Гэты каляндар на наступны год ужо стаіць на маім працоўным стале. І атрымала я яго ў падарунак ад аўтара, вядомага беларускага паэта і пэрформэра Зьмітра Вішнёва, які, як высьветлілася, яшчэ і не абы які мастак. Менавіта рэпрадукцыі сваіх карцін Зьміцер і прадстаўляе ў гэтым настольным календары. Апрача імя аўтара і адной з рэпрадукцыяў на яго вокладцы красуецца слоган “Таракан – лепшы сябра чалавека!”
Чаму такая несымпатычная істота патрапіла ў галоўныя героі?
Аднак аўтар ставіцца да яго зь вялікай сымпатыяй. Вось што ён сказаў.
(Вішнёў: ) “Па-першае, я думаю, што гэта вельмі сымпатычная істота. Па-другое, многія трымаюць нават адмыслова экзатычных тараканаў. Ёсьць такія аматары. Таму тут можна паспрачацца”.
Згодзімся з гэткім аўтарскім выбарам, але тады пытаньне лінгвістычнае. Чаму таракан? Па-беларуску гэтая істота завецца ж прусак?
Вось што кажа на гэты конт Зьміцер.
(Вішнёў: ) “Прабачце, таракан – гэта той, што чорны, а прусак – той, што руды. Таму тут ёсьць адрозьненьне”.
Зьміцер згадаў яшчэ нейкіх сымпатычных яму вусякоў. І сапраўды, на старонках календара жывуць і замежныя браты беларускіх прусакоў і тараканаў – да прыкладу, швэцкія какілякі ці нямецкія какерлакі. Вельмі сымпатычныя істоты. Ацаніць іх могуць ня толькі беларускамоўныя карыстальнікі гэтага календара, але і нямецкамоўныя. Бо каляндар выдадзены на дзьвюх гэтых мовах. На маё пытаньне, чаму ў ім другая не расейская ці ангельская, як цяпер зазвычаена, аўтар вельмі сур’ёзна патлумачыў.
(Вішнёў:) “Менавіта па-нямецку, таму што я думаю, што Бэрлін займае сёньня першае месца ў сучаснай культуры, негалосна лічыцца культурнай сталіцай Эўропы. Менавіта не Парыж, а Бэрлін. Таму што ў Бэрліне была сьцяна, абапал якой разьвівалася ўсходняя і заходняя культура, і цяпер атрымаўся такі выбух, у выніку якога аб’ядналіся вось гэтыя культуры і адбываюцца проста неверагодныя экспэрымэнты і працэсы ў галіне мастацтва”.
Да сказанага дадамо, што беларуска-нямецкі каляндар паэта Зьмітра Вішнёва – гэта першы ў гісторыі беларускае літаратуры падобны арт-праект. Свой беларускамоўны каляндар выпускае ўжо некалькі гадоў запар фатограф Сяргей Плыткевіч, быў яшчэ каляндар мастака Ўладзімера Тоўсьціка. А наогул зь беларускіх календароў у продажы зьявіўся пакуль што толькі адрыўны насьценны “Родны край”, які стала выходзіць ад 1990 году.
Чаму такая несымпатычная істота патрапіла ў галоўныя героі?
Аднак аўтар ставіцца да яго зь вялікай сымпатыяй. Вось што ён сказаў.
(Вішнёў: ) “Па-першае, я думаю, што гэта вельмі сымпатычная істота. Па-другое, многія трымаюць нават адмыслова экзатычных тараканаў. Ёсьць такія аматары. Таму тут можна паспрачацца”.
Згодзімся з гэткім аўтарскім выбарам, але тады пытаньне лінгвістычнае. Чаму таракан? Па-беларуску гэтая істота завецца ж прусак?
Вось што кажа на гэты конт Зьміцер.
(Вішнёў: ) “Прабачце, таракан – гэта той, што чорны, а прусак – той, што руды. Таму тут ёсьць адрозьненьне”.
Зьміцер згадаў яшчэ нейкіх сымпатычных яму вусякоў. І сапраўды, на старонках календара жывуць і замежныя браты беларускіх прусакоў і тараканаў – да прыкладу, швэцкія какілякі ці нямецкія какерлакі. Вельмі сымпатычныя істоты. Ацаніць іх могуць ня толькі беларускамоўныя карыстальнікі гэтага календара, але і нямецкамоўныя. Бо каляндар выдадзены на дзьвюх гэтых мовах. На маё пытаньне, чаму ў ім другая не расейская ці ангельская, як цяпер зазвычаена, аўтар вельмі сур’ёзна патлумачыў.
(Вішнёў:) “Менавіта па-нямецку, таму што я думаю, што Бэрлін займае сёньня першае месца ў сучаснай культуры, негалосна лічыцца культурнай сталіцай Эўропы. Менавіта не Парыж, а Бэрлін. Таму што ў Бэрліне была сьцяна, абапал якой разьвівалася ўсходняя і заходняя культура, і цяпер атрымаўся такі выбух, у выніку якога аб’ядналіся вось гэтыя культуры і адбываюцца проста неверагодныя экспэрымэнты і працэсы ў галіне мастацтва”.
Да сказанага дадамо, што беларуска-нямецкі каляндар паэта Зьмітра Вішнёва – гэта першы ў гісторыі беларускае літаратуры падобны арт-праект. Свой беларускамоўны каляндар выпускае ўжо некалькі гадоў запар фатограф Сяргей Плыткевіч, быў яшчэ каляндар мастака Ўладзімера Тоўсьціка. А наогул зь беларускіх календароў у продажы зьявіўся пакуль што толькі адрыўны насьценны “Родны край”, які стала выходзіць ад 1990 году.
