Прэмія заснаваная ў 2001 годзе грамадзкай арганізацыяй Беларуска-нямецкія сустрэчы. Як прызнаў сёньня нямецкі амбасадар Марцін Хэкер, гэтая арганізацыя пад кіраўніцтвам прафэсара Вольнага ўнівэрсытэта Бэрліна Ёганэса Шлётца вельмі шмат робіць для наладжваньня сувязяў паміж беларускімі і нямецкімі навукоўцамі, студэнтамі і творчымі людзьмі, дзеля справы яднаньня двух народаў.
Менавіта гэтае аб’яднаньне правяло прэзэнтацыю ў Беларусі нядаўна знойдзенай нямецкім славістам Норбэртам Рандаў Бібліі Францыска Скарыны. А цяпер кіраўнік арганізацыі Ёганэс Шлётц шукае якасныя віялянчэль і скрыпку для двух таленавітых маладых беларускіх музыкаў, якія нядаўна выступалі ў Нямеччыне...
Прэмія Беларуска-нямецкіх сустрэчаў носіць імя Барыса Кіта. Гэта рэдкі выпадак, калі прэмія названая імем жывога чалавека, але справа ў тым, што Барыс Кіт сам спрычыніўся да яе заснаваньня, у тым ліку і матэрыяльна.
Апошнія дзесяцігодзьдзі гэты слынны беларус жыве ў нямецкім Франкфурце-на-Майне і бярэ актыўны ўдзел у дзейнасьці гэтай арганізацыі. Выкладчык і дырэктар даваенных Віленскай і Наваградзкай беларускіх гімназіяў Барыс Кіт па вайне эміграваў у ЗША, дзе ён зьдзейсьніўся як навуковец, удзельнік касьмічных праграм Злучаных Штатаў, адзін з вынаходнікаў формулы ракетнага паліва. Сёлета Барыс Кіт адзначыў 95-годзьдзе.
Гаворыць дасьледчыца жыцьця і дзейнасьці Барыса Кіта пісьменьніца Лідзія Савік:
(Савік: ) “І сёньня, на 96-м годзе ў яго такі сьветлы розум, такая сьветлая памяць, ён распавядае столькі цікавага, што я іншы раз кажу, што пра вас можна пісаць не адну кнігу.”
Пра Барыса Кіта ўжо напісана некалькі кніг. Васіль Быкаў, які пазнаёміўся з Барысам Кітом у апошні пэрыяд свайго жыцьця, калі быў у Франкфурце, таксама захапіўся ягонымі аповедамі, запісаў іх ды падрыхтаваў кнігу.
Упершыню гэтая кніжка ўспамінаў выйшла ў часопісе “Полымя”, якім тады кіраваў сёньняшні ляўрэат Сяргей Законьнікаў, зусім незадоўга да ягонага звальненьня. У тым “Полымі” Васіль Быкаў упершыню публікаваў усе свае творы. Зараз, пасьля звальненьня Сяргея Законьнікава, як з сумам канстатаваў пісьменьнік Уладзімер Арлоў, ніхто зь лепшых літаратараў Беларусі ў “Полымі” не друкуецца…
Сяргей Законьнікаў назваў шчасьцем тое, што яму асабіста ўдалося пазнаёміцца з Барысам Кітом, які ў неспрыяльных умовах зьбярог павагу і любоў да Беларусі:
(Законьнікаў: ) “Тры гады назад мы з ім у Франкфурце-на-Майне танцавалі Лявоніху на тратуары, і нямецкія фрау аглядаліся на гэтых двух дзівакоў, але глядзелі так прыязна”.
Ёганэс Шлётц, кіраўнік Беларуска-нямецкіх сустрэчаў паведаміў, што цяпер ён актыўна абмяркоўвае з Барысам Кітом пляны супрацоўніцтва на наступныя 10 гадоў, гэта значыць, пасьля 100-гадовага юбілею, і што спадар Кіт зь вялікай цікавасьцю вядзе гэтыя перамовы.
Менавіта гэтае аб’яднаньне правяло прэзэнтацыю ў Беларусі нядаўна знойдзенай нямецкім славістам Норбэртам Рандаў Бібліі Францыска Скарыны. А цяпер кіраўнік арганізацыі Ёганэс Шлётц шукае якасныя віялянчэль і скрыпку для двух таленавітых маладых беларускіх музыкаў, якія нядаўна выступалі ў Нямеччыне...
Прэмія Беларуска-нямецкіх сустрэчаў носіць імя Барыса Кіта. Гэта рэдкі выпадак, калі прэмія названая імем жывога чалавека, але справа ў тым, што Барыс Кіт сам спрычыніўся да яе заснаваньня, у тым ліку і матэрыяльна.
Апошнія дзесяцігодзьдзі гэты слынны беларус жыве ў нямецкім Франкфурце-на-Майне і бярэ актыўны ўдзел у дзейнасьці гэтай арганізацыі. Выкладчык і дырэктар даваенных Віленскай і Наваградзкай беларускіх гімназіяў Барыс Кіт па вайне эміграваў у ЗША, дзе ён зьдзейсьніўся як навуковец, удзельнік касьмічных праграм Злучаных Штатаў, адзін з вынаходнікаў формулы ракетнага паліва. Сёлета Барыс Кіт адзначыў 95-годзьдзе.
Гаворыць дасьледчыца жыцьця і дзейнасьці Барыса Кіта пісьменьніца Лідзія Савік:
(Савік: ) “І сёньня, на 96-м годзе ў яго такі сьветлы розум, такая сьветлая памяць, ён распавядае столькі цікавага, што я іншы раз кажу, што пра вас можна пісаць не адну кнігу.”
Пра Барыса Кіта ўжо напісана некалькі кніг. Васіль Быкаў, які пазнаёміўся з Барысам Кітом у апошні пэрыяд свайго жыцьця, калі быў у Франкфурце, таксама захапіўся ягонымі аповедамі, запісаў іх ды падрыхтаваў кнігу.
Упершыню гэтая кніжка ўспамінаў выйшла ў часопісе “Полымя”, якім тады кіраваў сёньняшні ляўрэат Сяргей Законьнікаў, зусім незадоўга да ягонага звальненьня. У тым “Полымі” Васіль Быкаў упершыню публікаваў усе свае творы. Зараз, пасьля звальненьня Сяргея Законьнікава, як з сумам канстатаваў пісьменьнік Уладзімер Арлоў, ніхто зь лепшых літаратараў Беларусі ў “Полымі” не друкуецца…
Сяргей Законьнікаў назваў шчасьцем тое, што яму асабіста ўдалося пазнаёміцца з Барысам Кітом, які ў неспрыяльных умовах зьбярог павагу і любоў да Беларусі:
(Законьнікаў: ) “Тры гады назад мы з ім у Франкфурце-на-Майне танцавалі Лявоніху на тратуары, і нямецкія фрау аглядаліся на гэтых двух дзівакоў, але глядзелі так прыязна”.
Ёганэс Шлётц, кіраўнік Беларуска-нямецкіх сустрэчаў паведаміў, што цяпер ён актыўна абмяркоўвае з Барысам Кітом пляны супрацоўніцтва на наступныя 10 гадоў, гэта значыць, пасьля 100-гадовага юбілею, і што спадар Кіт зь вялікай цікавасьцю вядзе гэтыя перамовы.
