(Дзяўчына: ) “Каб мець больш дзяцей трэба, каб Лукашэнка не падымаў цэны на тавары – яны вельмі кусаюцца. Не падымаў плату за кватэру і за камунальныя паслугі, тады будзе крыху лепей жыць. І дзяцей можна будзе трохі болей нараджаць”.
(Дзяўчына: ) “Для пачатку трэба атрымаць добрую адукацыю, што я цяпер і раблю. Калі нараджаць дзяцей, то трэба забясьпечыць ім добрую адукацыю і добрае жыцьцё. А проста так нараджаць шмат дзяцей я не зьбіраюся”.
(Жанчына: ) “Больш, чым двое дзяцей я не зьбіраюся нараджаць. Па-першае, мне нельга паводле мэдычных паказаньняў: мне рабілі Кесарава сячэньне. Па-другое, гэта вельмі цяжка, гадаваць дзяцей”.
(Жанчына: ) “Ня больш чым двое нараджу. Матэрыяльна іх цяжка забясьпечыць”.
(Карэспандэнт: ) “Ці гатовы вы дзеля выратаваньня беларускай нацыі мець шмат дзяцей”?
(Дзяўчына: ) “Не! А навошта мне дзеці? Ад іх адны праблемы”.
(Жанчына: ) “Цяпер цяжка дзяцей пракарміць і адзець, таму многа іх мець ніяк нельга”.
(Дзяўчына: ) “Гатовая дапамагчы нацыі – нарадзіць дваіх дзяцей. Кожная па двое і, глядзіш, ня зьнікнем”.
(Жанчына: ) “Вельмі дорага цяпер мець дзяцей. Няма належных умоваў для іх гадаваньня. Дзяржава іх не стварае”.
(Жанчына: ) “Не, не гатовая. Таму што няма грошай і працы няма. Якія дзеці могуць быць? Карміць іх няма чым, і самім няма чаго есьці. Прэзыдэнт шмат гаворыць, але нічога ня робіць для шматдзетных сем’яў”.
(Жанчына: ) “Не. Жытла не хапае. Я, напрыклад, жыву ў інтэрнаце, плошча зусім маленькая. Куды тут многа дзяцей?! Адно дзіця, і з тым цяжка. Хацелася б мець сваё жытло. Хаця б якія-небудзь крэдыты льготныя выдавалі. Стаіш за гэтымі крэдытамі па дзесяць гадоў. Нават другое дзіця нарадзіць праблематычна”.
(Жанчына: ) “Таксама ня згодная. Жывём з мужам у бацькоў. Ніякай пэрспэктывы на жытло няма. У нас, у Касьцюкоўцы, нічога не будуюць. І купіць кватэру дорага. Адно ў мяне дзіця. Мець болей страшнавата”.
(Дзяўчына: ) “Гатовая нарадзіць двое, але ня больш. Жыцьцё такое!”
(Жанчына: ) “Асабіста я ня згодная. Сваё жыцьцё я прысьвяціла палітычнай дзейнасьці. Не магу пайсьці на тое, каб спыніць гэтую дзейнасьць і мець дзяцей”.
(Жанчына: ) “Калі б не расьлі цэны, быў заробак у жанчын даволі высокі, выконваліся ўсе сацыяльныя праграмы, якія дэкляруюць для жанчын, тады б жанчына разьлічвала на свае сілы. Можна было б мець і траіх дзяцей. Калі ж маці ня ведае, чым накарміць дзяцей, то, зразумейце, займець шмат дзяцей ня толькі цяжка, але і немагчыма”.
(Дзяўчына: ) “Для пачатку трэба атрымаць добрую адукацыю, што я цяпер і раблю. Калі нараджаць дзяцей, то трэба забясьпечыць ім добрую адукацыю і добрае жыцьцё. А проста так нараджаць шмат дзяцей я не зьбіраюся”.
(Жанчына: ) “Больш, чым двое дзяцей я не зьбіраюся нараджаць. Па-першае, мне нельга паводле мэдычных паказаньняў: мне рабілі Кесарава сячэньне. Па-другое, гэта вельмі цяжка, гадаваць дзяцей”.
(Жанчына: ) “Ня больш чым двое нараджу. Матэрыяльна іх цяжка забясьпечыць”.
(Карэспандэнт: ) “Ці гатовы вы дзеля выратаваньня беларускай нацыі мець шмат дзяцей”?
(Дзяўчына: ) “Не! А навошта мне дзеці? Ад іх адны праблемы”.
(Жанчына: ) “Цяпер цяжка дзяцей пракарміць і адзець, таму многа іх мець ніяк нельга”.
(Дзяўчына: ) “Гатовая дапамагчы нацыі – нарадзіць дваіх дзяцей. Кожная па двое і, глядзіш, ня зьнікнем”.
(Жанчына: ) “Вельмі дорага цяпер мець дзяцей. Няма належных умоваў для іх гадаваньня. Дзяржава іх не стварае”.
(Жанчына: ) “Не, не гатовая. Таму што няма грошай і працы няма. Якія дзеці могуць быць? Карміць іх няма чым, і самім няма чаго есьці. Прэзыдэнт шмат гаворыць, але нічога ня робіць для шматдзетных сем’яў”.
(Жанчына: ) “Не. Жытла не хапае. Я, напрыклад, жыву ў інтэрнаце, плошча зусім маленькая. Куды тут многа дзяцей?! Адно дзіця, і з тым цяжка. Хацелася б мець сваё жытло. Хаця б якія-небудзь крэдыты льготныя выдавалі. Стаіш за гэтымі крэдытамі па дзесяць гадоў. Нават другое дзіця нарадзіць праблематычна”.
(Жанчына: ) “Таксама ня згодная. Жывём з мужам у бацькоў. Ніякай пэрспэктывы на жытло няма. У нас, у Касьцюкоўцы, нічога не будуюць. І купіць кватэру дорага. Адно ў мяне дзіця. Мець болей страшнавата”.
(Дзяўчына: ) “Гатовая нарадзіць двое, але ня больш. Жыцьцё такое!”
(Жанчына: ) “Асабіста я ня згодная. Сваё жыцьцё я прысьвяціла палітычнай дзейнасьці. Не магу пайсьці на тое, каб спыніць гэтую дзейнасьць і мець дзяцей”.
(Жанчына: ) “Калі б не расьлі цэны, быў заробак у жанчын даволі высокі, выконваліся ўсе сацыяльныя праграмы, якія дэкляруюць для жанчын, тады б жанчына разьлічвала на свае сілы. Можна было б мець і траіх дзяцей. Калі ж маці ня ведае, чым накарміць дзяцей, то, зразумейце, займець шмат дзяцей ня толькі цяжка, але і немагчыма”.
