(Карэспандэнтка: ) “Мы стаім на скрыжаваньні вуліц Леніна і Інтэрнацыянальнай, дзе вялікая будоўля, якая не спыняецца нават позна ўвечары. Ці ведаеце вы, што тут будзе?”
(Спадарыня: ) “Я ведаю, што гэты гатэль, які тут будуецца, будзе называцца “Эўропа”. Але маё адчуваньне, што гэта такая “Эўропа”, якая можа быць толькі на скрыжаваньні Інтэрнацыянальнай і Леніна. Таму што ў Эўропе, калі будуюць у старым горадзе гатэлі, хоць бы вонкава захоўваюць тую абалонку, якой дыхае стары горад. У якой ёсьць памяць стагодзьдзяў, памяць людзей, якія тут жылі. Кажуць, гэтае месца вельмі памятнае. А разбурыць, а потым узьвесьці штосьці сваё і абазваць гэта даўніной, абазваць “Эўропай” – гэта таксама вельмі па-саўковаму”.
(Карэспандэнтка: ) “Вось тут, побач з кансэрваторыяй і будоўляй, заўсёды тусуюцца байкеры, такія сучасныя хлопцы на прыгожых матацыклах. Вы ведаеце, што тут будуецца?
(Спадар: ) “Гатэль. Які – паняцьця ня маю”.
(Хлопец: ) “А я наагул лічу, што трэба будаваць байк-сіці, каб людзі, матацыклісты маглі зьбірацца па інтарэсах".
(Дзяўчына: ) “Ведаю. Гатэль. “Зорка” ці “Зьвязда”, ці што. Ня памятаю дакладна назву. Мяне гэта ня вельмі цікавіць. Тут было вельмі прыемнае кафэ, і што яго зьнеслі – гэта непрыемна, ня толькі для мяне".
(Карэспандэнтка: ) “Але да кафэ тут быў цэнтар старога Менску, які таксама зьнішчаюць...”
(Дзяўчына: ) “А колькі зьнішчылі падчас войнаў у сярэднявеччы, у час Вялікай Айчыннай? У савецкія часы зьнішчылі Сафію ў Полацаку, і яна перабудоўвалася 3 разы. Я лічу, што ад гэтага гатэлю будзе менш карысьці, менш прыгажосьці, чым ад таго кафэ, дзе была жывая музыка”.
(Спадар: ) “Магчыма, гатэль тут ня трэба будаваць, ды яшчэ так хутка. Наколькі я ведаю, цяпер вялікія праблемы з кансэрваторыяй, якая трэскаецца, і з жылым домам. Ня трэба рабіць так хутка, трэба было ўсё пралічыць. Тым больш у цэнтры гораду”.
(Карэспандэнтка: ) "Ведаеце, што тут будуюць?"
(Спадар: ) “Гатэль. Добры, напэўна, калі тут такая грандыёзная будоўля”.
(Карэспандэнтка: ) “А як вы ставіцеся, што ў гістарычным цэнтры новыя будынкі зьяўляюцца?”
(Спадар: ) “А чаму б не? Калі гатэль будзе прыгожы, і дапаўняць гістарычны цэнтар. Архітэктары таксама ж не дурныя людзі, і многія зь іх вывучалі гісторыю, і неабыякавыя да архітэктуры. Калі будзе прыгожа, я толькі “за”.
(Карэспандэнтка: ) "Што тут будуецца, ведаеце?"
(Спадар: ) “Так, гатэль “Эўропа”. Цяпер мне ўсё роўна. Пабачым, што атрымаецца. Можа, гэта будзе і цікава, можа, не. Але на дадзены момант мне ўсё адно”.
Будуць гатэль вельмі інтэнсыўна, будаўнікі працуюць ад сёмай раніцы да адзінацатай начы. Гутару з намесьнікам начальніка будаўнічага упраўленьня №2 Ігарам Шыцько.
(Карэспандэнтка: ) “У якія тэрміны вам трэба ўкласьціся?”
(Шыцько: ) “Тэрмін здачы гатэлю – чацьверты квартал 2006 году".
(Карэспандэнтка: ) “Ці будзе гэты гатэль “Эўропа” падобны на той, які быў тут пры канцы 19 стагодзьдзя, на пачатку 20-га, праект такі самы?”
(Шыцько: ) “Праект, канешне, не такі самы. Але праектоўшчыкі, архітэктары паспрабавалі зрабіць фасады як мага падобнымі, уключылі элемэнты старога будынку, каб ён быў падобны”.
(Карэспандэнтка: ) “Такое ўражаньне, што вельмі-вельмі маленькая пляцоўка. Ці складана тут працаваць?”
