Вокладка кнігі Андрэя Клімава “Раскаяньне рэвалюцыянэра” уяўляе сабой галерэю партрэтаў розных палітычных дзеячаў – Леніна, Лукашэнкі, Чэ Гэвары, Пуціна, Цімашэнкі. У прадмове Андрэй Клімаў папярэджвае, што гэтую кнігу не рэкамэндавана чытаць цяперашняму прэзыдэнту Беларусі, супрацоўнікам КДБ і беларускага тэлебачаньня, дэпутатам Палаты прадстаўнікоў, а таксама усім, хто зьбіраецца ўдзельнічаць ў выбарах 2006 году ў якасьці кандыдата на прэзыдэнта.
(Клімаў: ) “Палову кнігі я напісаў у турме. Можа быць і меў рацыю Дзіма Бандарэнка, калі называў мяне гарадзкім вар’ятам. Карэктар прачытала і кажа “Нічога”. І я падумаў пра сябе, напэўна, Дзіма памыліўся, і гэта надало мне надзеі. Калі Дзіма памыліўся, значыцца, Вы не памыліліся, прыйшоўшы 25 сакавіка да мяне на нашу акцыю”.
Праз два дні Андрэю Клімаву споўніцца сорак гадоў. З гэтай нагоды ён сказаў сёньня наступнае:
(Клімаў: ) “У мяне хутка дзень народзінаў – 17 верасьня. І хаця ў праваслаўных не прынята загадзя сьвяткаваць дзень народзінаў, але я забабонны выключна як беларус. Як беларусы гавораць: “Не трымаў, таму што ня дбаў”. Лепш загадзя, чым потым невядома што будзе. Хутчэй за ўсё, што я хутка паеду ў беларускае рабства – засвойваць рэгіёны, займацца асьветай, як дзекабрысты ў Сыбір. Але ў мяне лепшыя ўмовы – ёсьць мабільная сувязь. Да і людзі больш адукаваныя, напэўна ведаюць, што такое 25 сакавіка было. І будзе”.
Паводле Андрэя Клімава, сёлета 25 сакавіка была вызначаная нацыянальная ідэя – адхіліць ад улады Аляксандра Лукашэнку. Ідэю выбару адзінага кандыдата ён лічыць памылковай, але вырашыў усё ж узяць удзел у Кангрэсе дэмакратычных сілаў, паколькі атрымаў на яго запрашэньне як дэпутат Вярхоўнага Савету 13-га скліканьня.
Адметна, што на сёньняшнюю імпрэзу ня быў запрошаны ніводны вядомы апазыцыйны палітык.
(Клімаў: ) “Сёньня я сьвядома не запрасіў ніводнага зь вядомых палітыкаў, хаця са многімі зь іх падтрымліваю адносіны. Таму што я лічу, што пасьля 25 сакавіка 2005 году ўсе вядомыя палітыкі, лідэры апазыцыйных рухаў – мёртвыя. І я – мёртвы. Усё, наш час мінуў незваротна”.
Пісьменьнік Яўген Будзінас гэткім чынам ацаніў дзейнасьць Андрэя Клімава.
(Будзінас: ) “Я да ягонай літаратуры стаўлюся як да гульні, і да ягонай рэвалюцыі, як да гульні. Я лічу, што менавіта гэтага нам у Беларусі не хапае – весялосьці і такога актыўнага палітычнага спэктаклю. Андрэй у гэтым сэнсе і выдатны аўтар, і выдатны рэжысэр і выдатны выканаўца”.
***
Дэпутата Вярхоўнага Савету 13-га скліканьня, прадпрымальніка Андрэя Клімава сёлета 10 чэрвеня суд Цэнтральнага раёну Менску пакараў абмежаваньнем волі на паўтара гады – на гэтак званую "хімію" – за арганізацыю дэманстрацыі 25 сакавіка, якая праходзіла пад лёзунгамі адстаўкі Аляксандра Лукашэнкі. Крымінальная справа супраць Андрэя Клімава за паклёп на Аляксандра Лукашэнку была спыненая. Да суда Клімаў правёў два месяцы ў сьледчым ізалятары.
У лістападзе 1996 году Клімаў праявіў сябе як актыўны прыхільнік імпічмэнту прэзыдэнту Лукашэнку. У 1998 годзе Андрэй Клімаў быў арыштаваны па абвінавачваньні ў незаконнай прадпрымальніцкай дзейнасьці. Клімаў правёў больш за два гады ў сьледчым ізалятары перад тым, суд прысудзіў яму шэсьць гадоў калёніі строгага рэжыму з канфіскацыяй маёмасьці ў сакавіку 2000 году. Міжнародныя назіральнікі, якія сачылі за працэсам, паставілі пад сумнеў справядлівасьць суду і судовага вэрдыкту, прызнаўшы Андрэя Клімава вязьнем сумленьня.
