Многія актывісты АГП застаюцца ў палоне эмоцыяў пасьля Кангрэсу дэмакратычных сілаў, сьцьвярджае лідэр партыі Анатоль Лябедзька. Яны не ўспрынялі рашэньня кангрэсу ды мяркуюць, што трэба, каб тое ж зрабіў і іх лідэр, ды патрабуюць правядзеньня надзвычайнага зьезду, які б выпрацаваў новую стратэгію партыі на выбарах. Спадар Лябедзька з гэтым ня згодны:
(Лябедзька: ) “У нас сёньня адбываецца бунт чалавечых сэрцаў. Гучыць хор галасоў, што мы ня будзем працаваць на таго і таго, што мы можам пайсьці туды і туды… Таму я павінен паставіць пытаньне такім чынам: альбо людзі падтрымліваюць стратэгію аб’яднаньня, фактычным ініцыятарам якой я быў асабіста, і за якую я нясу адказнасьць, і такім чынам мы дасягаем стабілізацыі сытуацыі і працуем як адна каманда… Калі ж не, то я не магу ўзначальваць структуру, у якой няма кансэнсусу”.
Пытаньні пра давер да сябе як да кіраўніка партыі Анатоль Лябедзька абяцае ўзьняць на паседжаньні палітрады АГП у сераду. Ён кажа, што настрой на перагляд дамоўленасьцяў існуе ў партыйных структурах Магілёўскай, Менскай і Берасьцейскай абласных арганізацыяў і ў Менску. Якая частка актывістаў мае такі настрой, спадар Лябедзька сказаць ня можа і ня лічыць гэта прынцыповым:
(Лябедзька: ) “Нават калі ёсьць там і меншасьць, я не хацеў бы, каб мы ўваходзілі ў кампанію, падзеленыя на нейкія фракцыі і групы. Павінна быць каманда, якую зьвязваюць рашэньні, якая будзе працаваць як адзін мэханізм. А ня так, што частка будзе працаваць, а другая — ня будзе, ці будзе ўдзельнічаць у іншых працэсах”.
Кіраўнік Менскай гарадзкой арганізацыі АГП Ігар Шынкарык паведаміў пра сутнасьць настрояў у сваёй суполцы:
(Шынкарык: ) “Мы ўчора зьбіраліся, савет менскай гарадзкой арганізацыі, нас у савет цяпер уваходзіць 12 чалавек, і зь іх за тое, каб працаваць на Мілінкевіча — толькі адзін, усе астатнія — супраць”.
Спадар Шынкарык кажа, што паводле ягоных зьвестак такая ж сытуацыя ў і некаторых абласных арганізацыях АГП, якія патрабуюць скліканьня пазачарговага зьезду партыі. Асабістых прэтэнзіяў да спадара Мілінкевіча ў Ігара Шынкарыка няма, але ён мяркуе, што той павінен дыстанцыявацца ад некаторых асобаў са свайго атачэньня. Тым ня менш, спадар Шынкарык зазначае, што пытаньне аб адмове ад удзелу ў кааліцыі ім і ягонымі аднадумцамі не ўздымаецца.
(Шынкарык: ) “Мы хочам правесьці працу над памылкамі пакуль унутры партыі, высьветліць, чаму так здарылася, хто што дзесьці не дарабіў, ці зрабіў ня так. Пакуль мы настроеныя разабрацца ў сябе ўнутры, і пытаньня аб развале кааліцыі ці выхадзе з кааліцыі мы ня ставім, і ніхто ня будзе ставіць”.
Спадар Шынкарык прызнае, што шмат будзе залежаць ад пазыцыі Аляксандра Мілінкевіча, ад ягоных крокаў, скіраваных на супрацоўніцтва.
(Лябедзька: ) “У нас сёньня адбываецца бунт чалавечых сэрцаў. Гучыць хор галасоў, што мы ня будзем працаваць на таго і таго, што мы можам пайсьці туды і туды… Таму я павінен паставіць пытаньне такім чынам: альбо людзі падтрымліваюць стратэгію аб’яднаньня, фактычным ініцыятарам якой я быў асабіста, і за якую я нясу адказнасьць, і такім чынам мы дасягаем стабілізацыі сытуацыі і працуем як адна каманда… Калі ж не, то я не магу ўзначальваць структуру, у якой няма кансэнсусу”.
Пытаньні пра давер да сябе як да кіраўніка партыі Анатоль Лябедзька абяцае ўзьняць на паседжаньні палітрады АГП у сераду. Ён кажа, што настрой на перагляд дамоўленасьцяў існуе ў партыйных структурах Магілёўскай, Менскай і Берасьцейскай абласных арганізацыяў і ў Менску. Якая частка актывістаў мае такі настрой, спадар Лябедзька сказаць ня можа і ня лічыць гэта прынцыповым:
(Лябедзька: ) “Нават калі ёсьць там і меншасьць, я не хацеў бы, каб мы ўваходзілі ў кампанію, падзеленыя на нейкія фракцыі і групы. Павінна быць каманда, якую зьвязваюць рашэньні, якая будзе працаваць як адзін мэханізм. А ня так, што частка будзе працаваць, а другая — ня будзе, ці будзе ўдзельнічаць у іншых працэсах”.
Кіраўнік Менскай гарадзкой арганізацыі АГП Ігар Шынкарык паведаміў пра сутнасьць настрояў у сваёй суполцы:
(Шынкарык: ) “Мы ўчора зьбіраліся, савет менскай гарадзкой арганізацыі, нас у савет цяпер уваходзіць 12 чалавек, і зь іх за тое, каб працаваць на Мілінкевіча — толькі адзін, усе астатнія — супраць”.
Спадар Шынкарык кажа, што паводле ягоных зьвестак такая ж сытуацыя ў і некаторых абласных арганізацыях АГП, якія патрабуюць скліканьня пазачарговага зьезду партыі. Асабістых прэтэнзіяў да спадара Мілінкевіча ў Ігара Шынкарыка няма, але ён мяркуе, што той павінен дыстанцыявацца ад некаторых асобаў са свайго атачэньня. Тым ня менш, спадар Шынкарык зазначае, што пытаньне аб адмове ад удзелу ў кааліцыі ім і ягонымі аднадумцамі не ўздымаецца.
(Шынкарык: ) “Мы хочам правесьці працу над памылкамі пакуль унутры партыі, высьветліць, чаму так здарылася, хто што дзесьці не дарабіў, ці зрабіў ня так. Пакуль мы настроеныя разабрацца ў сябе ўнутры, і пытаньня аб развале кааліцыі ці выхадзе з кааліцыі мы ня ставім, і ніхто ня будзе ставіць”.
Спадар Шынкарык прызнае, што шмат будзе залежаць ад пазыцыі Аляксандра Мілінкевіча, ад ягоных крокаў, скіраваных на супрацоўніцтва.
