Пра тое, што Беларусь страціла шанец патрапіць ва Ўсясьветную гандлёвую арганізацыю разам з Расеяй, упершыню загаварылі напрыканцы траўня мінулага году, калі на саміце Эўразьвяз – Расея быў падпісаны адмысловы дакумэнт, які фактычна даў зялёнае сьвятло Маскве. Крэмль тады атрымаў эўрапейскую канцэсію – згоду на далучэньне да ЎГА. І незалежныя аналітыкі, прыкладам, Юры Кажура акцэнтавалі ўвагу на тым, што ў сумесным эўрапейска-расейскім дакумэнце Беларусь наагул ня згадваецца. Ягоны артыкул тады, я памятаю, называўся "Саюзьнікі" пра нас зноў забыліся..."
Невыпадкова восеньню Аляксандар Лукашэнка на сустрэчы лідэраў краінаў Адзінай эканамічнай прасторы агучыў новую ініцыятыву – аб пажаданым уступленьні ва ЎГА ўсім квартэтам адначасова. Аднак прэзыдэнты Расеі й Казахстану адкрыта заявілі: на іх думку, кожная з краінаў чацьвёркі можа самастойна рашаць гэтую праблему. Што, дарэчы, і рабілі яны разам з Украінай.
Вядомы беларускі эканаміст Леанід Злотнікаў так тлумачыць нерэальнасьць адначасовага далучэньня да Ўсясьветнай гандлёвай арганізацыі:
(Злотнікаў: ) "Па-першае, тут у кожнага свае ўласныя інтарэсы. А па-другое, у Беларусі далёка ня рынкавая эканоміка, і ёй не "пагражае", што яе прымуць ва Ўсясьветную гандлёвую арганізацыю. Мы вельмі далёка ад гэтага. Я мяркую, што, прыкладам, Злучаныя Штаты Амэрыкі не дадуць зялёнае сьвятло Беларусі. І гэта будзе адказам на тое, што ў Беларусі няма рынкавай эканомікі".
Ад якіх яшчэ краінаў перадусім залежыць вырашэньне гэтай праблемы? Фактычна, Беларусь павінна падпісаць двухбаковыя пагадненьні з усімі краінамі-чальцамі Ўсясьветнай гандлёвай арганізацыі. А іх больш за 100. Але назіральнікі, спашлюся на таго ж спадара Кажуру, вылучаюць некалькіх, так бы мовіць, кітоў, да думкі якіх асабліва ўважліва прыглядаюцца. Гэта – краіны Эўразьвязу, Злучаныя Штаты Амэрыкі, Японія і Кітай. І таму ў практычнай працы кандыдаты на далучэньне да ЎГА стараюцца, перадусім, атрымаць “дабро” ўзгаданых краінаў. А што тычыцца ацэнкі перамоўнага працэсу, дык міністар замежных справаў Беларусі Сяргей Мартынаў выказаўся на гэты конт так:
(Мартынаў: ) "Перамовы, якія прайшлі ў Жэнэве, скончыліся, з нашага пункту гледжаньня, пасьпяхова. Хачу, перадусім, паведаміць, што наступнае паседжаньне рабочай групы ў справе далучэньня Беларусі да Ўсясьветнай гандлёвай арганізацыі пройдзе 24 траўня. І мы спадзяемся, што падыдзем на гэтым паседжаньні да падрыхтоўкі праекта справаздачы – выніковага дакумэнту, неабходнага для ўступленьня ва ЎГА. Зразумела, што нам трэба працягваць працу па падпісаньні двухбаковых дакумэнтаў, паколькі для далучэньня неабходныя двух- і шматбаковыя пагадненьні. Ужо падрыхтаваныя пратаколы для падпісаньня з 12-14 дзяржавамі".
Сёлета зьнешні гандаль Беларусі ўпершыню за многія гады пакуль мае станоўчае сальда. Пра гэта шмат казаў, прынамсі, Аляксандар Лукашэнка ў сваім традыцыйным пасланьні Нацыянальнаму Сходу Беларусі. Атрымліваецца, пэўнага прагрэсу краіна можа дасягнуць нават тады, калі яна – ня сябра Ўсясьветнай гандлёвай арганізацыі?
Я таксама зьвярнуў увагу на гэтую частку выступу Аляксандра Лукашэнкі. Але і Леанід Злотнікаў, якога мы ўжо чулі, і кіраўнік фонду Мізэсу Яраслаў Раманчук гавораць, што гэты посьпех часовы, якому дапамагае зьбег пэўных абставінаў. І тут аналітыкі акцэнтуюць увагу, па-першае, на нафтадалярах, якія дазваляюць Расеі купляць мноства тавараў беларускай вытворчасьці, а па-другое – на істотную розьніцу курсаў даляра й эўра. І вось як камэнтуе сытуацыю Яраслаў Раманчук:
(Раманчук: ) "Я ня бачу рэалізацыі стратэгіі продажу тавараў альбо выхаду на эўрапейскі рынак. Безумоўна, калі існуе маржа ў 30% паміж далярам і эўра, дык і беларускія тавары становяцца канкурэнтаздольнымі. Але іншыя факты сьведчаць пра тое, што гэта такі кароткатэрміновы посьпех, так бы мовіць, адзін стрэл, а ня нейкая тэндэнцыя, стратэгія".
