(Карэспандэнт: ) “ Скажыце, а вы возьміце ўдзел у акцыі салідарнасьці 16 кастрычніка?”
(Хлопец: ) “ Не, а навошта?”
(Дзяўчына: ) “ Я відаць таксама не, бо жыву на 8 паверсе і мне няма дзе ставіць сьвечкі”.
(Спадарыня: ) “ Відаць буду. Я гэта ўсё падтрымліваю й думаю, што буду ўдзельнічаць”.
(Спадар: ) Можа быць буду”.
(Спадар: ) “ Не, таму што ў мяне няма сьвечак”.
(Спадарыня: ) “ Я думаю, што так бо супраць таго, што ў нас цяпер адбываецца”.
(Спадар: ) “ абавязкова гэта зраблю бо адчуваю сябе чалавекам, які належыць да беларускай супольнасьці. І пакуль на беларускай зямлі пануе несправядлівасьць хочацца зрабіць нейкі ўнёсак у адзінства людзей, якія змагаюцца”.
(Спадар сталага ўзросту: ) “ Я думаю,што гэтага не птрэба рабіць. Нам трэба вучыцца працаваць, вучыцца будуваьц агульную дзяржаву, вучыцца будаваць добрыя адносіны з усімі ўнутры дзяржавы. Тым больш, што ў нас шмат зьнешніх ворагаў. Таму ня трэба шукаць ўнутраных”.
(Пэнсіянэрка: ) “ Не, я ўвогуле не любдю гэтыя мерапрыемствы”.
(Дзяўчына: ) “ Я ўдзел вазьму, але моцна сумняюся, што гэта можа дапамагчы. Усе людзі, якія разумеюць, што адбываецца ў краіне возьмуць удзел”.
(Дзяўчына: ) “ Так, вазьму. Мне здаецца калі мы не задумаемся над тым, што адбываецца ў нашай краіне і калі мы ня будзем спачуваць тым людзям – тады будзе дрэнна”.
(Хлопец: ) “ Ня ведаю, калі не забуду, то пастаўлю сьвечку”.
(Спадарыня: ) “ Я можа й не бо жыву ня ў Менску. Таму выключыць сьвятло ў кватэры відаць, што не атрымаецца. Але нешта рабіць трэба. У гэтым выглядзе, ці ў іншым, але трэба. Людзі ня знойдзеныя, справа ня вырашаная і гэта вельмі жахліва”.
(Хлопец: ) “ Чаму б і не. Я салідарны зь імі. Яны ж зьняволеныя і трэба неяк падтрымаць”.
(Хлопец: ) “ Мы сёьння ўжо гэта абмяркоўвалі. Відаць буду і мае сябры таксама. Для кагосьці гэта можа быць флэш-моб – моладзевая мода, а нехта гэта будзе рабіць таму, што трэба2.
(Дзяўчына: ) “ Я думаю, што можна прыняць удзел у гэтай акцыі. Я салідарна зь імі. Чаму б не?”
(Яе сябар з Польшчы: ) “ Лічу, што гэта добрая задума. Гэта дэманстрацыя салідарнасьці з тымі людзьмі”.
(Хлопец: ) “ Не, а навошта?”
(Дзяўчына: ) “ Я відаць таксама не, бо жыву на 8 паверсе і мне няма дзе ставіць сьвечкі”.
(Спадарыня: ) “ Відаць буду. Я гэта ўсё падтрымліваю й думаю, што буду ўдзельнічаць”.
(Спадар: ) Можа быць буду”.
(Спадар: ) “ Не, таму што ў мяне няма сьвечак”.
(Спадарыня: ) “ Я думаю, што так бо супраць таго, што ў нас цяпер адбываецца”.
(Спадар: ) “ абавязкова гэта зраблю бо адчуваю сябе чалавекам, які належыць да беларускай супольнасьці. І пакуль на беларускай зямлі пануе несправядлівасьць хочацца зрабіць нейкі ўнёсак у адзінства людзей, якія змагаюцца”.
(Спадар сталага ўзросту: ) “ Я думаю,што гэтага не птрэба рабіць. Нам трэба вучыцца працаваць, вучыцца будуваьц агульную дзяржаву, вучыцца будаваць добрыя адносіны з усімі ўнутры дзяржавы. Тым больш, што ў нас шмат зьнешніх ворагаў. Таму ня трэба шукаць ўнутраных”.
(Пэнсіянэрка: ) “ Не, я ўвогуле не любдю гэтыя мерапрыемствы”.
(Дзяўчына: ) “ Я ўдзел вазьму, але моцна сумняюся, што гэта можа дапамагчы. Усе людзі, якія разумеюць, што адбываецца ў краіне возьмуць удзел”.
(Дзяўчына: ) “ Так, вазьму. Мне здаецца калі мы не задумаемся над тым, што адбываецца ў нашай краіне і калі мы ня будзем спачуваць тым людзям – тады будзе дрэнна”.
(Хлопец: ) “ Ня ведаю, калі не забуду, то пастаўлю сьвечку”.
(Спадарыня: ) “ Я можа й не бо жыву ня ў Менску. Таму выключыць сьвятло ў кватэры відаць, што не атрымаецца. Але нешта рабіць трэба. У гэтым выглядзе, ці ў іншым, але трэба. Людзі ня знойдзеныя, справа ня вырашаная і гэта вельмі жахліва”.
(Хлопец: ) “ Чаму б і не. Я салідарны зь імі. Яны ж зьняволеныя і трэба неяк падтрымаць”.
(Хлопец: ) “ Мы сёьння ўжо гэта абмяркоўвалі. Відаць буду і мае сябры таксама. Для кагосьці гэта можа быць флэш-моб – моладзевая мода, а нехта гэта будзе рабіць таму, што трэба2.
(Дзяўчына: ) “ Я думаю, што можна прыняць удзел у гэтай акцыі. Я салідарна зь імі. Чаму б не?”
(Яе сябар з Польшчы: ) “ Лічу, што гэта добрая задума. Гэта дэманстрацыя салідарнасьці з тымі людзьмі”.