Чаму ўкраінцы гандлююць на гарадзкіх вуліцах, а не на тым жа рынку? На рынку ім проста не хапае месцаў. Паслухаем, што кажа ўкраінская гандлярка з мястэчка Гарадня Чарнігаўскай вобласьці:
(Гандлярка: ) “На рынку няма месцаў, наогул няма месцаў. Прасілі. Сказалі – няма месцаў. Для ўкраінцаў толькі, ці таксама і для беларусаў, але месцаў няма. Усё наўкола занята”.
Суседзі з поўдня прывозяць у кайстрах на гомельскія рынкі сьметанковае масла, сьвежаніну, каўбасы, тварог, малако, грэцкія арэхі, халву, розныя іншыя кандыдацкія вырабы. На прылеглых да рынку вуліцах яны гандлююць прама з кайстраў альбо скрынак. Як толькі набліжаецца міліцыя, гандляры згортваюць усё ў ахапку і подбегам кідаюцца на другі бок вуліцы. Хто не пасьпее згарнуцца, можа нават страціць свой тавар:
(Гандлярка: ) “Усё забіраюць, канфіскоўваюць, бо гандлюем харчам на вуліцы ў неналежным месцы”.
Колькі часу таму аблвыканкам заяўляў пра неабходнасьць выдзеліць для ўкраінскіх гандляроў асобныя месцы і нават зрабіць нейкі адмысловы ўказальнік. Паўтара-два дзесяткі ўкраінскіх гандляроў салам ды тварагом сапраўды маюць месцы ў крытым павільёне. Аднак колькасьць прыежджых гандляроў з Украіны нашмат большая. Рынак проста ня можа задаволіць патрэбы, пра што хвіліну таму казала ўкраінская гандлярка з Гарадні.
Зь іншага боку, увоз харчу на тэрыторыю Беларусі з восені абмежаваны 5 кіляграмамі. Таму далёка не ўсе гандляры маюць нейкія істотныя прыбыткі, і хочуць сплачваць падаткі ці зборы за карыстаньне месцам на рынку:
(Гандлярка з Чарнігава: ) “Як жа, мы прыйдзем, а нам трэба вялікія падаткі плаціць. А мы ня можам такія падаткі плаціць. Я трошкі прывязу і гандлюю ля рынку. Вось за гэта забралі мяне і пасадзілі ў клетку. Я пашпарта не дала. Сказала: ня маеце права. Адпусьцілі. У Чарнігаве міліцыі ня ведаю, а тута…”
Украінскія гандляры з бліжэйшых да Беларусі рэгіёнаў наогул мараць пра адкрытасьць беларуска-ўкраінскай мяжы:
(Гандлярка са Шчорсу: ) “Гандаль гандлем, але наогул пажадана, каб нас прапускалі, каб межы адкрылі”.
(Карэспандэнт: ) “А што, Юшчанка абяцае”?
(Гандлярка са Шчорсу: ) “Не, нічога ён не абяцае пакуль. Той, што не абяцае, можа штосьці і зробіць, а той, хто абяцае, нічога ня робіць”.
Гэтак лічыць грамадзянка Украіны. Нягледзячы на цяжкасьці, яна прывозіць у Гомель таньнейшы ўкраінскі харч, прапануе гараджанам і зарабляе на гэтым нейкі рубель. Беларускі. Апошні, як правіла, траціцца на патрэбныя ўкраінцам прамысловыя тавары, якія яны і вязуць з Гомеля да сябе ва Ўкраіну.
(Гандлярка: ) “На рынку няма месцаў, наогул няма месцаў. Прасілі. Сказалі – няма месцаў. Для ўкраінцаў толькі, ці таксама і для беларусаў, але месцаў няма. Усё наўкола занята”.
Суседзі з поўдня прывозяць у кайстрах на гомельскія рынкі сьметанковае масла, сьвежаніну, каўбасы, тварог, малако, грэцкія арэхі, халву, розныя іншыя кандыдацкія вырабы. На прылеглых да рынку вуліцах яны гандлююць прама з кайстраў альбо скрынак. Як толькі набліжаецца міліцыя, гандляры згортваюць усё ў ахапку і подбегам кідаюцца на другі бок вуліцы. Хто не пасьпее згарнуцца, можа нават страціць свой тавар:
(Гандлярка: ) “Усё забіраюць, канфіскоўваюць, бо гандлюем харчам на вуліцы ў неналежным месцы”.
Колькі часу таму аблвыканкам заяўляў пра неабходнасьць выдзеліць для ўкраінскіх гандляроў асобныя месцы і нават зрабіць нейкі адмысловы ўказальнік. Паўтара-два дзесяткі ўкраінскіх гандляроў салам ды тварагом сапраўды маюць месцы ў крытым павільёне. Аднак колькасьць прыежджых гандляроў з Украіны нашмат большая. Рынак проста ня можа задаволіць патрэбы, пра што хвіліну таму казала ўкраінская гандлярка з Гарадні.
Зь іншага боку, увоз харчу на тэрыторыю Беларусі з восені абмежаваны 5 кіляграмамі. Таму далёка не ўсе гандляры маюць нейкія істотныя прыбыткі, і хочуць сплачваць падаткі ці зборы за карыстаньне месцам на рынку:
(Гандлярка з Чарнігава: ) “Як жа, мы прыйдзем, а нам трэба вялікія падаткі плаціць. А мы ня можам такія падаткі плаціць. Я трошкі прывязу і гандлюю ля рынку. Вось за гэта забралі мяне і пасадзілі ў клетку. Я пашпарта не дала. Сказала: ня маеце права. Адпусьцілі. У Чарнігаве міліцыі ня ведаю, а тута…”
Украінскія гандляры з бліжэйшых да Беларусі рэгіёнаў наогул мараць пра адкрытасьць беларуска-ўкраінскай мяжы:
(Гандлярка са Шчорсу: ) “Гандаль гандлем, але наогул пажадана, каб нас прапускалі, каб межы адкрылі”.
(Карэспандэнт: ) “А што, Юшчанка абяцае”?
(Гандлярка са Шчорсу: ) “Не, нічога ён не абяцае пакуль. Той, што не абяцае, можа штосьці і зробіць, а той, хто абяцае, нічога ня робіць”.
Гэтак лічыць грамадзянка Украіны. Нягледзячы на цяжкасьці, яна прывозіць у Гомель таньнейшы ўкраінскі харч, прапануе гараджанам і зарабляе на гэтым нейкі рубель. Беларускі. Апошні, як правіла, траціцца на патрэбныя ўкраінцам прамысловыя тавары, якія яны і вязуць з Гомеля да сябе ва Ўкраіну.