Невыпадкова восеньню Аляксандар Лукашэнка на сустрэчы лідэраў краінаў Адзінай эканамічнай прасторы агучыў новую ініцыятыву – аб пажаданым уступленьні ва ЎГА ўсім квартэтам адначасова. Аднак прэзыдэнты Расеі й Казахстану адкрыта заявілі: на іх думку, кожная з краінаў чацьвёркі можа самастойна рашаць гэтую праблему. Што, дарэчы, і рабілі яны разам з Украінай.
Вядомы беларускі эканаміст Леанід Злотнікаў так тлумачыць нерэальнасьць адначасовага далучэньня да Ўсясьветнай гандлёвай арганізацыі:
(Злотнікаў: ) "Па-першае, тут у кожнага свае ўласныя інтарэсы. А па-другое, у Беларусі далёка ня рынкавая эканоміка, і ёй не "пагражае", што яе прымуць ва Ўсясьветную гандлёвую арганізацыю. Мы вельмі далёка ад гэтага. Я мяркую, што, прыкладам, Злучаныя Штаты Амэрыкі не дадуць зялёнае сьвятло Беларусі. І гэта будзе адказам на тое, што ў Беларусі няма рынкавай эканомікі".
Ад якіх яшчэ краінаў перадусім залежыць вырашэньне гэтай праблемы? Фактычна, Беларусь павінна падпісаць двухбаковыя пагадненьні з усімі краінамі-чальцамі Ўсясьветнай гандлёвай арганізацыі. А іх больш за 100. Але назіральнікі, спашлюся на таго ж спадара Кажуру, вылучаюць некалькіх, так бы мовіць, кітоў, да думкі якіх асабліва ўважліва прыглядаюцца. Гэта – краіны Эўразьвязу, Злучаныя Штаты Амэрыкі, Японія і Кітай. І таму ў практычнай працы кандыдаты на далучэньне да ЎГА стараюцца, перадусім, атрымаць “дабро” ўзгаданых краінаў. А што тычыцца ацэнкі перамоўнага працэсу, дык міністар замежных справаў Беларусі Сяргей Мартынаў выказаўся на гэты конт так:
(Мартынаў: ) "Перамовы, якія прайшлі ў Жэнэве, скончыліся, з нашага пункту гледжаньня, пасьпяхова. Хачу, перадусім, паведаміць, што наступнае паседжаньне рабочай групы ў справе далучэньня Беларусі да Ўсясьветнай гандлёвай арганізацыі пройдзе 24 траўня. І мы спадзяемся, што падыдзем на гэтым паседжаньні да падрыхтоўкі праекта справаздачы – выніковага дакумэнту, неабходнага для ўступленьня ва ЎГА. Зразумела, што нам трэба працягваць працу па падпісаньні двухбаковых дакумэнтаў, паколькі для далучэньня неабходныя двух- і шматбаковыя пагадненьні. Ужо падрыхтаваныя пратаколы для падпісаньня з 12-14 дзяржавамі".
Сёлета зьнешні гандаль Беларусі ўпершыню за многія гады пакуль мае станоўчае сальда. Пра гэта шмат казаў, прынамсі, Аляксандар Лукашэнка ў сваім традыцыйным пасланьні Нацыянальнаму Сходу Беларусі. Атрымліваецца, пэўнага прагрэсу краіна можа дасягнуць нават тады, калі яна – ня сябра Ўсясьветнай гандлёвай арганізацыі?
Я таксама зьвярнуў увагу на гэтую частку выступу Аляксандра Лукашэнкі. Але і Леанід Злотнікаў, якога мы ўжо чулі, і кіраўнік фонду Мізэсу Яраслаў Раманчук гавораць, што гэты посьпех часовы, якому дапамагае зьбег пэўных абставінаў. І тут аналітыкі акцэнтуюць увагу, па-першае, на нафтадалярах, якія дазваляюць Расеі купляць мноства тавараў беларускай вытворчасьці, а па-другое – на істотную розьніцу курсаў даляра й эўра. І вось як камэнтуе сытуацыю Яраслаў Раманчук:
(Раманчук: ) "Я ня бачу рэалізацыі стратэгіі продажу тавараў альбо выхаду на эўрапейскі рынак. Безумоўна, калі існуе маржа ў 30% паміж далярам і эўра, дык і беларускія тавары становяцца канкурэнтаздольнымі. Але іншыя факты сьведчаць пра тое, што гэта такі кароткатэрміновы посьпех, так бы мовіць, адзін стрэл, а ня нейкая тэндэнцыя, стратэгія".