(Клімаў: ) “Палову кнігі я напісаў у турме. Можа быць і меў рацыю Дзіма Бандарэнка, калі называў мяне гарадзкім вар’ятам. Карэктар прачытала і кажа “Нічога”. І я падумаў пра сябе, напэўна, Дзіма памыліўся, і гэта надало мне надзеі. Калі Дзіма памыліўся, значыцца, Вы не памыліліся, прыйшоўшы 25 сакавіка да мяне на нашу акцыю”.
Праз два дні Андрэю Клімаву споўніцца сорак гадоў. З гэтай нагоды ён сказаў сёньня наступнае:
(Клімаў: ) “У мяне хутка дзень народзінаў – 17 верасьня. І хаця ў праваслаўных не прынята загадзя сьвяткаваць дзень народзінаў, але я забабонны выключна як беларус. Як беларусы гавораць: “Не трымаў, таму што ня дбаў”. Лепш загадзя, чым потым невядома што будзе. Хутчэй за ўсё, што я хутка паеду ў беларускае рабства – засвойваць рэгіёны, займацца асьветай, як дзекабрысты ў Сыбір. Але ў мяне лепшыя ўмовы – ёсьць мабільная сувязь. Да і людзі больш адукаваныя, напэўна ведаюць, што такое 25 сакавіка было. І будзе”.
Паводле Андрэя Клімава, сёлета 25 сакавіка была вызначаная нацыянальная ідэя – адхіліць ад улады Аляксандра Лукашэнку. Ідэю выбару адзінага кандыдата ён лічыць памылковай, але вырашыў усё ж узяць удзел у Кангрэсе дэмакратычных сілаў, паколькі атрымаў на яго запрашэньне як дэпутат Вярхоўнага Савету 13-га скліканьня.
Адметна, што на сёньняшнюю імпрэзу ня быў запрошаны ніводны вядомы апазыцыйны палітык.
(Клімаў: ) “Сёньня я сьвядома не запрасіў ніводнага зь вядомых палітыкаў, хаця са многімі зь іх падтрымліваю адносіны. Таму што я лічу, што пасьля 25 сакавіка 2005 году ўсе вядомыя палітыкі, лідэры апазыцыйных рухаў – мёртвыя. І я – мёртвы. Усё, наш час мінуў незваротна”.
Пісьменьнік Яўген Будзінас гэткім чынам ацаніў дзейнасьць Андрэя Клімава.
(Будзінас: ) “Я да ягонай літаратуры стаўлюся як да гульні, і да ягонай рэвалюцыі, як да гульні. Я лічу, што менавіта гэтага нам у Беларусі не хапае – весялосьці і такога актыўнага палітычнага спэктаклю. Андрэй у гэтым сэнсе і выдатны аўтар, і выдатны рэжысэр і выдатны выканаўца”.
***
Дэпутата Вярхоўнага Савету 13-га скліканьня, прадпрымальніка Андрэя Клімава сёлета 10 чэрвеня суд Цэнтральнага раёну Менску пакараў абмежаваньнем волі на паўтара гады – на гэтак званую "хімію" – за арганізацыю дэманстрацыі 25 сакавіка, якая праходзіла пад лёзунгамі адстаўкі Аляксандра Лукашэнкі. Крымінальная справа супраць Андрэя Клімава за паклёп на Аляксандра Лукашэнку была спыненая. Да суда Клімаў правёў два месяцы ў сьледчым ізалятары.
У лістападзе 1996 году Клімаў праявіў сябе як актыўны прыхільнік імпічмэнту прэзыдэнту Лукашэнку. У 1998 годзе Андрэй Клімаў быў арыштаваны па абвінавачваньні ў незаконнай прадпрымальніцкай дзейнасьці. Клімаў правёў больш за два гады ў сьледчым ізалятары перад тым, суд прысудзіў яму шэсьць гадоў калёніі строгага рэжыму з канфіскацыяй маёмасьці ў сакавіку 2000 году. Міжнародныя назіральнікі, якія сачылі за працэсам, паставілі пад сумнеў справядлівасьць суду і судовага вэрдыкту, прызнаўшы Андрэя Клімава вязьнем сумленьня.
