Вялікі дом у пасёлку Ратамка, што пад Менскам. Дом поўны дзетак узростам ад году да васьмі. Іхныя бацькі – хто з Ратамкі, хто зь Менску, разам пяць сем’яў. Дарослых аб’яднала жаданьне зрабіць дзеткам незвычайны калядны падарунак. Бацькі скаапэраваліся, і запрасілі дадому сапраўдную беларускую батлейку.
Перад вачыма зачараваных прысутных разгортваецца часам вясёлая, часам страшная, таямніча-казачная дзея.
(Хлопчык: ) “Мне спадабалася, як Кашчэй Бясьсьмертны забіў Караля”.
(Другі хлопчык: ) “Мне спадабалася, як баба, калі рыхтавалася да сьвята сказала: “Яшчэ ты мяне вучыць будзеш!”
(Карэспандэнт: ) “Вы часта бачылі Батлейку?”
(Спадарыня: )”"Першы раз. Мне цікава. І гісторыя беларуская, і як да калядаў рыхтуюцца”.
(Другая спадарыня: ) “А дзе яе пабачыш? У ТЮГу быў адзіны калядны спэктакль “Па дарозе ў Бэтлеем”. А яго зьнялі з рэпэртуару, і зараз нідзе нічога каляднага для дзяцей няма. Ну і для дарослых нічога няма”.
Для дарослых гаспадары Батлейкі, якія клічуць сябе пан Скіргайла і пан Тарас, рыхтуюць адмысловыя сцэнары:
(Скіргайла: ) “Калі мы паказваем моладзі і дарослым, то там мы ўжо адрываемся, як жадаем: “(сіпатым голасам) Не прыбліжацца ка мне на расстаяніе меншае аўтаматнае очарадзі, і не ўдаляцца ад міня на расстаяніе больша дасягаемасьці маіх органаў”.
Абыгрываць сучасныя рэаліі – традыцыя Батлейкі. Вядома, дзеткі жывуць у сваім чароўным сьвеце, далёкім ад турботаў дарослых. А мае дарослыя суразмоўцы кажуць, што ня толькі хочуць прывіць сваім дзецям беларускія традыцыі, але навучыцца самім:
(Спадарыня: ) “Вырашылі, што трэба зь цяперашняга году пачаць калядаваць”.
У плянах на бліжэйшы сьвяточны тыдзень – ня толькі калядаваньне па ратамскіх дамах, але й спроба арганізаваць у Менску вялікую беларускамоўную дзіцячую імпрэзу да Новага Году.
Перад вачыма зачараваных прысутных разгортваецца часам вясёлая, часам страшная, таямніча-казачная дзея.
(Хлопчык: ) “Мне спадабалася, як Кашчэй Бясьсьмертны забіў Караля”.
(Другі хлопчык: ) “Мне спадабалася, як баба, калі рыхтавалася да сьвята сказала: “Яшчэ ты мяне вучыць будзеш!”
(Карэспандэнт: ) “Вы часта бачылі Батлейку?”
(Спадарыня: )”"Першы раз. Мне цікава. І гісторыя беларуская, і як да калядаў рыхтуюцца”.
(Другая спадарыня: ) “А дзе яе пабачыш? У ТЮГу быў адзіны калядны спэктакль “Па дарозе ў Бэтлеем”. А яго зьнялі з рэпэртуару, і зараз нідзе нічога каляднага для дзяцей няма. Ну і для дарослых нічога няма”.
Для дарослых гаспадары Батлейкі, якія клічуць сябе пан Скіргайла і пан Тарас, рыхтуюць адмысловыя сцэнары:
(Скіргайла: ) “Калі мы паказваем моладзі і дарослым, то там мы ўжо адрываемся, як жадаем: “(сіпатым голасам) Не прыбліжацца ка мне на расстаяніе меншае аўтаматнае очарадзі, і не ўдаляцца ад міня на расстаяніе больша дасягаемасьці маіх органаў”.
Абыгрываць сучасныя рэаліі – традыцыя Батлейкі. Вядома, дзеткі жывуць у сваім чароўным сьвеце, далёкім ад турботаў дарослых. А мае дарослыя суразмоўцы кажуць, што ня толькі хочуць прывіць сваім дзецям беларускія традыцыі, але навучыцца самім:
(Спадарыня: ) “Вырашылі, што трэба зь цяперашняга году пачаць калядаваць”.
У плянах на бліжэйшы сьвяточны тыдзень – ня толькі калядаваньне па ратамскіх дамах, але й спроба арганізаваць у Менску вялікую беларускамоўную дзіцячую імпрэзу да Новага Году.
