Ужо сёньня ў некаторых раёнах Беларусі мясцовыя ўлады замацавалі практыку выклікаць “хуткую дапамогу” з райцэнтру толькі паводле распараджэньня лекара вясковага ФАПу. Як у новым дакумэнце будзе ўлічаны факт адсутнасьці амбуляторыяў у мностве вёсак, кіраўнік управы Міністэрства Аляксандар Цыбін не паведаміў Але ідэю абмежаваньня свабоднага выкліку “хуткай дапамогі” падтрымлівае.
(Цыбін: ) “Я павінен сказаць, што гэта ўсясьветная практыка. У Швэцыі мэдычную кансультацыю даюць па тэлефоне. Мы цяпер рыхтуем пастанову Міністэрства аховы здароўя, якая рэглямэнтуе, у якіх выпадках патрэбна мэдычная дапамога. Гэта няшчасныя выпадкі, траўмы, роды. Пагадзіцеся: калі здараюцца аўтакатастрофы, а ў гэты час “скорая” паехала некаму тэмпэратуру памерыць, — тое супэрэгаістычна. Гэта дастаткова даліктнае пытаньне, бо адмовіць у дапамозе ніхто ня мае права. Але суаднесьці сытуацыю патрэбна”.
Паводле спадара Цыбіна, цяпер Міністэрства аховы здароўя працуе над забесьпячэньнем лекавымі ўстановамі тэрыторыі аграгарадкоў. Да таго ж, усе вясковыя ФАПы рэфармуюцца ў мэдычныя ўстановы агульнай лекавай практыкі.
Сярод іншых гэты статус мае былы ўчастковы шпіталь у вёсцы Рэчань Любанскага раёну. У амбуляторыю ён быў перапрафіляваны ў выніку мінулагодняй рэформы. Аднак праблем мэдычнай дапамогі вяскоўцам гэтая ўстанова не вырашае — кажа лекар Ала Мікуліч.
(Мікуліч: ) “Населеныя пункты ад нас вельмі далёка знаходзяцца, за 15 кілямэтраў. Старым кепска дабірацца: раней яны заставаліся лекавацца ў стацыянары, а цяпер мусяць штодня прыяжджаць на дзённае лекаваньне, а ўвечары вяртацца. Дык яны нават кажуць, што, маўляў, зрабілі шпіталь для багатых: хто мае машыну, той сваіх бацькоў давязе, а хто не, — няхай дабіраецца, як хоча. Калі б яшчэ бэнзыну было дастаткова, дык мы выяжджалі б да іх дадому. А пакуль гэтак ня часта адбываецца. І калі ўжо едзем, то бяром у гэтыя аддаленыя пасёлкі абсалютна ўсё: і аптэку, і з сацзабесьпячэньня чалавек едзе. Гэтым разам і цырульніка бралі — ну, абсалютна ўсё”.
У выніку так званай рэформы цягам апошніх гадоў у Беларусі зачынены дзясяткі вясковых амбуляторыяў і ўчастковых шпіталяў. Чарговая рэформа мэдычнай галіны ў вёсцы — наступны крок Міністэрства ў гэтым кірунку — канстатуе колішні старшыня прафсаюзу аграпрамысловага комплексу Аляксандар Ярашук.
(Ярашук: ) “Непрыемныя навіны, што зачынены ФАП ці шпіталь зьбіраюцца скасаваць, даводзілася чуць неаднойчы. А на вёсцы цяпер пераважная бальшыня пэнсіянэраў пражывае, якім мэдычная дапамога патрэбна побач і штодня. І, канечне ж, гэтая практыка не вытрымлівае аніякай крытыкі. Я лічу, што гэта ня правільны выбар стратэгіі. Вызначылі паўтары тысячы населеных пунктаў, назвалі іх аграгарадкамі, каб паказаць колькі ў нас “пацёмкінскіх” вёсак адбудавана”.
Як паведамілі ў Міністэрстве аховы здароўя, у беларускіх мэдыкаў неўзабаве зьявіцца новая эмблема: месца чырвонага крыжа й чырвонага паўмесяца зойме абвіты зьмяёй посах. Зьмяніць сымболіку Міністэрства аховы здароўя змушана ў адпаведнасьці зь міжнароднымі Патрабаваньнямі: Чырвоны Крыж і Чырвоны Паўмесяц — зарэгістраваны знак Міжнароднай арганізацыі Чырвонага Крыжа й Чырвонага Паўмесяца. Доўгі час беларускае мэдычнае ведамства адмаўлялася гэта рабіць, але ўрэшце саступіла патрабаваньням міжнародных структураў.
