Паводле старшыні аргкамітэту, алімпійскага чэмпіёна Уладзімера Парфяновіча, прапагандысцкая кампанія ў афіцыйных беларускіх мэдыях санкцыянаваная ўладамі. Зь яе дапамогай распальваецца нянавісьць да суседняй краіны.
(Парфяновіч: ) "Па-сяброўску наша ўлада ня можа жыць ні з кім: кругом адны ворагі. Уладзе патрэбныя ворагі, каб гэта выкарыстоўваць для барацьбы з апазыцыяй. Калі ёсьць ворагі, лягчэй ваяваць з апазыцыяй, з тымі, хто мае інакшае меркаваньне".
Паводле спадара Парфяновіча, аргкамітэт антыядзернага фронту выступае супраць рашэньня літоўскіх уладаў збудаваць ненадзейны ў радыяцыйным пляне аб''ект. Аднак яго зьдзіўляе лямант афіцыйнага Менску, які выношвае пляны будаўніцтва атамнай электрастанцыі. Больш за тое, як гаворыцца ў заяве аргкамітэту, па-за ўвагай дзяржаўных мэдыяў застаецца ўведзенае ў дзеяньне ядзернае сховішча пад Берасьцем, якое па магутнасьці ў некалькі разоў перавышае плянуемае літоўскае.
(Парфяновіч: ) "Што выкажа ў гэтай сувязі Польшча? Любое сховішча неабходна будаваць на кілямэтраў 200 ад любой мяжы. Каб мы нікому, ні суседзям сваім не перашкаджалі. І літоўскі бок, і беларускі бок павінны будаваць такія сховішчы на добрым аддаленьні".
У заяве антыядзернага фронту адзначаецца, што грэблівае стаўленьне суседзяў да інтарэсаў Беларусі зьвязанае з тым, што афіцыйнаму Менску ўдалося зрабіць з суседніх краінаў ворагаў, а Беларусь выкінутая зь вялікай колькасьці міжнародных праектаў і інтэграцыйных сувязяў.
У заяве гаворыцца, што палітыка беларускіх уладаў прывяла да таго, што зь Беларусьсю ніхто не лічыцца і пад яе памежным "плотам" можна рабіць любыя звалкі – ядзерныя, хімічныя, бактэрыялягічныя. Гэта вынік міжнароднага дрэйфу Беларусі "без ветразяў і вёслаў".
Нагадаем, літоўскі бок заяўляе, што ўся інфармацыя пра меркаванае будаўніцтва ядзернага сховішча перадаецца беларускаму боку. Што тычыцца месца сховішча, то яно пакуль яшчэ не вызначанае і толькі пачаліся праектныя работы. Аднак беларускі бок, паводле літоўскага, выкарыстоўвае інфармацыю ў прапагандысцкіх мэтах.
(Парфяновіч: ) "Па-сяброўску наша ўлада ня можа жыць ні з кім: кругом адны ворагі. Уладзе патрэбныя ворагі, каб гэта выкарыстоўваць для барацьбы з апазыцыяй. Калі ёсьць ворагі, лягчэй ваяваць з апазыцыяй, з тымі, хто мае інакшае меркаваньне".
Паводле спадара Парфяновіча, аргкамітэт антыядзернага фронту выступае супраць рашэньня літоўскіх уладаў збудаваць ненадзейны ў радыяцыйным пляне аб''ект. Аднак яго зьдзіўляе лямант афіцыйнага Менску, які выношвае пляны будаўніцтва атамнай электрастанцыі. Больш за тое, як гаворыцца ў заяве аргкамітэту, па-за ўвагай дзяржаўных мэдыяў застаецца ўведзенае ў дзеяньне ядзернае сховішча пад Берасьцем, якое па магутнасьці ў некалькі разоў перавышае плянуемае літоўскае.
(Парфяновіч: ) "Што выкажа ў гэтай сувязі Польшча? Любое сховішча неабходна будаваць на кілямэтраў 200 ад любой мяжы. Каб мы нікому, ні суседзям сваім не перашкаджалі. І літоўскі бок, і беларускі бок павінны будаваць такія сховішчы на добрым аддаленьні".
У заяве антыядзернага фронту адзначаецца, што грэблівае стаўленьне суседзяў да інтарэсаў Беларусі зьвязанае з тым, што афіцыйнаму Менску ўдалося зрабіць з суседніх краінаў ворагаў, а Беларусь выкінутая зь вялікай колькасьці міжнародных праектаў і інтэграцыйных сувязяў.
У заяве гаворыцца, што палітыка беларускіх уладаў прывяла да таго, што зь Беларусьсю ніхто не лічыцца і пад яе памежным "плотам" можна рабіць любыя звалкі – ядзерныя, хімічныя, бактэрыялягічныя. Гэта вынік міжнароднага дрэйфу Беларусі "без ветразяў і вёслаў".
Нагадаем, літоўскі бок заяўляе, што ўся інфармацыя пра меркаванае будаўніцтва ядзернага сховішча перадаецца беларускаму боку. Што тычыцца месца сховішча, то яно пакуль яшчэ не вызначанае і толькі пачаліся праектныя работы. Аднак беларускі бок, паводле літоўскага, выкарыстоўвае інфармацыю ў прапагандысцкіх мэтах.
