У мінулыя выхадныя ў рэгіёне яшчэ ва ўсю ўбіралі збажыну, хаця два раёны – Рэчыцкі і Хойніцкі – да гэтага часу ўжо завяршылі жніво. Што да караваяў, то іх багата было на зажынках і, пэўна, будзе яшчэ на дажынках. Караваямі вяскоўцы сустракаюць розных кіраўнікоў і кантралёраў.
Таму лягічна было пацікавіцца, які каравай падносяць штодзённа самім вяскоўцам – галоўным удзельнікам бітвы за ўраджай? З гэтай мэтай я накіраваўся ў вёску Акцябр Буда-Кашалёўскага раёну, дзе два гады таму Аляксандр Лукашэнка асабіста правяраў, як жывуць вяскоўцы.
У жыхароў Акцябра я і пытаюся пра якасьць хлеба, які прывозяць у іхнюю краму:
(Марыя Філімонаўна: ) “Хлеб купляем у сваёй краме. З Буда-Кашалёву, з раённага цэнтру прывозяць. Харошы хлеб бывае вельмі рэдка. Плахі хлеб, кепскі хлеб і ўсё. Парахня якаясьці”.
Падобныя ацэнкі хлебу я чуў літаральна ад кожнага вяскоўца, з кім давялося гутарыць:
(Аляксей: ) “Нясмачны хлеб. Цеста натуральнае. Не дапякаецца, нясмачны”.
(Тацяна: ) “Нясмачны, кіслы. Мы ўвесь час езьдзім у Камунар, туды хлеб прывозяць з Гомеля. У нас тут, у вёсцы, і старыя, нямоглыя людзі ёсьць. Ім няма на чым паехаць. У нас дзеці, яны на вэлясыпэдах могуць паехаць у Камунар, тут 7 кілямэтраў, а старыя ж ня могуць”.
(Тамара Леанідаўна: ) “Буда-кашалёўскі хлеб вельмі не падабаецца. Нясмачны. Як клей, глейкі такі. Есьці немагчыма. Сьвежы яшчэ больш-менш, а крышачку паляжыць – усё”.
Так вось ацэньваюць вяскоўцы якасьць хлеба-караваю, які пасьля бітвы за ўраджай прывозяць у крамы вёскі Акцябр. А які хлеб жадаюць бачыць на паліцах крамаў камбайнэры, наогул мэханізатары, што сеюць, жнуць, здабываюць хлеб на палетках? Я пацікавіўся ў мэханізатараў вёскі Яроміна Гомельскага раёну, які хлеб ім больш да спадобы. І як яны ацэньваюць знакамітыя беларускія гатункі хлеба, напрыклад, той жа “Нарачанскі” хлеб, што выпякаюць у Менску.
(Камбайнэр Сяргей: ) “Цяпер мы на ўборцы, з раніцы да ночы на полі. Ужо што прывязуць, тое і ямо. “Нарачанскага” хлеба я не каштаваў. Ну не каштаваў, казаць нічога ня буду”.
У камбайнэра Сяргея і кіроўцы Аляксандра, апошні заняты на транспартыроўцы збожжа з поля на ток, ёсьць свае пажаданьні да хлебапёкаў:
(Камбайнэр Сяргей: ) “Каб пяклі харошы, якасны хлеб. Пажадана гатункаў паболей”.
(Кіроўца Аляксандр: ) “Назвы хлеба няхай самі прыдумляюць, толькі б быў ён смачны, сьвежы, пышны”.
А якое наогул месца займае хлеб у харчаваньні людзей? Я задаваў гэтае пытаньне і камбайнэрам з Яроміна, і жыхарам вёскі Акцябр: які харч для іх самы важны? Адказвалі на пытаньне людзі самых розных узростаў.
(Кіроўца: ) “Хлеб самае галоўнае – усяму галава”.
(Камбайнэр: ) “Мяса трэба зьесьці, каб працаваць. Бульба зь мясам добра”.
(Жанчына: ) “Асабліва для мяне салаты, гародніна – гэта важна для мяне асабліва”.
(Хлапец: ) “Наша беларуская бульба самая важная. Няма бульбы – няма яды”.
(Дзяўчына: ) “Садавіна – апэльсіны, бананы, яблыкі”.
(Жанчына: ) “Бульба наша беларуская”.
(Школьніца: ) “Бульба, хлеб. Магчыма, і бананы”.
(Школьніца: ) “Таксама бульба, булачкі, бананы, апэльсіны, абрыкосы”.
