Віктар Кучынскі, які зьяўляецца нязьменным дэпутатам парлямэнту з 1990 году, прапаноўваў абмежаваць паўнамоцтвы дзяржаўных кантралёраў. На яго думку, яны нярэдка выходзяць за межы сваёй кампэтэнцыі: прыпыняюць дзейнасьць прадпрыемстваў (пераважна прыватных), блякуюць рахункі, наносяць фірмам вялікія страты. Менавіта таму дзясяткі бізнэсоўцаў пакідаюць Беларусь, вывозяць свае грошы ў Расею, Балтыю. А ў гэты час кантралёры не нясуць асабістай адказнасьці за свае рашэньні, нават за памылковыя.
Аднак у заключэньнях на папраўкі спадара Кучынскага, якія паступілі з Адміністрацыі прэзыдэнта, Вярхоўнага Суду ды шэрагу іншых установаў, адзначалася, што ў іх няма патрэбы — маўляў, гэта будзе залішняя дэталізацыя Крымінальнага кодэксу. Віктар Кучынскі з такой ацэнкай не пагадзіўся і растлумачыў гэта:
(Кучынскі: ) “Я ўпэўнены сёньня на 100%: калі б Аляксандар Рыгоравіч Лукашэнка цяпер падтрымаў гэты законапраект і яго ўнёс, дык усе тыя, хто давалі адмоўнае заключэньне на маю папраўку, яны б аўтаматычна дружна напісалі, што гэта так”.
Старшыня профільнай дэпутацкай камісіі генэрал міліцыі Анатоль Белашэўскі зачытаў заключэньні тых самых экспэртаў, якіх цытаваў Віктар Кучынскі і заклікаў дэпутатаў адхіліць прапановы, тады спадарыня Абрамава і задала яму сваё рытарычнае, але, як яна ж сама і адзначыла, адначасова і прынцыповае пытаньне:
(Абрамава: ) “Як вы самі ацэньваеце такую практыку, калі дэпутат альбо група дэпутатаў уносяць свой законапраект, дык яго патрэбна адразу таптаць, толькі таму, што яго ўносіць не выканаўчая ўлада, а дэпутаты? Я буду, напрыклад, галасаваць за прапанову Кучынскага менавіта з гэтай прычыны. Таму што гэта прапанова, якую ўнёс дэпутат”.
Пакуль дэпутаты працягвалі дыскусію, журналісты ў прэсавым цэнтры пачалі лічыць: сёньня зь сямі законапраектаў шэсьць былі ад выканаўчай улады. На мінулым паседжаньні разглядалася восем дакумэнтаў, і ўсе яны ініцыяваліся альбо прэзыдэнтам, альбо ўрадам. З амаль паўсотні законапраектаў, якія ўжо разгледзелі на восеньскай сэсіі, толькі тры прапаноўвалі дэпутаты, дый тое з гэтых трох адзін фактычна застаўся ад Палаты мінулага скліканьня.
Станіслаў Шушкевіч, які быў дэпутатам Вярхоўнага Савету 12 і 13 скліканьня, гаворыць, што ў той час быў зусім іншы падыход да заканадаўчай дзейнасьці:
(Шушкевіч: ) “Усе справы, якія ішлі па бюджэце, яны прапаноўваліся ўрадам. Яны ўносіліся ў парлямэнцкія камісіі спачатку. Усе астатнія прапановы ішлі ад камісіяў Вярхоўнага Савету. Мы складалі адпаведны плян разгляду пытаньняў і па ім працавалі. І ў нас быў інстытут, які працаваў разам з дэпутатамі над гэтымі праблемамі. Але ж яшчэ раз падкрэсьлю: што да бюджэту, што да зьменаў у мясцовае кіраваньне, тое, што было падпарадкаванае Кебічу, там прапановы ішлі ад ураду. Усе астатнія — ад камісіяў Вярхоўнага Савету. Гэта была зусім іншая прапорцыя”.
Што тычыцца вынікаў галасаваньня, дык за прапанову Віктара Кучынскага прагаласавалі 20 дэпутатаў, супраць — 56.
Аднак у заключэньнях на папраўкі спадара Кучынскага, якія паступілі з Адміністрацыі прэзыдэнта, Вярхоўнага Суду ды шэрагу іншых установаў, адзначалася, што ў іх няма патрэбы — маўляў, гэта будзе залішняя дэталізацыя Крымінальнага кодэксу. Віктар Кучынскі з такой ацэнкай не пагадзіўся і растлумачыў гэта:
(Кучынскі: ) “Я ўпэўнены сёньня на 100%: калі б Аляксандар Рыгоравіч Лукашэнка цяпер падтрымаў гэты законапраект і яго ўнёс, дык усе тыя, хто давалі адмоўнае заключэньне на маю папраўку, яны б аўтаматычна дружна напісалі, што гэта так”.
Старшыня профільнай дэпутацкай камісіі генэрал міліцыі Анатоль Белашэўскі зачытаў заключэньні тых самых экспэртаў, якіх цытаваў Віктар Кучынскі і заклікаў дэпутатаў адхіліць прапановы, тады спадарыня Абрамава і задала яму сваё рытарычнае, але, як яна ж сама і адзначыла, адначасова і прынцыповае пытаньне:
(Абрамава: ) “Як вы самі ацэньваеце такую практыку, калі дэпутат альбо група дэпутатаў уносяць свой законапраект, дык яго патрэбна адразу таптаць, толькі таму, што яго ўносіць не выканаўчая ўлада, а дэпутаты? Я буду, напрыклад, галасаваць за прапанову Кучынскага менавіта з гэтай прычыны. Таму што гэта прапанова, якую ўнёс дэпутат”.
Пакуль дэпутаты працягвалі дыскусію, журналісты ў прэсавым цэнтры пачалі лічыць: сёньня зь сямі законапраектаў шэсьць былі ад выканаўчай улады. На мінулым паседжаньні разглядалася восем дакумэнтаў, і ўсе яны ініцыяваліся альбо прэзыдэнтам, альбо ўрадам. З амаль паўсотні законапраектаў, якія ўжо разгледзелі на восеньскай сэсіі, толькі тры прапаноўвалі дэпутаты, дый тое з гэтых трох адзін фактычна застаўся ад Палаты мінулага скліканьня.
Станіслаў Шушкевіч, які быў дэпутатам Вярхоўнага Савету 12 і 13 скліканьня, гаворыць, што ў той час быў зусім іншы падыход да заканадаўчай дзейнасьці:
(Шушкевіч: ) “Усе справы, якія ішлі па бюджэце, яны прапаноўваліся ўрадам. Яны ўносіліся ў парлямэнцкія камісіі спачатку. Усе астатнія прапановы ішлі ад камісіяў Вярхоўнага Савету. Мы складалі адпаведны плян разгляду пытаньняў і па ім працавалі. І ў нас быў інстытут, які працаваў разам з дэпутатамі над гэтымі праблемамі. Але ж яшчэ раз падкрэсьлю: што да бюджэту, што да зьменаў у мясцовае кіраваньне, тое, што было падпарадкаванае Кебічу, там прапановы ішлі ад ураду. Усе астатнія — ад камісіяў Вярхоўнага Савету. Гэта была зусім іншая прапорцыя”.
Што тычыцца вынікаў галасаваньня, дык за прапанову Віктара Кучынскага прагаласавалі 20 дэпутатаў, супраць — 56.
