Аргкамітэт грамадзкага аб’яднаньня беларускіх пэнсіянэраў мяркуе правесьці ўстаноўчы зьезд сваёй арганізацыі ў канцы лістапада, тады ж будзе канчаткова вызначаная яе назва.
Арганізатары кажуць, што хацелі б запрасіць ганаровымі старшынямі свайго аб’яднаньня паэта Ніла Гілевіча і былога кіраўніка калгасу “Расьсьвет” Васіля Старавойтава.
Паводле аднаго з ініцыятараў аб’яднаньня пэнсіянэраў Уладзімера Раманоўскага, інтарэсы беларускіх пэнсіянэраў цяпер ніяк не прадстаўленыя, іх голас грамадзтва фактычна ня чуе, іхным досьведам напоўніцу не карыстаецца. Вялікія сацыяльныя праблемы звычайных пэнсіянэраў: нізкія пэнсіі, высокія цэны, пазбаўленасьць ільгот у параўнаньні з пэнсіянэрамі сілавых структур. Гаворыць сябра аргкамітэту Уладзімер Страх:
(Страх: ) “Зараз асноўная частка пэнсіянэраў – дачнікі. На пэнсію ж не пражывеш. І які б ні быў закон ці ўказ – ўсё супраць іх. Яны ўнёскі плацяць, утрымліваць вартаўнікоў, а зараз трэба плаціць дадаткова падаткі. Чыноўнікі не адмовяцца пацягнуць з гэтага чалавека, гэтага пэнсіянэра”.
У распаўсюджаным на прэзэнтацыі звароце адлюстраваныя і палітычныя патрабаваньні. Пэнсіянэры заяўляюць, што супраць расколу грамадзтва, прапаганды нецярпімасьці да іншадумства, пошуку ворагаў улады. Яны таксама выступаюць супраць штучнай ізаляцыі Беларусі, абмежаваньня эканамічных свабод і правоў грамадзян.
Ініцыятары аб’яднаньня пэнсіянэраў кажуць, што ня хочуць стварыць нейкую апазыцыйную ці палітызаваную структуру, але пакідаюць за сабой права актыўна крытыкаваць дзейную ўладу, усталяваныя ёю парадкі. Гаворыць Уладзімер Раманоўскі:
(Раманоўскі: ) “Пры вядомай долі фантазіі можна сказаць, што ідзе спроба аднаўленьня прыгоннага ладу. Нам вызначылі, чым мы павінны харчавацца – чаркай і скваркай. Нам вызначаюць, куды маюць права езьдзіць і куды не маюць права езьдзіць нашы ўнукі. Нарэшце, нам дыктуюць, як мы павінны думаць – праз сыстэму дзяржаўнай ідэалёгіі”.
Разам з тым ініцыятары стварэньня пэнсіянэрскай арганізацыі разьлічваюць на дапамогу дзяржаўных органаў для правядзеньня зьезду і рэгістрацыі новага аб’яднаньня ды на саюзьніцкія адносіны з вэтэранскімі арганізацыямі.
Арганізатары кажуць, што хацелі б запрасіць ганаровымі старшынямі свайго аб’яднаньня паэта Ніла Гілевіча і былога кіраўніка калгасу “Расьсьвет” Васіля Старавойтава.
Паводле аднаго з ініцыятараў аб’яднаньня пэнсіянэраў Уладзімера Раманоўскага, інтарэсы беларускіх пэнсіянэраў цяпер ніяк не прадстаўленыя, іх голас грамадзтва фактычна ня чуе, іхным досьведам напоўніцу не карыстаецца. Вялікія сацыяльныя праблемы звычайных пэнсіянэраў: нізкія пэнсіі, высокія цэны, пазбаўленасьць ільгот у параўнаньні з пэнсіянэрамі сілавых структур. Гаворыць сябра аргкамітэту Уладзімер Страх:
(Страх: ) “Зараз асноўная частка пэнсіянэраў – дачнікі. На пэнсію ж не пражывеш. І які б ні быў закон ці ўказ – ўсё супраць іх. Яны ўнёскі плацяць, утрымліваць вартаўнікоў, а зараз трэба плаціць дадаткова падаткі. Чыноўнікі не адмовяцца пацягнуць з гэтага чалавека, гэтага пэнсіянэра”.
У распаўсюджаным на прэзэнтацыі звароце адлюстраваныя і палітычныя патрабаваньні. Пэнсіянэры заяўляюць, што супраць расколу грамадзтва, прапаганды нецярпімасьці да іншадумства, пошуку ворагаў улады. Яны таксама выступаюць супраць штучнай ізаляцыі Беларусі, абмежаваньня эканамічных свабод і правоў грамадзян.
Ініцыятары аб’яднаньня пэнсіянэраў кажуць, што ня хочуць стварыць нейкую апазыцыйную ці палітызаваную структуру, але пакідаюць за сабой права актыўна крытыкаваць дзейную ўладу, усталяваныя ёю парадкі. Гаворыць Уладзімер Раманоўскі:
(Раманоўскі: ) “Пры вядомай долі фантазіі можна сказаць, што ідзе спроба аднаўленьня прыгоннага ладу. Нам вызначылі, чым мы павінны харчавацца – чаркай і скваркай. Нам вызначаюць, куды маюць права езьдзіць і куды не маюць права езьдзіць нашы ўнукі. Нарэшце, нам дыктуюць, як мы павінны думаць – праз сыстэму дзяржаўнай ідэалёгіі”.
Разам з тым ініцыятары стварэньня пэнсіянэрскай арганізацыі разьлічваюць на дапамогу дзяржаўных органаў для правядзеньня зьезду і рэгістрацыі новага аб’яднаньня ды на саюзьніцкія адносіны з вэтэранскімі арганізацыямі.