Гэтак адказвалі вяскоўцы на пытаньне, як харч для іх найважнейшы. Хлеб, як бачым, далёка не для ўсіх на першым месцы.
Таму лягічна было пацікавіцца, які каравай падносяць штодзённа самім вяскоўцам – галоўным удзельнікам бітвы за ўраджай? З гэтай мэтай я накіраваўся ў вёску Акцябр Буда-Кашалёўскага раёну, дзе два гады таму Аляксандр Лукашэнка асабіста правяраў, як жывуць вяскоўцы.
У жыхароў Акцябра я і пытаюся пра якасьць хлеба, які прывозяць у іхнюю краму:
(Марыя Філімонаўна: ) “Хлеб купляем у сваёй краме. З Буда-Кашалёву, з раённага цэнтру прывозяць. Харошы хлеб бывае вельмі рэдка. Плахі хлеб, кепскі хлеб і ўсё. Парахня якаясьці”.
Падобныя ацэнкі хлебу я чуў літаральна ад кожнага вяскоўца, з кім давялося гутарыць:
(Аляксей: ) “Нясмачны хлеб. Цеста натуральнае. Не дапякаецца, нясмачны”.
(Тацяна: ) “Нясмачны, кіслы. Мы ўвесь час езьдзім у Камунар, туды хлеб прывозяць з Гомеля. У нас тут, у вёсцы, і старыя, нямоглыя людзі ёсьць. Ім няма на чым паехаць. У нас дзеці, яны на вэлясыпэдах могуць паехаць у Камунар, тут 7 кілямэтраў, а старыя ж ня могуць”.
(Тамара Леанідаўна: ) “Буда-кашалёўскі хлеб вельмі не падабаецца. Нясмачны. Як клей, глейкі такі. Есьці немагчыма. Сьвежы яшчэ больш-менш, а крышачку паляжыць – усё”.
Так вось ацэньваюць вяскоўцы якасьць хлеба-караваю, які пасьля бітвы за ўраджай прывозяць у крамы вёскі Акцябр. А які хлеб жадаюць бачыць на паліцах крамаў камбайнэры, наогул мэханізатары, што сеюць, жнуць, здабываюць хлеб на палетках? Я пацікавіўся ў мэханізатараў вёскі Яроміна Гомельскага раёну, які хлеб ім больш да спадобы. І як яны ацэньваюць знакамітыя беларускія гатункі хлеба, напрыклад, той жа “Нарачанскі” хлеб, што выпякаюць у Менску.
(Камбайнэр Сяргей: ) “Цяпер мы на ўборцы, з раніцы да ночы на полі. Ужо што прывязуць, тое і ямо. “Нарачанскага” хлеба я не каштаваў. Ну не каштаваў, казаць нічога ня буду”.
У камбайнэра Сяргея і кіроўцы Аляксандра, апошні заняты на транспартыроўцы збожжа з поля на ток, ёсьць свае пажаданьні да хлебапёкаў:
(Камбайнэр Сяргей: ) “Каб пяклі харошы, якасны хлеб. Пажадана гатункаў паболей”.
(Кіроўца Аляксандр: ) “Назвы хлеба няхай самі прыдумляюць, толькі б быў ён смачны, сьвежы, пышны”.
А якое наогул месца займае хлеб у харчаваньні людзей? Я задаваў гэтае пытаньне і камбайнэрам з Яроміна, і жыхарам вёскі Акцябр: які харч для іх самы важны? Адказвалі на пытаньне людзі самых розных узростаў.
(Кіроўца: ) “Хлеб самае галоўнае – усяму галава”.
(Камбайнэр: ) “Мяса трэба зьесьці, каб працаваць. Бульба зь мясам добра”.
(Жанчына: ) “Асабліва для мяне салаты, гародніна – гэта важна для мяне асабліва”.
(Хлапец: ) “Наша беларуская бульба самая важная. Няма бульбы – няма яды”.
(Дзяўчына: ) “Садавіна – апэльсіны, бананы, яблыкі”.
(Жанчына: ) “Бульба наша беларуская”.
(Школьніца: ) “Бульба, хлеб. Магчыма, і бананы”.
(Школьніца: ) “Таксама бульба, булачкі, бананы, апэльсіны, абрыкосы”.
Гэтак адказвалі вяскоўцы на пытаньне, як харч для іх найважнейшы. Хлеб, як бачым, далёка не для ўсіх на першым месцы.