(Шыдзько: ) “У гэтым ўся складанасьць, што пляцоўка вельмі абмежаваная, два будынкі зусім побач. Патрэбна ўзмацненьне падмуркаў. У праекце прадугледжана два паверхі падземныя, дно катлавану значна ніжэй падмуркаў суседніх будынкаў. Вось у гэтым складанасьць вялікая. Трэба ўзмацніць грунты пад падмуркамі”.
(Карэспандэнтка: ) “А ёсьць небясьпека для суседніх будынкаў – тут жа і кансэрваторыя, і жылы дом?”
(Шыцько: ) “Сучасныя тэхналёгіі дазваляюць узмацніць падмуркі. Я думаю, у праекце ўсё прадугледжана”.
(Карэспандэнтка: ) “Гэта такі аб’ект, які курыруе і прэзыдэнт, і мэр. Ці ёсьць перабоі з будматэрыяламі, з тэхнікай?”
(Шыцько: ) “Сёньня на будпляцоўцы працуюць лінейныя рабочыя, якія ўсе прайшлі школу бібліятэкі. А ў сувязі з тым, што аб’ект на кантролі, праблем вялікіх з забесьпячэньнем няма”.
Нагадаю, гэта быў намесьнік начальніка будупраўленьня №2 Ігар Шыцько, які будуе гатэль “Эўропа”. Будаўніцтва вядзецца вельмі хуткімі тэмпамі, бо ёсьць указаньне здаць яго нават не пры канцы наступнага году, а да прэзыдэнцкіх выбараў 2006 году.
Як вы чулі, ніхто з суразмоўцаў не згадаў пра тое, што новабудоўля зьнішчыла падмуркі гарадзкога тэатру, дзе ў 1857 годзе адбылася прэм’ера першай беларускай нацыянальанй опэры “Ідылія” на музыку Станіслава Манюшкі і лібрэта Вінцэнта Дуніна Марцінкевіча. Пакуль гэтыя падмуркі існавалі, была надзея, што і сам тэатр, які разьмяшчаўся ў доме менскага бурмістра Байкова, можа быць адноўлены. Некаторыя з распрацаваных цяпер праектаў рэстаўрацыі Верхняга Гораду прадугледжвалі аднаўленьне тэатру, гатэлю “Эўропа” на гістарычным месцы зь перакрыцьцём вуліцы Леніна і будаўніцтва тунэля пад Верхнім Горадам для транзыту транспарту. Аднак перамаглі іншыя ідэі. Пабудаваная не на свпаім месцы “Эўропа” назаўсёды зьнішчыць магчымасьць аднаўленьня паўднёвага боку плошчы Верхняга Гораду.
(Спадарыня: ) “Я ведаю, што гэты гатэль, які тут будуецца, будзе называцца “Эўропа”. Але маё адчуваньне, што гэта такая “Эўропа”, якая можа быць толькі на скрыжаваньні Інтэрнацыянальнай і Леніна. Таму што ў Эўропе, калі будуюць у старым горадзе гатэлі, хоць бы вонкава захоўваюць тую абалонку, якой дыхае стары горад. У якой ёсьць памяць стагодзьдзяў, памяць людзей, якія тут жылі. Кажуць, гэтае месца вельмі памятнае. А разбурыць, а потым узьвесьці штосьці сваё і абазваць гэта даўніной, абазваць “Эўропай” – гэта таксама вельмі па-саўковаму”.
(Карэспандэнтка: ) “Вось тут, побач з кансэрваторыяй і будоўляй, заўсёды тусуюцца байкеры, такія сучасныя хлопцы на прыгожых матацыклах. Вы ведаеце, што тут будуецца?
(Спадар: ) “Гатэль. Які – паняцьця ня маю”.
(Хлопец: ) “А я наагул лічу, што трэба будаваць байк-сіці, каб людзі, матацыклісты маглі зьбірацца па інтарэсах".
(Дзяўчына: ) “Ведаю. Гатэль. “Зорка” ці “Зьвязда”, ці што. Ня памятаю дакладна назву. Мяне гэта ня вельмі цікавіць. Тут было вельмі прыемнае кафэ, і што яго зьнеслі – гэта непрыемна, ня толькі для мяне".
(Карэспандэнтка: ) “Але да кафэ тут быў цэнтар старога Менску, які таксама зьнішчаюць...”
(Дзяўчына: ) “А колькі зьнішчылі падчас войнаў у сярэднявеччы, у час Вялікай Айчыннай? У савецкія часы зьнішчылі Сафію ў Полацаку, і яна перабудоўвалася 3 разы. Я лічу, што ад гэтага гатэлю будзе менш карысьці, менш прыгажосьці, чым ад таго кафэ, дзе была жывая музыка”.
(Спадар: ) “Магчыма, гатэль тут ня трэба будаваць, ды яшчэ так хутка. Наколькі я ведаю, цяпер вялікія праблемы з кансэрваторыяй, якая трэскаецца, і з жылым домам. Ня трэба рабіць так хутка, трэба было ўсё пралічыць. Тым больш у цэнтры гораду”.
