(Карэспандэнтка: ) “Я знаходжуся цяпер побач з новым указальнікам. Сёньня ў мэтро памянялі шыльды. Раней была “Выхад да праспекта Францыска Скарыны”, цяпер – “Выхад да праспекта Незалежнасьці”.
Скажэце, калі ласка, як Вы ставіцеся да перайменаваньня вуліц?”
(Спадар: ) “Незалежнасьць... У нас плошча Незалежнасьці не да канца. Унізе Леніна. Хай гэтую зробяць спачатку Незалежнай цалкам. Тым больш Скарына – гонар народу. А незалежнасьць яшчэ трэба заваяваць. У нас няма яе”.
(Спадар: ) “Гэта вельмі дрэнныя выдумкі вэтэранаў. Калі быў праспэкт Скарыны, гэта было патрыятычна. Гэта было, на маю думку, лепей. І калі памянялі Машэрава на Пераможцаў, таксама вельмі дрэнна”.
(Спадарыня: ) “Дрэнна, таму што людзі больш прызвычаіліся да гэтай назвы. Лепш бы заставалася, як было раней”.
(Спадарыня: ) “Нармальна да гэтага стаўлюся. Быў Леніна, стаў Скарыны, потым Незалежнасьці – якая розьніца. Незалежнасьці, бо нашая рэспубліка незалежная, і прэзыдэнт наш стараецца, каб усё было незалежнае”.
(Спадарыня: ) “А я супраць, бо цяпер блытаніна кругом”.
(Спадарыня: ) “Я прызвычаілася да гэтай блытаніны. Са Скарынам таксама была блытаніна, потым нармальна стала”.
(Карэспандэнтка: ) “Скажэце, калі ласка, ці чулі Вы пра ініцыятыву правесьці рэфэрэндум аб перайменаваньні вуліц?”
(Спадарыня: ) “Я супраць рэфэрэндуму, таму што на рэфэрэндум пойдзе болей грошай, чым пячаткі людзям у пашпарты паставіць”.
(Карэспандэнтка: ) “Як Вы ставіцеся да перайменаваньня вуліц?”
(Спадарыня: ) “Дрэнна, бо гэта лішнія грошы. Лепш бы на што іншае выдаткоўвалі”.
(Спадарыня: ) “Ня трэба было мяняць. Але гэта рашэньне нашага кіраўніцтва”.
(Спадарыня: ) “Я стаўлюся да гэтага вельмі адмоўна. Лічу, што Францыск Скарына – гэта асоба па-за палітычнай каньюнктурай, і яго маглі б пакінуць”.
(Спадар: ) “Дрэнна. Нашто было мяняць? Колькі грошай на гэта пойдзе. І ў людзей не запыталіся...”
(Спадарыня: ) “Я цяпер блытаю, калі дамаўляюся, дзе сустракацца. Магу не зарыентавацца адразу”.
(Спадар: ) “Я супраць. Лічу, што гэта вельмі непрадуманае рашэньне. Гэты чалавек ня мае права прымаць такое рашэньне”.
(Карэспандэнтка: ) “Скажэце, калі ласка, ці чулі Вы пра ініцыятыву правесьці рэфэрэндум, каб людзі выказаліся, ці хочуць яны перайменаваньня вуліц?”
(Спадар: ) “Так, чуў. Я вельмі хацеў бы, каб правялі рэфэрэндум”.
(Спадарыня: ) “Людзі маглі б сказаць, што яны пра гэта думаюць”.
(Спадарыня: ) “Ня чула, але калі б быў, я выказала б сваю думку”.
(Спадар: ) “Так, чуў, я падтрымліваю гэта”.
(Спадар: ) “Я ня чуў, але было б добра, каб яны прыслухаліся да меркаваньняў людзей”.
Скажэце, калі ласка, як Вы ставіцеся да перайменаваньня вуліц?”
(Спадар: ) “Незалежнасьць... У нас плошча Незалежнасьці не да канца. Унізе Леніна. Хай гэтую зробяць спачатку Незалежнай цалкам. Тым больш Скарына – гонар народу. А незалежнасьць яшчэ трэба заваяваць. У нас няма яе”.
(Спадар: ) “Гэта вельмі дрэнныя выдумкі вэтэранаў. Калі быў праспэкт Скарыны, гэта было патрыятычна. Гэта было, на маю думку, лепей. І калі памянялі Машэрава на Пераможцаў, таксама вельмі дрэнна”.
(Спадарыня: ) “Дрэнна, таму што людзі больш прызвычаіліся да гэтай назвы. Лепш бы заставалася, як было раней”.
(Спадарыня: ) “Нармальна да гэтага стаўлюся. Быў Леніна, стаў Скарыны, потым Незалежнасьці – якая розьніца. Незалежнасьці, бо нашая рэспубліка незалежная, і прэзыдэнт наш стараецца, каб усё было незалежнае”.
(Спадарыня: ) “А я супраць, бо цяпер блытаніна кругом”.
(Спадарыня: ) “Я прызвычаілася да гэтай блытаніны. Са Скарынам таксама была блытаніна, потым нармальна стала”.
(Карэспандэнтка: ) “Скажэце, калі ласка, ці чулі Вы пра ініцыятыву правесьці рэфэрэндум аб перайменаваньні вуліц?”
(Спадарыня: ) “Я супраць рэфэрэндуму, таму што на рэфэрэндум пойдзе болей грошай, чым пячаткі людзям у пашпарты паставіць”.
(Карэспандэнтка: ) “Як Вы ставіцеся да перайменаваньня вуліц?”
(Спадарыня: ) “Дрэнна, бо гэта лішнія грошы. Лепш бы на што іншае выдаткоўвалі”.
(Спадарыня: ) “Ня трэба было мяняць. Але гэта рашэньне нашага кіраўніцтва”.
(Спадарыня: ) “Я стаўлюся да гэтага вельмі адмоўна. Лічу, што Францыск Скарына – гэта асоба па-за палітычнай каньюнктурай, і яго маглі б пакінуць”.
(Спадар: ) “Дрэнна. Нашто было мяняць? Колькі грошай на гэта пойдзе. І ў людзей не запыталіся...”
(Спадарыня: ) “Я цяпер блытаю, калі дамаўляюся, дзе сустракацца. Магу не зарыентавацца адразу”.
(Спадар: ) “Я супраць. Лічу, што гэта вельмі непрадуманае рашэньне. Гэты чалавек ня мае права прымаць такое рашэньне”.
(Карэспандэнтка: ) “Скажэце, калі ласка, ці чулі Вы пра ініцыятыву правесьці рэфэрэндум, каб людзі выказаліся, ці хочуць яны перайменаваньня вуліц?”
(Спадар: ) “Так, чуў. Я вельмі хацеў бы, каб правялі рэфэрэндум”.
(Спадарыня: ) “Людзі маглі б сказаць, што яны пра гэта думаюць”.
(Спадарыня: ) “Ня чула, але калі б быў, я выказала б сваю думку”.
(Спадар: ) “Так, чуў, я падтрымліваю гэта”.
(Спадар: ) “Я ня чуў, але было б добра, каб яны прыслухаліся да меркаваньняў людзей”.
