Варшаўскія слухачы рэагуюць на беларускую музыку, як на мой погляд, дык цалкам нармальна, бо паслухаць Лявона Вольскага, які сьпяваў адзін пад гітару, прыйшло вельмі шмат людзей. У Варшаве, дзе штовечар ёсьць даволі шмат прапановаў што да ўсемагчымых канцэртаў, у клюбе “Пункт” не было дзе ўціснуцца – гэта, па-мойму, найлепшы доказ таго, што беларуская музыка можа разьлічваць на свайго слухача ў польскай сталіцы. Вось што сказаў нашаму радыё сам Лявон Вольскі:
(Вольскі: ) “Гэта шмат у чым тлумачыцца тым, што ў нас няма зараз дзе выступаць. І застаецца ехаць на Ўкраіну, сюды, неяк раскрывацца для вузкіх колаў па-іншаму. Таму што ў нас зараз з гэтым гастрольна-канцэртным заканадаўствам, з гэтымі забаронамі ў дзяржаўных FM-аўскіх этэрах даволі цяжкая сытуацыя”.
Апошнім часам у Варшаве сьпявалі таксама “Крама”, Віктар Шалкевіч, Кася Камоцкая. Я запытаўся ва Ўладзі Міхневіча (прадстаўніка згуртаваньня “Беларуская інніцыятыва” – аднаго з арганізатараў гэтых канцэртаў), ці гэта ўвогуле аплочваецца – арганізоўваць такія канцэрты? Аказалася, што так. Гаворыць спадар Міхневіч:
(Міхневіч: ) “Гэтыя канцэрты робяцца за грошы ініцыятараў, і пакуль што калі ёсьць нейкая дадатковая спонсарская падтрымка, дык яна абсалютна мінімальная”.
Зразумела, што на беларускія канцэрты прыходзяць перадусім беларусы, якія жывуць у Варшаве – але ці мае беларуская незалежная музыка шанец каб, прыкладам, зьявіцца на польскім музычным рынку?
На канцэрце Лявона Вольскага я пабачыў вельмі вядомага ў Польшчы музычнага крытыка і прадусара Робэрта Ляшчыньскага, да якога і зьвярнуўся з гэтым пытаньнем.
(Ляшчынскі: ) “Ведаеце, калі ў Польшчы жывуць некалькі сотняў тысячаў беларусаў, а ў Варшаве таксама іх шмат, дык мяне зьдзіўляе, што на канцэрце Лявона Вольскага ня ўсе яны ёсьць. Разумею, што пасьля прэзыдэнцкіх выбараў і візыту ў Кіеве Вольскі мае забарону на канцэрты на радзіме. Але мы цяпер плянуем зь Лявонам шэраг праектаў – ён будзе больш зьяўляцца на польскім тэлебачаньні і радыё, нешта будзем у гэтай справе рабіць”.
Тут дадам, што ў адным са спадаром Ляшчынскім я б не пагадзіўся, бо людзей на канцэрце Лявона Вольскага было сапраўды шмат.
(Вольскі: ) “Гэта шмат у чым тлумачыцца тым, што ў нас няма зараз дзе выступаць. І застаецца ехаць на Ўкраіну, сюды, неяк раскрывацца для вузкіх колаў па-іншаму. Таму што ў нас зараз з гэтым гастрольна-канцэртным заканадаўствам, з гэтымі забаронамі ў дзяржаўных FM-аўскіх этэрах даволі цяжкая сытуацыя”.
Апошнім часам у Варшаве сьпявалі таксама “Крама”, Віктар Шалкевіч, Кася Камоцкая. Я запытаўся ва Ўладзі Міхневіча (прадстаўніка згуртаваньня “Беларуская інніцыятыва” – аднаго з арганізатараў гэтых канцэртаў), ці гэта ўвогуле аплочваецца – арганізоўваць такія канцэрты? Аказалася, што так. Гаворыць спадар Міхневіч:
(Міхневіч: ) “Гэтыя канцэрты робяцца за грошы ініцыятараў, і пакуль што калі ёсьць нейкая дадатковая спонсарская падтрымка, дык яна абсалютна мінімальная”.
Зразумела, што на беларускія канцэрты прыходзяць перадусім беларусы, якія жывуць у Варшаве – але ці мае беларуская незалежная музыка шанец каб, прыкладам, зьявіцца на польскім музычным рынку?
На канцэрце Лявона Вольскага я пабачыў вельмі вядомага ў Польшчы музычнага крытыка і прадусара Робэрта Ляшчыньскага, да якога і зьвярнуўся з гэтым пытаньнем.
(Ляшчынскі: ) “Ведаеце, калі ў Польшчы жывуць некалькі сотняў тысячаў беларусаў, а ў Варшаве таксама іх шмат, дык мяне зьдзіўляе, што на канцэрце Лявона Вольскага ня ўсе яны ёсьць. Разумею, што пасьля прэзыдэнцкіх выбараў і візыту ў Кіеве Вольскі мае забарону на канцэрты на радзіме. Але мы цяпер плянуем зь Лявонам шэраг праектаў – ён будзе больш зьяўляцца на польскім тэлебачаньні і радыё, нешта будзем у гэтай справе рабіць”.
Тут дадам, што ў адным са спадаром Ляшчынскім я б не пагадзіўся, бо людзей на канцэрце Лявона Вольскага было сапраўды шмат.
