Аляксандар Лукашэнка зазначыў, што СМІ — гэта сур’ёзная зброя, якая павінна быць у руках прэзыдэнта. Ён заявіў пра існаваньне інфармацыйнага ціску на Беларусь як з Захаду, гэтак і Ўсходу, і спрагназаваў, што гэты ціск будзе ўзмацняцца ў сувязі з будучымі палітычнымі падзеямі, перш за ўсё 2006 году, маючы на ўвазе прэзыдэнцкія выбары. Пры гэтым А.Лукашэнка нэгатыўна ацаніў праграмы “Голасу Амэрыкі” і Радыё Свабода, якія нібыта дзейнічаюць у “традыцыях халоднай вайны”, а таксама абвінаваціў у перадузятасьці і агрэсіўнасьці “антыбеларускія тэлеканалы суседніх краінаў”, асабліва Расеі. Беларускія дзяржаўныя СМІ, паводле А.Лукашэнкі, павінны супрацьстаяць замежным: “не апраўдвацца, а даваць адпор інсынуацыям”.
(Лукашэнка: ) “Сёньня СМІ ня толькі і ня столькі крыніцы інфармацыі, яны павінны весьці тлумачальную працу, важна ня проста данесьці да людзей навіну, але і патлумачыць, што за ёю стаіць”.
Што да беларускіх тэлеканалаў, то А.Лукашэнка выказаў незадаволенасьць якасьцю іх працы, ацаніўшыя яе як “дзікі непрафэсіяналізм”. У якасьці прыкладу беларускі кіраўнік назваў сытуацыю з ПДВ і жыльлёва-камунальнымі тарыфамі, калі дзяржаўныя СМІ пра сутнасьць гэтых праблемаў не паведамлялі. Тое, што ўсе чатыры беларускія тэлеканалы праігнаравалі гэтыя тэмы, як і масавы пратэст прадпрымальнікаў па ўсёй краіне, і што нават ніяк не асэнсавалі крыўднага пройгрышу беларускіх хакеістаў зборнай Латвіі ў гульні за алімпійскую пуцёўку, — усё гэта сьведчыць пра якасную трансфармацыю дзяржаўных беларускіх СМІ, якія адлюстроўваюць нейкую сваю рэальнасьць, перакананы былы кіраўнік БТ паэт Генадзь Бураўкін.
(Бураўкін: ) “Яны адлюстроўваюць тую рэальнасьць, якая патрэбная ў адпаведных кабінэтах. Тэлебачаньне даўно перастала быць (усе чатыры беларускія каналы) сродкам масавай інфармацыі, гэта сродак масавай прапаганды і агітацыі”.
Менавіта такое тэлебачаньне патрэбнае А.Лукашэнку перад прэзыдэнцкімі выбарамі, упэўнены Г.Бураўкін.
Гаворачы пра сутнасьць тлумачальнай працы дзяржаўных тэлеканалаў, А.Лукашэнка прывёў прыклад: “Трэба давесьці таму ж студэнту, што калі б не прэзыдэнт, наўрад ці ён сядзеў бы за партай у ВНУ. Калі нашай моладзі давесьці гэтую праўду, то прынамсі з аранжавымі сьцягамі яна па вуліцах хадзіць ня будзе”, — заявіў А.Лукашэнка.
(Лукашэнка: ) “Сёньня СМІ ня толькі і ня столькі крыніцы інфармацыі, яны павінны весьці тлумачальную працу, важна ня проста данесьці да людзей навіну, але і патлумачыць, што за ёю стаіць”.
Што да беларускіх тэлеканалаў, то А.Лукашэнка выказаў незадаволенасьць якасьцю іх працы, ацаніўшыя яе як “дзікі непрафэсіяналізм”. У якасьці прыкладу беларускі кіраўнік назваў сытуацыю з ПДВ і жыльлёва-камунальнымі тарыфамі, калі дзяржаўныя СМІ пра сутнасьць гэтых праблемаў не паведамлялі. Тое, што ўсе чатыры беларускія тэлеканалы праігнаравалі гэтыя тэмы, як і масавы пратэст прадпрымальнікаў па ўсёй краіне, і што нават ніяк не асэнсавалі крыўднага пройгрышу беларускіх хакеістаў зборнай Латвіі ў гульні за алімпійскую пуцёўку, — усё гэта сьведчыць пра якасную трансфармацыю дзяржаўных беларускіх СМІ, якія адлюстроўваюць нейкую сваю рэальнасьць, перакананы былы кіраўнік БТ паэт Генадзь Бураўкін.
(Бураўкін: ) “Яны адлюстроўваюць тую рэальнасьць, якая патрэбная ў адпаведных кабінэтах. Тэлебачаньне даўно перастала быць (усе чатыры беларускія каналы) сродкам масавай інфармацыі, гэта сродак масавай прапаганды і агітацыі”.
Менавіта такое тэлебачаньне патрэбнае А.Лукашэнку перад прэзыдэнцкімі выбарамі, упэўнены Г.Бураўкін.
Гаворачы пра сутнасьць тлумачальнай працы дзяржаўных тэлеканалаў, А.Лукашэнка прывёў прыклад: “Трэба давесьці таму ж студэнту, што калі б не прэзыдэнт, наўрад ці ён сядзеў бы за партай у ВНУ. Калі нашай моладзі давесьці гэтую праўду, то прынамсі з аранжавымі сьцягамі яна па вуліцах хадзіць ня будзе”, — заявіў А.Лукашэнка.
