(Спадарыня: ) “У маіх вачах стаіць вельмі густы туман, па начах льецца кроў, адмаўляюць ногі. А нашае прадпрыемства на гэта глядзіць вельмі спакойна! А ўчора, знаходзячыся на мяжы беднасьці, адзінокая шматдзетная маці Мазура пранесла мне супакойваючыя лекі. А яе дзіця не ўзяў зь мяне ніякіх грошаў. Я трэці месяц знаходжуся без бальнічнага. Мэдыкі ў бальніцах трымаюць тых, чые сем’і на глебе алькагалізму адмаўляюцца карміць. А таму, каму неабходна аказаць тэрміновую дапамогу і аплаціць бальнічны ліст, на гэтага чалавека не зьвяртаюць ніякай увагі.
Гарадзкія ўлады мяне адмаўляюцца лячыць. А гэтай адзінокай працавітай маці адмаўляюць палепшыць жыльлё! Мазура згодная ехаць нават у добры забясьпечаны калгас толькі дзеля таго, каб працаваць і жыць спакойна”.
(Сталы слухач з Мазыра: ) “Адна ў нас з вамі праблема: вас вельмі дрэнна чуваць у маім рэгіёне. Я неаднойчы вам ужо тэлефанаваў. Ну, немагчыма!
У мяне нармальны прыймач “Акіян”, ловіць усё радыёстанцыі: і Бі-Бі-Сі, і Нямецкую хвалю, і рускую службу "Свобода" цудоўна чуваць, а вось беларускую службу – нуль. Няўжо ня могуць тэхнічныя службы неяк дамовіцца і зрабіць, хаця б гэтую сярэднюю хвалю больш магутнай, каб вас магчыма было прыймаць.
У нас жа такое сёньня мерапрыемства – кіраўнік наш арганізаваў радыётэлешоў з мас-мэдыямі расейскімі. Хацелася б паслухаць і ваш камэнтар – немагчыма!
Тэхнічная служба, рабіце што-небудзь! Няўжо нельга нармальны сыгнал зрабіць?”
(Бартось Марыя Іванаўна, в. Квасоўка: ) “Глядзела сёньня беларускае тэлебачаньне, як Лукашэнка сабраў карэспандэнтаў расейскіх і пасадзіў каля сябе. Дык трэба было б сабраць і пасадзіць нашых карэспандэнтаў і з апазыцыі таксама, і нашых людзей беларускіх, паслухаць, як мы жывем, як вы нас паважаеце, як суды працуюць, як вашыя начальнікі тут з нас зьдзекваюцца, як адабралі ўсё апошняе.
Адзін раз, другі прыяжджалі вы ў Квасоўку. Але ці дапусьцілі нас з вамі пагаварыць? Не! Абкружыліся міліцыяй!
Брыдка слухаць, Аляксандар Рыгоравіч! Вы ж ужо дарослы чалавек! Вы што думаеце, мы не разумеем, што тут адбываецца? Крымкі будуюць сабе катэджы, а вы “бышляеце” іх, бо яны прывялі вас да ўлады. А мы на каго будзем усё жыцьцё працаваць? На такіх як Крымко?
Бог ты мой! Як можна вось так вось хлусіць? Я проста не магу ўсё гэта выказаць! Аляксандар Рыгоравіч, прыедзьце вы да нас, і пагаворым! У нас ужо ёсьць прэзыдэнт – Мілінкевіч!”
(Спадар: ) “Не рабі зла, і цябе не спасьцігне зло. Ня сей на барознах няпраўду, і ня будзеш ў сем разоў болей пажынаць яе. Не прасі ў Госпада ўлады і ў цара ганаровага мейсца. Не дамагайся зрабіцца судзьдзём, каб не апынуцца табе бясьсільным, асудзіць няпраўду, забаяўшыся моцнай асобы і не пакласьці ценю на справядлівасьць сваю”. (“Кніга Прамудрасьці”, сёмы разьдзел).
Не дамагайся зрабіцца міліцыянтам, можна дадаць, каб не апынуцца бясьсільным пакараць злодзея ва ўласных шэрагах, які прыкрываецца пагонамі ці высокай пасадай, а пакараць замест яго нявінных, асабліва ганебна, калі гэта жанчыны, толькі за тое, што яны сказалі праўду і змагаліся ў тым ліку і за вашыя правы і правы вашых дзяцей.
