулін".
(Сіліцкі: ) "Я буду гаварыць, найперш, пра гульцоў апазыцыйнага поля. Таму што з Лукашэнкам і Гайдукевічам, здаецца, усё ясна. Вялікі сьпіс ініцыятыўнай групы яшчэ не азначае, што ўсе яе ўдзельнікі будуць актыўна зьбіраць подпісы. Заўжды ёсьць людзі, якія згадзіліся ўвайсьці ў ініцыятыўную групу, але ня будуць працаваць. Ёсьць людзі, якія могуць быць у сьпісах некалькіх кандыдатаў. Таму трэба глядзець ня толькі на колькасьць ініцыятыўнай групы, але і на тое, у каго ёсьць рэальныя структуры. З гэтага гледзішча я бачу пэрспэктывы толькі ў Мілінкевіча і, зь вялікай нацяжкай, можа быць, у Казуліна.
Да таго ж пасьпяховы збор подпісаў яшчэ не зьяўляецца гарантыяй рэгістрацыі. Прэтэндэнт можа сабраць і 300 тысяч подпісаў, а яго могуць не зарэгістраваць. Лукашэнку, Гайдукевіча і Казуліна, хутчэй за ўсё, зарэгіструюць. А вось у Мілінкевіча ў гэтым сэнсе могуць быць праблемы.
Ягоная нерэгістрацыя лягічна кладзецца ў антырэвалюцыйныя захады ўладаў: папраўкі ў Крымінальны і Крымінальна-працэсуальны кодэксы, раньнія выбары і іншае. Мы цяпер ня ведаем межаў той занепакоенасьці, якую выяўляе ўлада. Таму я не бяруся рабіць прагнозу наконт гэтага". (Чытаць далей -- поўны тэкст перадачы)
(Быкоўскі: ) "Памер групы не такі і важны. Напрыклад, на выбарах 2001 году кандыдат Цярэшчанка меў групу, колькасьцю сувымерную цяперашняй ініцыятыўнай групе спадара Лукашэнкі. Але сабраць подпісы ён так і ня здолеў. Таму важныя і якасныя характарыстыкі групы, і мэты, якія ставіць сабе палітык.
Але вы слушна заўважылі, што колькасны склад ініцыятыўных групаў павялічыўся ў параўнаньні з 2001 годам. Так, напрыклад, група спадара Лукашэнкі павялічылася ўдвая. Групы асноўных удзельнікаў таксама павялічыліся на 1-2 тысячы. Паменшылася група толькі ў Скрабца. Відавочна, што са сьледчага ізалятару цяжка праводзіць кампанію. І ягоная кампанія, напэўна, мае іншыя мэты. Ён імкнецца не да перамогі на выбарах, а зазначыць, што судовы перасьлед яго носіць палітычны характар.
Таму па памерах ініцыятыўнай групы нельга яшчэ вызначыць, хто насамрэч зьбярэ подпісы. У гэтым выпадку можна верыць спадарыні Ярмошынай, што ўдзельнікаў выбараў будзе каля чатырох. Звычайна яна ў такіх прагнозах не памыляецца".
(Карбалевіч: ) "А вы не асьмеліцеся зрабіць прагноз і сказаць, хто будуць гэтыя чацьвёра?"
(Быкоўскі: ) "Хутчэй за ўсё, гэта будуць Лукашэнка, Гайдукевіч, Мілінкевіч і, напэўна, Казулін".
(Сіліцкі: ) "Я буду гаварыць, найперш, пра гульцоў апазыцыйнага поля. Таму што з Лукашэнкам і Гайдукевічам, здаецца, усё ясна. Вялікі сьпіс ініцыятыўнай групы яшчэ не азначае, што ўсе яе ўдзельнікі будуць актыўна зьбіраць подпісы. Заўжды ёсьць людзі, якія згадзіліся ўвайсьці ў ініцыятыўную групу, але ня будуць працаваць. Ёсьць людзі, якія могуць быць у сьпісах некалькіх кандыдатаў. Таму трэба глядзець ня толькі на колькасьць ініцыятыўнай групы, але і на тое, у каго ёсьць рэальныя структуры. З гэтага гледзішча я бачу пэрспэктывы толькі ў Мілінкевіча і, зь вялікай нацяжкай, можа быць, у Казуліна.
Да таго ж пасьпяховы збор подпісаў яшчэ не зьяўляецца гарантыяй рэгістрацыі. Прэтэндэнт можа сабраць і 300 тысяч подпісаў, а яго могуць не зарэгістраваць. Лукашэнку, Гайдукевіча і Казуліна, хутчэй за ўсё, зарэгіструюць. А вось у Мілінкевіча ў гэтым сэнсе могуць быць праблемы.
Ягоная нерэгістрацыя лягічна кладзецца ў антырэвалюцыйныя захады ўладаў: папраўкі ў Крымінальны і Крымінальна-працэсуальны кодэксы, раньнія выбары і іншае. Мы цяпер ня ведаем межаў той занепакоенасьці, якую выяўляе ўлада. Таму я не бяруся рабіць прагнозу наконт гэтага". (Чытаць далей -- поўны тэкст перадачы)
