Пасьля таго, як у Сэрбіі паў рэжым Мілошавіча, да “Отпору” сталі зьвяртацца прадстаўнікі розных іншых падобных арганізацыяў з постсавецкіх краінаў, – гаворыць Сініса Сікван. З “Отпорам” наладзілі кантакты грузінская “Кхмара”, украінская “Пора”, і беларускі “Зубр”.
“Але ж, – працягвае Сініса Сікван, – было б памылкова гаварыць пра “Отпор” як пра нейкага экспартэра рэвалюцыяў. Сэрбская арганізацыя, сэрбскі рух ёсьць, хутчэй за ўсё, прыкладам пэўнага досьведу негвалтоўнага супраціву ва ўмовах дыктатуры. У часы Мілошавіча сябрамі арганізацыі станавіліся і пэнсіянэры, і школьнікі. Ніякага значэньня ня мела і партыйная прыналежнасьць, бо пры дыктатуры Мілошавіча апазыцыя была цалкам падаўленая”.
У сябраў “Отпору” не было ні палітычных ведаў, ні палітычнага досьведу. “Мы пісалі заяўкі на ўдзел у сэмінарах самых розных міжнародных арганізацыяў, – кажа Сініса Сікван у ітэрвію аўстрыйскай газэце, – у тым ліку і ў нямецкі сацыял-дэмакратычны фонд імя Фрыдрыха Эбэрта”. Актывісты “Отпору” лічаць, гэткія заняткі потым вельмі дапамаглі ім ў часе мірнай сэрбскай рэвалюцыі. (Зазначым, што летась беларускія ўлады адмовілі ва ўезьдзе ў Беларусь аднаму з кіраўнікоў менавіта гэтага нямецкага фонду – спадару Гельмуту Курту).
“Беларуская дыктатура – гэта зусім іншае за тое, што было ў Сэрбіі, Грузіі, ва Ўкраіне. Яна куды больш жорсткая”, перакананы сэрбскі актывіст. “Што да грузінскага ці ўкраінскага рэжыму, то яны нечым падобныя да сэрбскага. Таму мадэль “Отпору” і спрацавала і ў Тбілісі, і ў Кіеве”.
Актывісты “Отпору” дасылалі ў абедзьве краіны сваіх трэнэраў па негвалтоўным супраціве, маркетынгу, PR, каманднай працы. Зразумела, пры Шэварднадзэ і Кучме “адпораўцы” былі непажаданымі гасьцямі ў гэтых краінах. Так адзін з актывістаў сэрбскай арганізацыі атрымаў забарону на ўезд ва Ўкраіну да… 3000 году.
Што да ўезду ў Беларусь, дык ён для “Отпору” таксама забаронены. Як адмыслоўца па трох безгвалтоўных рэвалюцыях, Сініса Сікван не выключае, што ў Беларусі ў выпадку рэвалюцыі можа праліцца кроў.
У іншым артыкуле ў сёньняшняй венскай “Der Standard”, прысьвечанага пераменам у краінах СНД, аўстрыйскі журналіст піша: “Сымбаль рэвалюцыі ў Грузіі – кулак сэрбскай арганізацыі “Отпор”, рэвалюцыйны дэвіз ва Ўкраіне “Пора!”, а “Зубр” – сыгналь да супраціву ў Беларусі. Рэвалюцыі ва Ўкраіне і ў Грузіі выклікалі трывогу ў аўтарытарнага кіраўніцтва краінаў СНД”.
Гаворачы пра адрознасьць рэжыму Лукашэнкі, аўтар піша, што гэта неабмежаваная ўлада адной пэрсоны, якую беларускі кіраўнік забясьпечвае для сябе з дапамогай рэпрэсіяў. Паводле журналіста, у сваім радыкалізьме Лукашэнка саступае хіба што туркмэнскаму дыктатару Ніязаву. “Апанэнты рэжыму ў гэтых краінах зьнікаюць бясьсьледна,” піша “Der Standard”.
“Але ж, – працягвае Сініса Сікван, – было б памылкова гаварыць пра “Отпор” як пра нейкага экспартэра рэвалюцыяў. Сэрбская арганізацыя, сэрбскі рух ёсьць, хутчэй за ўсё, прыкладам пэўнага досьведу негвалтоўнага супраціву ва ўмовах дыктатуры. У часы Мілошавіча сябрамі арганізацыі станавіліся і пэнсіянэры, і школьнікі. Ніякага значэньня ня мела і партыйная прыналежнасьць, бо пры дыктатуры Мілошавіча апазыцыя была цалкам падаўленая”.
У сябраў “Отпору” не было ні палітычных ведаў, ні палітычнага досьведу. “Мы пісалі заяўкі на ўдзел у сэмінарах самых розных міжнародных арганізацыяў, – кажа Сініса Сікван у ітэрвію аўстрыйскай газэце, – у тым ліку і ў нямецкі сацыял-дэмакратычны фонд імя Фрыдрыха Эбэрта”. Актывісты “Отпору” лічаць, гэткія заняткі потым вельмі дапамаглі ім ў часе мірнай сэрбскай рэвалюцыі. (Зазначым, што летась беларускія ўлады адмовілі ва ўезьдзе ў Беларусь аднаму з кіраўнікоў менавіта гэтага нямецкага фонду – спадару Гельмуту Курту).
“Беларуская дыктатура – гэта зусім іншае за тое, што было ў Сэрбіі, Грузіі, ва Ўкраіне. Яна куды больш жорсткая”, перакананы сэрбскі актывіст. “Што да грузінскага ці ўкраінскага рэжыму, то яны нечым падобныя да сэрбскага. Таму мадэль “Отпору” і спрацавала і ў Тбілісі, і ў Кіеве”.
Актывісты “Отпору” дасылалі ў абедзьве краіны сваіх трэнэраў па негвалтоўным супраціве, маркетынгу, PR, каманднай працы. Зразумела, пры Шэварднадзэ і Кучме “адпораўцы” былі непажаданымі гасьцямі ў гэтых краінах. Так адзін з актывістаў сэрбскай арганізацыі атрымаў забарону на ўезд ва Ўкраіну да… 3000 году.
Што да ўезду ў Беларусь, дык ён для “Отпору” таксама забаронены. Як адмыслоўца па трох безгвалтоўных рэвалюцыях, Сініса Сікван не выключае, што ў Беларусі ў выпадку рэвалюцыі можа праліцца кроў.
У іншым артыкуле ў сёньняшняй венскай “Der Standard”, прысьвечанага пераменам у краінах СНД, аўстрыйскі журналіст піша: “Сымбаль рэвалюцыі ў Грузіі – кулак сэрбскай арганізацыі “Отпор”, рэвалюцыйны дэвіз ва Ўкраіне “Пора!”, а “Зубр” – сыгналь да супраціву ў Беларусі. Рэвалюцыі ва Ўкраіне і ў Грузіі выклікалі трывогу ў аўтарытарнага кіраўніцтва краінаў СНД”.
Гаворачы пра адрознасьць рэжыму Лукашэнкі, аўтар піша, што гэта неабмежаваная ўлада адной пэрсоны, якую беларускі кіраўнік забясьпечвае для сябе з дапамогай рэпрэсіяў. Паводле журналіста, у сваім радыкалізьме Лукашэнка саступае хіба што туркмэнскаму дыктатару Ніязаву. “Апанэнты рэжыму ў гэтых краінах зьнікаюць бясьсьледна,” піша “Der Standard”.
