Застрайкавалі ад ранку ў чацьвер работнікі фармавальнага, дрэваапрацоўчага ды арматурнага цэхаў. Асноўнае іхнае патрабаваньне: падвышка заробкаў.
Плянавалася, што гэтая акцыя набудзе бестэрміновы характар, аднак, пераканаўшыся, што страйк у дадзеным выпадку беспэрспэктыўны, і што ў выніку можна наагул пазбыцца сродкаў існаваньня, рабочыя выйшлі на працу.
Гаворыць адзін са страйкоўцаў:
(Страйковец: ) “Мы два дні страйкавалі, а потым прыехаў упраўляючы трэстам. Мы зь ім мелі размову наконт падвышэньня заробкаў. Страйкаваць няма сэнсу, нічога гэтым не дасягнеш”.
У пятніцу, па патрабаваньні страйкоўцаў, да іх прыехаў упраўляючы трэста Іван Дзямешка, які і пераканаў рабочых у бессэнсоўнасьці страйку.
Вось што сказалі аб выніках сустрэчы з кіраўніком трэсту работнікі ўпраўленьня:
(Першы голас: ) “Упраўляючы сказаў: вельмі вялікія крэдыты трэба сплачваць, таму й немагчыма падвысіць заробкі. Казаў таксама, што патроху пачынаем “вылазіць” з тых крэдытаў, неўзабаве правядзем у цэх газ, тады, магчыма, зарплату і падвысяць”.
(Другі голас: ) “Мы задалі пытаньне: калі нам будуць даваць малако за шкодныя ўмовы працы, і ўпраўляючы адказаў: зараз разьвядзем у вас на тэрыторыі ўпраўленьня каровы, будзем іх пасьвіць і даіць”.
(Трэці голас: ) “Ён сказаў: трэба працаваць, мала зарабляем грошай. Пра падвышэньне заробку так нічога канкрэтна і не паведаміў. Працуйце, працуйце… і ўсё тут”.
Паводле работнікаў упраўленьня, на ўсе іхныя патрабаваньні падвышэньня заробкаў, якія складаюць ад 115 да 200 тысяч рублёў, чуецца адзін адказ: трэба лепей працаваць.
У зьвязку з тым я запытаўся адну з кіраўнічак сярэдняга зьвяна: ці ёсьць у яе нараканьні на кепскую працу падначаленых, і вось што пачуў зь яе вуснаў:
(Кіраўнічка: ) “Вытворчыя заданьні яны выконваюць, аб’ёмы выконваюцца. Прэтэнзій па працы ў мяне да рабочых няма. А вось у іх ёсьць прэтэнзіі па зарплаце. Вось і ўсё, што я магу сказаць”.
Плянавалася, што гэтая акцыя набудзе бестэрміновы характар, аднак, пераканаўшыся, што страйк у дадзеным выпадку беспэрспэктыўны, і што ў выніку можна наагул пазбыцца сродкаў існаваньня, рабочыя выйшлі на працу.
Гаворыць адзін са страйкоўцаў:
(Страйковец: ) “Мы два дні страйкавалі, а потым прыехаў упраўляючы трэстам. Мы зь ім мелі размову наконт падвышэньня заробкаў. Страйкаваць няма сэнсу, нічога гэтым не дасягнеш”.
У пятніцу, па патрабаваньні страйкоўцаў, да іх прыехаў упраўляючы трэста Іван Дзямешка, які і пераканаў рабочых у бессэнсоўнасьці страйку.
Вось што сказалі аб выніках сустрэчы з кіраўніком трэсту работнікі ўпраўленьня:
(Першы голас: ) “Упраўляючы сказаў: вельмі вялікія крэдыты трэба сплачваць, таму й немагчыма падвысіць заробкі. Казаў таксама, што патроху пачынаем “вылазіць” з тых крэдытаў, неўзабаве правядзем у цэх газ, тады, магчыма, зарплату і падвысяць”.
(Другі голас: ) “Мы задалі пытаньне: калі нам будуць даваць малако за шкодныя ўмовы працы, і ўпраўляючы адказаў: зараз разьвядзем у вас на тэрыторыі ўпраўленьня каровы, будзем іх пасьвіць і даіць”.
(Трэці голас: ) “Ён сказаў: трэба працаваць, мала зарабляем грошай. Пра падвышэньне заробку так нічога канкрэтна і не паведаміў. Працуйце, працуйце… і ўсё тут”.
Паводле работнікаў упраўленьня, на ўсе іхныя патрабаваньні падвышэньня заробкаў, якія складаюць ад 115 да 200 тысяч рублёў, чуецца адзін адказ: трэба лепей працаваць.
У зьвязку з тым я запытаўся адну з кіраўнічак сярэдняга зьвяна: ці ёсьць у яе нараканьні на кепскую працу падначаленых, і вось што пачуў зь яе вуснаў:
(Кіраўнічка: ) “Вытворчыя заданьні яны выконваюць, аб’ёмы выконваюцца. Прэтэнзій па працы ў мяне да рабочых няма. А вось у іх ёсьць прэтэнзіі па зарплаце. Вось і ўсё, што я магу сказаць”.
