“Минские губернские ведомості”, 1855 год:
“Бабруйскі Паветавы Суд аб’яўляе, што на папаўненьне прысуджанай са Сьвіслацкага габрэя Шлёмы Залманава Іцковіча кары за незаконны сплаў паўбэрліны, будзе адбывацца ў мястэчку Сьвіслач, Бабруйскага павету, 22-га сьнежня гэтага году гандаль, на продаж рухомай маёмасьці яго, Іцковіча, якая складаецца з адной каровы, ручной крупадзёркі і трох падушак, ацэненых у 17 руб. Жадаючыя ўдзельнічаць у гандлі могуць разгледзець паперы, што да гэтага належаць, загадзя, у Бабруйскім Паветавым Судзе”.
“Беларуская ніва” (ранейшае “Жыцьцё Беларуса”), 1925 год:
“На 13-га лістапада рэдактар газэты “Жыцьцё Беларуса”, Варава, быў выкліканы ў суд з прапазыцыяй гадзіцца з “доктарам” Павлюкевічам, які пажаліўся на яго за “абразу” яго ў друку. Ведама, рэдактар Варава ні на якую згоду з падобным панам ня мог пайсьці і ў суд не пайшоў. Назаўтра на самай раніцы рэдактар Варава атрымаў павестку ад палітычнай паліцыі… явіцца туды ў характары “заінтэрэсаванага”. Што гэта значыць, ня ведаем; адно толькі, выйшаўшы з рэдакцыі, каб ісьці ў палітычную паліцыю, рэд.Варава назад ужо не вярнуўся…”
“Рэспубліка”, 1995 год:
“Асабістае даручэньне Прэзыдэнта выконвае адна зь беларускіх фірмаў, якая спэцыялізуецца на вырабе хвалевых радыёпрымачоў. Маленькія каробачкі з аўтографам Аляксандра Лукашэнкі будуць падараваныя жыхарам аддаленых вёсак рэспублікі, якія з-за парушэньняў у правадной сетцы ня могуць слухаць нацыянальнага радыё… Узрушаным сялянам тлумачылі пра складанасьці эксплюатацыі і радзілі набываць айчынныя трохканальныя прымачы “Хваля”, якія можна ўключаць у электрасетку. Аднак яшчэ мінулым летам такі прымач быў не па кішэні і сельскім пэнсіянэрам, і нават тым, хто працаваў. Разглядаючы інфармацыйны голад як адну з найбольш важных праблемаў, кіраўнік нашай дзяржавы ўзяў пад асабісты кантроль яе вырашэньне”.
“Бабруйскі Паветавы Суд аб’яўляе, што на папаўненьне прысуджанай са Сьвіслацкага габрэя Шлёмы Залманава Іцковіча кары за незаконны сплаў паўбэрліны, будзе адбывацца ў мястэчку Сьвіслач, Бабруйскага павету, 22-га сьнежня гэтага году гандаль, на продаж рухомай маёмасьці яго, Іцковіча, якая складаецца з адной каровы, ручной крупадзёркі і трох падушак, ацэненых у 17 руб. Жадаючыя ўдзельнічаць у гандлі могуць разгледзець паперы, што да гэтага належаць, загадзя, у Бабруйскім Паветавым Судзе”.
“Беларуская ніва” (ранейшае “Жыцьцё Беларуса”), 1925 год:
“На 13-га лістапада рэдактар газэты “Жыцьцё Беларуса”, Варава, быў выкліканы ў суд з прапазыцыяй гадзіцца з “доктарам” Павлюкевічам, які пажаліўся на яго за “абразу” яго ў друку. Ведама, рэдактар Варава ні на якую згоду з падобным панам ня мог пайсьці і ў суд не пайшоў. Назаўтра на самай раніцы рэдактар Варава атрымаў павестку ад палітычнай паліцыі… явіцца туды ў характары “заінтэрэсаванага”. Што гэта значыць, ня ведаем; адно толькі, выйшаўшы з рэдакцыі, каб ісьці ў палітычную паліцыю, рэд.Варава назад ужо не вярнуўся…”
“Рэспубліка”, 1995 год:
“Асабістае даручэньне Прэзыдэнта выконвае адна зь беларускіх фірмаў, якая спэцыялізуецца на вырабе хвалевых радыёпрымачоў. Маленькія каробачкі з аўтографам Аляксандра Лукашэнкі будуць падараваныя жыхарам аддаленых вёсак рэспублікі, якія з-за парушэньняў у правадной сетцы ня могуць слухаць нацыянальнага радыё… Узрушаным сялянам тлумачылі пра складанасьці эксплюатацыі і радзілі набываць айчынныя трохканальныя прымачы “Хваля”, якія можна ўключаць у электрасетку. Аднак яшчэ мінулым летам такі прымач быў не па кішэні і сельскім пэнсіянэрам, і нават тым, хто працаваў. Разглядаючы інфармацыйны голад як адну з найбольш важных праблемаў, кіраўнік нашай дзяржавы ўзяў пад асабісты кантроль яе вырашэньне”.