Чаму вы, міліцыянты, не арыштуеце Лукашэнку па падазрэньню ў забойстве зьніклых? Тое ж пытаньне да спэцназу і КДБ. Калі вы апынецеся ў пекле разам са сваімі аднадумцамі, вы пашкадуеце, што баранілі гонар мундзіру і годнасьць таксама, асабліва галоўнага мундзіру нашай дзяржавы”.
(Пэнсіянэр, Менск: ) “Глядзеў учора прэс-канфэрэнцыю Лукашэнкі з расейскімі журналістамі. Чакаў, каб хоць адзін журналіст задаў пытаньне прэзыдэнту аб зьніклых: Захаранкі, Завадзкім, аб тым, што ў Беларусі зачыняюцца літаральна ўсе незалежныя СМІ, аб тым, што людзі ў турмах галадаюць, атрымліваюць другую групу інваліднасьці. Глуха!
Лічу, што пытаньні, зададзеныя прэзыдэнту былі ўзгодненыя з вэртыкальлю загадзя. Калі ёсьць у нас саюз Расеі зь Беларусьсю ці Беларусі з Расеяй, то чаму не запрасілі на канфэрэнцыю журналістаў праграмы “Эхо Москвы”, газэты “Коммерсант”, журналістаў НТВ, РТР, ТВЦ? Да таму што пытаньні былі б зусім іншыя і адказваць трэба было неяк.
Ужо 10 год нам таўдычаць аб нейкім саюзе! А людзі так і не разумеюць, у чым гэты саюз заключаецца. Адбываецца нейкая гульня у “кошкі-мышкі”, а не саюз!”
(Уладзімер: ) “Набліжаецца чарговая гадавіна слуцкага ўзброенага чыну. Я і мае аднадумцы да гэтага часу спэцыяльна прымяркоўваем адмысловае гартаваньне. Гэта значыць, што мы едзем на лецішча, дзе праходзім курс адмысловай загартоўкі: трымаем сябе ў холадзе, абліваемся халоднай вадой, выконваем усялякія фізычныя практыкаваньні. Таксама выкарыстоўваем нацыянальныя сымбалі, якія нам у гэтым вельмі дапамагаюць загартоўвацца як фізычна і, што самае галоўнае, духоўна. Трэба адзначыць, што Беларусь проста пакутуе ад таго, што у яе вельмі мала сапраўднай эліты. А каб эліту гартаваць, вось патрэбна рабіць такія дзеяньні.
Таму зварот да ўсіх слухачоў Радыё Свабода ўзгадаць пра слуцкі ўзброены чын, пра змагароў, якія амаль у безнадзейным становішчы паказалі вялікі гераізм. Але, на жаль, з-за адсутнасьці дастатковай эліты, ён не набыў неабходных вынікаў”.
Гарадзкія ўлады мяне адмаўляюцца лячыць. А гэтай адзінокай працавітай маці адмаўляюць палепшыць жыльлё! Мазура згодная ехаць нават у добры забясьпечаны калгас толькі дзеля таго, каб працаваць і жыць спакойна”.
(Сталы слухач з Мазыра: ) “Адна ў нас з вамі праблема: вас вельмі дрэнна чуваць у маім рэгіёне. Я неаднойчы вам ужо тэлефанаваў. Ну, немагчыма!
У мяне нармальны прыймач “Акіян”, ловіць усё радыёстанцыі: і Бі-Бі-Сі, і Нямецкую хвалю, і рускую службу "Свобода" цудоўна чуваць, а вось беларускую службу – нуль. Няўжо ня могуць тэхнічныя службы неяк дамовіцца і зрабіць, хаця б гэтую сярэднюю хвалю больш магутнай, каб вас магчыма было прыймаць.
У нас жа такое сёньня мерапрыемства – кіраўнік наш арганізаваў радыётэлешоў з мас-мэдыямі расейскімі. Хацелася б паслухаць і ваш камэнтар – немагчыма!
Тэхнічная служба, рабіце што-небудзь! Няўжо нельга нармальны сыгнал зрабіць?”
(Бартось Марыя Іванаўна, в. Квасоўка: ) “Глядзела сёньня беларускае тэлебачаньне, як Лукашэнка сабраў карэспандэнтаў расейскіх і пасадзіў каля сябе. Дык трэба было б сабраць і пасадзіць нашых карэспандэнтаў і з апазыцыі таксама, і нашых людзей беларускіх, паслухаць, як мы жывем, як вы нас паважаеце, як суды працуюць, як вашыя начальнікі тут з нас зьдзекваюцца, як адабралі ўсё апошняе.