(Цыбін: ) “Я павінен сказаць, што гэта ўсясьветная практыка. У Швэцыі мэдычную кансультацыю даюць па тэлефоне. Мы цяпер рыхтуем пастанову Міністэрства аховы здароўя, якая рэглямэнтуе, у якіх выпадках патрэбна мэдычная дапамога. Гэта няшчасныя выпадкі, траўмы, роды. Пагадзіцеся: калі здараюцца аўтакатастрофы, а ў гэты час “скорая” паехала некаму тэмпэратуру памерыць, — тое супэрэгаістычна. Гэта дастаткова даліктнае пытаньне, бо адмовіць у дапамозе ніхто ня мае права. Але суаднесьці сытуацыю патрэбна”.
Паводле спадара Цыбіна, цяпер Міністэрства аховы здароўя працуе над забесьпячэньнем лекавымі ўстановамі тэрыторыі аграгарадкоў. Да таго ж, усе вясковыя ФАПы рэфармуюцца ў мэдычныя ўстановы агульнай лекавай практыкі.
Сярод іншых гэты статус мае былы ўчастковы шпіталь у вёсцы Рэчань Любанскага раёну. У амбуляторыю ён быў перапрафіляваны ў выніку мінулагодняй рэформы. Аднак праблем мэдычнай дапамогі вяскоўцам гэтая ўстанова не вырашае — кажа лекар Ала Мікуліч.
(Мікуліч: ) “Населеныя пункты ад нас вельмі далёка знаходзяцца, за 15 кілямэтраў. Старым кепска дабірацца: раней яны заставаліся лекавацца ў стацыянары, а цяпер мусяць штодня прыяжджаць на дзённае лекаваньне, а ўвечары вяртацца. Дык яны нават кажуць, што, маўляў, зрабілі шпіталь для багатых: хто мае машыну, той сваіх бацькоў давязе, а хто не, — няхай дабіраецца, як хоча. Калі б яшчэ бэнзыну было дастаткова, дык мы выяжджалі б да іх дадому. А пакуль гэтак ня часта адбываецца. І калі ўжо едзем, то бяром у гэтыя аддаленыя пасёлкі абсалютна ўсё: і аптэку, і з сацзабесьпячэньня чалавек едзе. Гэтым разам і цырульніка бралі — ну, абсалютна ўсё”.
У выніку так званай рэформы цягам апошніх гадоў у Беларусі зачынены дзясяткі вясковых амбуляторыяў і ўчастковых шпіталяў. Чарговая рэформа мэдычнай галіны ў вёсцы — наступны крок Міністэрства ў гэтым кірунку — канстатуе колішні старшыня прафсаюзу аграпрамысловага комплексу Аляксандар Ярашук.
(Ярашук: ) “Непрыемныя навіны, што зачынены ФАП ці шпіталь зьбіраюцца скасаваць, даводзілася чуць неаднойчы. А на вёсцы цяпер пераважная бальшыня пэнсіянэраў пражывае, якім мэдычная дапамога патрэбна побач і штодня. І, канечне ж, гэтая практыка не вытрымлівае аніякай крытыкі. Я лічу, што гэта ня правільны выбар стратэгіі. Вызначылі паўтары тысячы населеных пунктаў, назвалі іх аграгарадкамі, каб паказаць колькі ў нас “пацёмкінскіх” вёсак адбудавана”.
Як паведамілі ў Міністэрстве аховы здароўя, у беларускіх мэдыкаў неўзабаве зьявіцца новая эмблема: месца чырвонага крыжа й чырвонага паўмесяца зойме абвіты зьмяёй посах. Зьмяніць сымболіку Міністэрства аховы здароўя змушана ў адпаведнасьці зь міжнароднымі Патрабаваньнямі: Чырвоны Крыж і Чырвоны Паўмесяц — зарэгістраваны знак Міжнароднай арганізацыі Чырвонага Крыжа й Чырвонага Паўмесяца. Доўгі час беларускае мэдычнае ведамства адмаўлялася гэта рабіць, але ўрэшце саступіла патрабаваньням міжнародных структураў.