(Карэспандэнтка: ) "Ведаеце, што тут будуюць?"
(Спадар: ) “Гатэль. Добры, напэўна, калі тут такая грандыёзная будоўля”.
(Карэспандэнтка: ) “А як вы ставіцеся, што ў гістарычным цэнтры новыя будынкі зьяўляюцца?”
(Спадар: ) “А чаму б не? Калі гатэль будзе прыгожы, і дапаўняць гістарычны цэнтар. Архітэктары таксама ж не дурныя людзі, і многія зь іх вывучалі гісторыю, і неабыякавыя да архітэктуры. Калі будзе прыгожа, я толькі “за”.
(Карэспандэнтка: ) "Што тут будуецца, ведаеце?"
(Спадар: ) “Так, гатэль “Эўропа”. Цяпер мне ўсё роўна. Пабачым, што атрымаецца. Можа, гэта будзе і цікава, можа, не. Але на дадзены момант мне ўсё адно”.
Будуць гатэль вельмі інтэнсыўна, будаўнікі працуюць ад сёмай раніцы да адзінацатай начы. Гутару з намесьнікам начальніка будаўнічага упраўленьня №2 Ігарам Шыцько.
(Карэспандэнтка: ) “У якія тэрміны вам трэба ўкласьціся?”
(Шыцько: ) “Тэрмін здачы гатэлю – чацьверты квартал 2006 году".
(Карэспандэнтка: ) “Ці будзе гэты гатэль “Эўропа” падобны на той, які быў тут пры канцы 19 стагодзьдзя, на пачатку 20-га, праект такі самы?”
(Шыцько: ) “Праект, канешне, не такі самы. Але праектоўшчыкі, архітэктары паспрабавалі зрабіць фасады як мага падобнымі, уключылі элемэнты старога будынку, каб ён быў падобны”.
(Карэспандэнтка: ) “Такое ўражаньне, што вельмі-вельмі маленькая пляцоўка. Ці складана тут працаваць?”
(Шыдзько: ) “У гэтым ўся складанасьць, што пляцоўка вельмі абмежаваная, два будынкі зусім побач. Патрэбна ўзмацненьне падмуркаў. У праекце прадугледжана два паверхі падземныя, дно катлавану значна ніжэй падмуркаў суседніх будынкаў. Вось у гэтым складанасьць вялікая. Трэба ўзмацніць грунты пад падмуркамі”.
(Карэспандэнтка: ) “А ёсьць небясьпека для суседніх будынкаў – тут жа і кансэрваторыя, і жылы дом?”
(Шыцько: ) “Сучасныя тэхналёгіі дазваляюць узмацніць падмуркі. Я думаю, у праекце ўсё прадугледжана”.
(Карэспандэнтка: ) “Гэта такі аб’ект, які курыруе і прэзыдэнт, і мэр. Ці ёсьць перабоі з будматэрыяламі, з тэхнікай?”
(Шыцько: ) “Сёньня на будпляцоўцы працуюць лінейныя рабочыя, якія ўсе прайшлі школу бібліятэкі. А ў сувязі з тым, што аб’ект на кантролі, праблем вялікіх з забесьпячэньнем няма”.
Нагадаю, гэта быў намесьнік начальніка будупраўленьня №2 Ігар Шыцько, які будуе гатэль “Эўропа”. Будаўніцтва вядзецца вельмі хуткімі тэмпамі, бо ёсьць указаньне здаць яго нават не пры канцы наступнага году, а да прэзыдэнцкіх выбараў 2006 году.
Як вы чулі, ніхто з суразмоўцаў не згадаў пра тое, што новабудоўля зьнішчыла падмуркі гарадзкога тэатру, дзе ў 1857 годзе адбылася прэм’ера першай беларускай нацыянальанй опэры “Ідылія” на музыку Станіслава Манюшкі і лібрэта Вінцэнта Дуніна Марцінкевіча. Пакуль гэтыя падмуркі існавалі, была надзея, што і сам тэатр, які разьмяшчаўся ў доме менскага бурмістра Байкова, можа быць адноўлены. Некаторыя з распрацаваных цяпер праектаў рэстаўрацыі Верхняга Гораду прадугледжвалі аднаўленьне тэатру, гатэлю “Эўропа” на гістарычным месцы зь перакрыцьцём вуліцы Леніна і будаўніцтва тунэля пад Верхнім Горадам для транзыту транспарту. Аднак перамаглі іншыя ідэі. Пабудаваная не на свпаім месцы “Эўропа” назаўсёды зьнішчыць магчымасьць аднаўленьня паўднёвага боку плошчы Верхняга Гораду.