Камэры сыстэмы відэаназіраньня далі магчымасьць ідэнтыфікаваць людзей, прычынных да лёнданскіх тэрактаў як 7-га, так і 21 ліпеня. Камэры таксама дапамаглі аварыйным службам пры ліквідацыі наступстваў выбухаў у транспарце брытанскай сталіцы.
Паводле экспэртаў у галіне бясьпекі, сыстэма скрытага відэаназіраньня адыграла пасьля тэрактаў у Лёндане нават большую ролю, чым тое дапускала паліцыя.
Пітэр Конвэй – рэдактар брытанскага часопісу “Risk UK”.
(Конвэй: ) “Я думаю, гэта абсалютна відавочна. Хіба ня так? Бо адзінае, што мы маем пра выканаўцаў тэрактаў, гэта здымкі, зафіксаваныя камэрамі. Так што, сапраўды, бяз камэр ніхто б не дазнаўся, кім былі тэрарысты”.
Конвэй перакананы, што сыстэмы відэаназіраньня могуць быць “надзвычай магутным інструмэнтам” у руках службаў бясьпекі.
Бальшыня лёнданцаў да паўсюдных камэр ставіцца спакойна, з разуменьнем, аднак нямала й тых, хто ва ўмовах татальнага відэаназіраньня адчувае сябе некамфортна. 38-гадовага паштавіка Фрэда не пакідае адчуваньне, што за ім увесь час сочаць.
(Фрэд: ) “Я думаю, гэтага ўжо празь меру. Праўда. Скрозь камэры відэаназіраньня глядзяць на людзей”.
Пітэр Конвэй адзначае, што такое ўспрыманьне камэр – часта проста зь няведаньня.
(Конвэй: ) “Праблема ў тым, што людзі, як бачаць камэру, думаюць, што яна сочыць за імі. Але ж яны не ўсьведамляюць, што камэра можа быць устаноўленая для пэўных патрэб. Напрыклад, камэра на будынку. Можа быць так, што толькі тады, як дзьверы ў будынку адчыненыя, камэра ўключаецца. Вось жа шмат якія людзі, кажучы, што камэры ўрываюцца ў іхнае жыцьцё, сочаць за імі ўвесь час, думаюць так проста зь няведаньня”.
Конвэй прыводзіць статыстыку: толькі адзін зь дзесяці лёнданцаў баіцца вока камэры відэаназіраньня. 37-гадовая сакратарка Джэйн, спытаная ў часе паездкі па крамах з сваім сынам-падлеткам, гаворыць, што не адчувае праз камэры ніякіх праблем:
(Джэйн: ) “Калі вы не вінаватая, то з чаго вам нэрвавацца? Яны маюць паставіць болей камэр – я ў гэтым зацікаўленая”.
Джэйн спадзяецца, што якраз-такі новыя, атрыманыя дзякуючы камэрам назіраньня і абнародаваныя лёнданскай паліцыяй здымкі падазраваных у дачыненьні да тэрактаў акажуцца тым ключом, які дазволіць знайсьці й арыштаваць злачынцаў.
Паводле экспэртаў у галіне бясьпекі, сыстэма скрытага відэаназіраньня адыграла пасьля тэрактаў у Лёндане нават большую ролю, чым тое дапускала паліцыя.
Пітэр Конвэй – рэдактар брытанскага часопісу “Risk UK”.
(Конвэй: ) “Я думаю, гэта абсалютна відавочна. Хіба ня так? Бо адзінае, што мы маем пра выканаўцаў тэрактаў, гэта здымкі, зафіксаваныя камэрамі. Так што, сапраўды, бяз камэр ніхто б не дазнаўся, кім былі тэрарысты”.
Конвэй перакананы, што сыстэмы відэаназіраньня могуць быць “надзвычай магутным інструмэнтам” у руках службаў бясьпекі.
Бальшыня лёнданцаў да паўсюдных камэр ставіцца спакойна, з разуменьнем, аднак нямала й тых, хто ва ўмовах татальнага відэаназіраньня адчувае сябе некамфортна. 38-гадовага паштавіка Фрэда не пакідае адчуваньне, што за ім увесь час сочаць.
(Фрэд: ) “Я думаю, гэтага ўжо празь меру. Праўда. Скрозь камэры відэаназіраньня глядзяць на людзей”.
Пітэр Конвэй адзначае, што такое ўспрыманьне камэр – часта проста зь няведаньня.
(Конвэй: ) “Праблема ў тым, што людзі, як бачаць камэру, думаюць, што яна сочыць за імі. Але ж яны не ўсьведамляюць, што камэра можа быць устаноўленая для пэўных патрэб. Напрыклад, камэра на будынку. Можа быць так, што толькі тады, як дзьверы ў будынку адчыненыя, камэра ўключаецца. Вось жа шмат якія людзі, кажучы, што камэры ўрываюцца ў іхнае жыцьцё, сочаць за імі ўвесь час, думаюць так проста зь няведаньня”.
Конвэй прыводзіць статыстыку: толькі адзін зь дзесяці лёнданцаў баіцца вока камэры відэаназіраньня. 37-гадовая сакратарка Джэйн, спытаная ў часе паездкі па крамах з сваім сынам-падлеткам, гаворыць, што не адчувае праз камэры ніякіх праблем:
(Джэйн: ) “Калі вы не вінаватая, то з чаго вам нэрвавацца? Яны маюць паставіць болей камэр – я ў гэтым зацікаўленая”.
Джэйн спадзяецца, што якраз-такі новыя, атрыманыя дзякуючы камэрам назіраньня і абнародаваныя лёнданскай паліцыяй здымкі падазраваных у дачыненьні да тэрактаў акажуцца тым ключом, які дазволіць знайсьці й арыштаваць злачынцаў.