Адзін раз, другі прыяжджалі вы ў Квасоўку. Але ці дапусьцілі нас з вамі пагаварыць? Не! Абкружыліся міліцыяй!
Брыдка слухаць, Аляксандар Рыгоравіч! Вы ж ужо дарослы чалавек! Вы што думаеце, мы не разумеем, што тут адбываецца? Крымкі будуюць сабе катэджы, а вы “бышляеце” іх, бо яны прывялі вас да ўлады. А мы на каго будзем усё жыцьцё працаваць? На такіх як Крымко?
Бог ты мой! Як можна вось так вось хлусіць? Я проста не магу ўсё гэта выказаць! Аляксандар Рыгоравіч, прыедзьце вы да нас, і пагаворым! У нас ужо ёсьць прэзыдэнт – Мілінкевіч!”
(Спадар: ) “Не рабі зла, і цябе не спасьцігне зло. Ня сей на барознах няпраўду, і ня будзеш ў сем разоў болей пажынаць яе. Не прасі ў Госпада ўлады і ў цара ганаровага мейсца. Не дамагайся зрабіцца судзьдзём, каб не апынуцца табе бясьсільным, асудзіць няпраўду, забаяўшыся моцнай асобы і не пакласьці ценю на справядлівасьць сваю”. (“Кніга Прамудрасьці”, сёмы разьдзел).
Не дамагайся зрабіцца міліцыянтам, можна дадаць, каб не апынуцца бясьсільным пакараць злодзея ва ўласных шэрагах, які прыкрываецца пагонамі ці высокай пасадай, а пакараць замест яго нявінных, асабліва ганебна, калі гэта жанчыны, толькі за тое, што яны сказалі праўду і змагаліся ў тым ліку і за вашыя правы і правы вашых дзяцей.
Чаму вы, міліцыянты, не арыштуеце Лукашэнку па падазрэньню ў забойстве зьніклых? Тое ж пытаньне да спэцназу і КДБ. Калі вы апынецеся ў пекле разам са сваімі аднадумцамі, вы пашкадуеце, што баранілі гонар мундзіру і годнасьць таксама, асабліва галоўнага мундзіру нашай дзяржавы”.
(Пэнсіянэр, Менск: ) “Глядзеў учора прэс-канфэрэнцыю Лукашэнкі з расейскімі журналістамі. Чакаў, каб хоць адзін журналіст задаў пытаньне прэзыдэнту аб зьніклых: Захаранкі, Завадзкім, аб тым, што ў Беларусі зачыняюцца літаральна ўсе незалежныя СМІ, аб тым, што людзі ў турмах галадаюць, атрымліваюць другую групу інваліднасьці. Глуха!
Лічу, што пытаньні, зададзеныя прэзыдэнту былі ўзгодненыя з вэртыкальлю загадзя. Калі ёсьць у нас саюз Расеі зь Беларусьсю ці Беларусі з Расеяй, то чаму не запрасілі на канфэрэнцыю журналістаў праграмы “Эхо Москвы”, газэты “Коммерсант”, журналістаў НТВ, РТР, ТВЦ? Да таму што пытаньні былі б зусім іншыя і адказваць трэба было неяк.
Ужо 10 год нам таўдычаць аб нейкім саюзе! А людзі так і не разумеюць, у чым гэты саюз заключаецца. Адбываецца нейкая гульня у “кошкі-мышкі”, а не саюз!”
(Уладзімер: ) “Набліжаецца чарговая гадавіна слуцкага ўзброенага чыну. Я і мае аднадумцы да гэтага часу спэцыяльна прымяркоўваем адмысловае гартаваньне. Гэта значыць, што мы едзем на лецішча, дзе праходзім курс адмысловай загартоўкі: трымаем сябе ў холадзе, абліваемся халоднай вадой, выконваем усялякія фізычныя практыкаваньні. Таксама выкарыстоўваем нацыянальныя сымбалі, якія нам у гэтым вельмі дапамагаюць загартоўвацца як фізычна і, што самае галоўнае, духоўна. Трэба адзначыць, што Беларусь проста пакутуе ад таго, што у яе вельмі мала сапраўднай эліты. А каб эліту гартаваць, вось патрэбна рабіць такія дзеяньні.
Таму зварот да ўсіх слухачоў Радыё Свабода ўзгадаць пра слуцкі ўзброены чын, пра змагароў, якія амаль у безнадзейным становішчы паказалі вялікі гераізм. Але, на жаль, з-за адсутнасьці дастатковай эліты, ён не набыў неабходных вынікаў”.
