Аляксандра Мілінкевіча, бадай, ня ведаюць як публічнага палітыка: ён не выступаў на мітынгах, а займаўся стварэньнем і падтрымкай грамадзкіх арганізацыяў, гуртаваў дэмакратычныя сілы спачатку ў Горадні і вобласьці, затым — па ўсёй Беларусі. Вось меркаваньне пра спадара Мілінкевіча выкладчыка нямецкай мовы Міхала Патрэбы, які яго добра ведае:
(Патрэба: ) “Я яго ведаю як вельмі інтэлігентнага чалавека, і я думаю, што гэта яму нават пашкодзіць у час кампаніі. Ён чалавек слова, добры арганізатар, шчыры беларус і герой, таму што “падставіўся” на выбарах. У такой сытуацыі натуральна, што ён ніколі не пераможа, нават калі б фактычна перамог, і пайсьці на гэты крок можа толькі чалавек гераічны”.
Год таму Аляксандар Мілінкевіч удзельнічаў у парлямэнцкіх выбарах у Шчучынскай акрузе, ён сустрэўся тады з жыхарамі дзесяткаў вёсак. Успамінае кіраўнік выбарчай кампаніі Мілінкевіча Андрэй Кусяльчук:
(Кусяльчук: ) “Людзі вельмі ахвотна ішлі зь ім на размову, дзяліліся ўражаньнямі і прапановамі. У камандзе Мілінкевіча былі прадстаўнікі з розных партый і аб’яднаньняў, інтэлігенцыя, былі таксама чыноўнікі. За Мілінкевіча было сабрана восем тысяч подпісаў, падтрымка была па ўсёй Шчучыншчыне, амаль ва ўсіх вёсках і мястэчках”.
Канкурэнтам Мілінкевіча быў прэзыдэнцкі памочнік Вінцэнты Казяк. Не зважаючы на гэта, на некаторых участках, паводле Андрэя Кусельчука, Мілінкевіч нават перамог.
Тадэвуш Гавін ужо пятнаццаць гадоў супрацоўнічае з Аляксандрам Мілінкевічам.
(Гавін: ) “Напачатку 90-х гадоў, калі ён быў намесьнікам старшыні Гарадзенскага гарвыканкаму, ён вельмі шмат зрабіў для адраджэньня беларускай мовы і культуры. Гэта — асабіста яго заслуга. Я, як былы старшыня Саюзу палякаў Беларусі, мог знаходзіць агульную мову з такім кіраўніком і гэта ў першую чаргу зь яго дапамогай мы атрымалі дазвол на будаўніцтва, а затым — на адкрыцьцё польскамоўнай школы ў Горадні. Ён аб’яднаў практычна ўсе грамадзкія арганізацыі ў Беларусі. І яшчэ: ён быў рэальным кіраўніком штабу Сямёна Домаша. Тое, што яго каманда сабрала тады больш за 150 тысяч подпісаў, сьведчыць якраз на карысьць Аляксандра Мілінкевіча, які добра арганізаваў гэтую работу”.
(Патрэба: ) “Я яго ведаю як вельмі інтэлігентнага чалавека, і я думаю, што гэта яму нават пашкодзіць у час кампаніі. Ён чалавек слова, добры арганізатар, шчыры беларус і герой, таму што “падставіўся” на выбарах. У такой сытуацыі натуральна, што ён ніколі не пераможа, нават калі б фактычна перамог, і пайсьці на гэты крок можа толькі чалавек гераічны”.
Год таму Аляксандар Мілінкевіч удзельнічаў у парлямэнцкіх выбарах у Шчучынскай акрузе, ён сустрэўся тады з жыхарамі дзесяткаў вёсак. Успамінае кіраўнік выбарчай кампаніі Мілінкевіча Андрэй Кусяльчук:
(Кусяльчук: ) “Людзі вельмі ахвотна ішлі зь ім на размову, дзяліліся ўражаньнямі і прапановамі. У камандзе Мілінкевіча былі прадстаўнікі з розных партый і аб’яднаньняў, інтэлігенцыя, былі таксама чыноўнікі. За Мілінкевіча было сабрана восем тысяч подпісаў, падтрымка была па ўсёй Шчучыншчыне, амаль ва ўсіх вёсках і мястэчках”.
Канкурэнтам Мілінкевіча быў прэзыдэнцкі памочнік Вінцэнты Казяк. Не зважаючы на гэта, на некаторых участках, паводле Андрэя Кусельчука, Мілінкевіч нават перамог.
Тадэвуш Гавін ужо пятнаццаць гадоў супрацоўнічае з Аляксандрам Мілінкевічам.
(Гавін: ) “Напачатку 90-х гадоў, калі ён быў намесьнікам старшыні Гарадзенскага гарвыканкаму, ён вельмі шмат зрабіў для адраджэньня беларускай мовы і культуры. Гэта — асабіста яго заслуга. Я, як былы старшыня Саюзу палякаў Беларусі, мог знаходзіць агульную мову з такім кіраўніком і гэта ў першую чаргу зь яго дапамогай мы атрымалі дазвол на будаўніцтва, а затым — на адкрыцьцё польскамоўнай школы ў Горадні. Ён аб’яднаў практычна ўсе грамадзкія арганізацыі ў Беларусі. І яшчэ: ён быў рэальным кіраўніком штабу Сямёна Домаша. Тое, што яго каманда сабрала тады больш за 150 тысяч подпісаў, сьведчыць якраз на карысьць Аляксандра Мілінкевіча, які добра арганізаваў гэтую работу”.