Паўстаньне 1830 году, якое ў Польшчы завуць “лістападаўскім”, пачалося ў цяперашнім цэнтры Варшавы – у “Лазенкоўскім парку”, дзе калісьці знаходзіліся вайсковыя казармы – польскія афіцэры пад кіраўніцтвам паручніка Высоцкага выступілі супраць расейскай прысутнасьці ў сваёй краіне і накіраваліся на штурм каралеўскага замку, дзе знаходзіўся царскі намесьнік.
Каб ушанаваць памяць удзельнікаў паўстаньня, гэты маршрут, праз 175 гадоў пад гукі “Варшавянкі” паўтарылі каля 200 аматараў вайсковых інсцэнізацыяў, у мундзірах тагачасных жаўнераў.
(Удзельнік інсцэнізацыі: ) “Гэтае паўстаньне мела вялізны ўплыў на сьвядомасьць эўрапейцаў, якія пабачылі, як можна змагацца з царом і старымі парадкамі”.
Між тым некаторыя польскія гісторыкі ўпэўненыя, што лістападаўскае паўстаньне зусім не было асуджанае на паразу, бо ў ім бралі ўдзел шмат жаўнераў, якія ваявалі яшчэ ў арміі Напалеона і добра ведалі сваю справу – ім было патрэбна, перадусім, больш дасьведчаных камандзіраў.
Гісторык, прафэсар Анджэй Новак кажа, што ня толькі ў гэтым паўстаньні, але і ў іншых узброеных канфліктах з расейкім бокам, беларусы і палякі амаль заўсёды ваявалі разам супраць супольнага ворага.
(Новак: ) “Ня так даўно я пачуў тэзу, зь якой нават цяжка спрачацца з-за яе абсурднасьці – што беларусы разам з расейцамі выгналі палякаў з Крамля ў часы Ілжэдзьмітрыя. У гісторыі, канечне, ёсьць спрэчныя моманты, але тое, што Вялікае Княства Літоўскае ніколі не было саюзьнікам Масквы супраць Польскага каралеўства, ведаюць усе, і ніхто гэты факт не аспрэчвае. Гэта тычыцца і паўстаньняў. Некаторыя ліцьвіны аказваліся, часам, на расейскім баку, але гэта здаралася рэдка. Гэта гістарычная рэальнасьць”.
Гэтымі днямі ў Польшчы ўскладаюць кветкі да помнікаў удзельнікам Лістападаўскага паўстаньня, адбываюцца ўрачыстыя вечарыны, выставы.
Каб ушанаваць памяць удзельнікаў паўстаньня, гэты маршрут, праз 175 гадоў пад гукі “Варшавянкі” паўтарылі каля 200 аматараў вайсковых інсцэнізацыяў, у мундзірах тагачасных жаўнераў.
(Удзельнік інсцэнізацыі: ) “Гэтае паўстаньне мела вялізны ўплыў на сьвядомасьць эўрапейцаў, якія пабачылі, як можна змагацца з царом і старымі парадкамі”.
Між тым некаторыя польскія гісторыкі ўпэўненыя, што лістападаўскае паўстаньне зусім не было асуджанае на паразу, бо ў ім бралі ўдзел шмат жаўнераў, якія ваявалі яшчэ ў арміі Напалеона і добра ведалі сваю справу – ім было патрэбна, перадусім, больш дасьведчаных камандзіраў.
Гісторык, прафэсар Анджэй Новак кажа, што ня толькі ў гэтым паўстаньні, але і ў іншых узброеных канфліктах з расейкім бокам, беларусы і палякі амаль заўсёды ваявалі разам супраць супольнага ворага.
(Новак: ) “Ня так даўно я пачуў тэзу, зь якой нават цяжка спрачацца з-за яе абсурднасьці – што беларусы разам з расейцамі выгналі палякаў з Крамля ў часы Ілжэдзьмітрыя. У гісторыі, канечне, ёсьць спрэчныя моманты, але тое, што Вялікае Княства Літоўскае ніколі не было саюзьнікам Масквы супраць Польскага каралеўства, ведаюць усе, і ніхто гэты факт не аспрэчвае. Гэта тычыцца і паўстаньняў. Некаторыя ліцьвіны аказваліся, часам, на расейскім баку, але гэта здаралася рэдка. Гэта гістарычная рэальнасьць”.
Гэтымі днямі ў Польшчы ўскладаюць кветкі да помнікаў удзельнікам Лістападаўскага паўстаньня, адбываюцца ўрачыстыя вечарыны, выставы.
