“Апавяданьні, зьмешчаныя ў анталёгіі, даюць магчымасьць паглядзець на сьвет зь беларускай пэрспэктывы, але гэта сьвет, адарваны ад гісторыі, геаграфіі й перадусім ад гэтак званай рэчаіснасьці. Тут няма вялікай палітыкі. А сіла анталёгіі ў яе літаратурнасьці, у тым, што аўтары не дакумэнтуюць жыцьцё, а перакладаюць яго на сваю мову без комплексаў “адсталай эўрапейскай правінцыі”, – гаворыцца ў прадмове да кнігі “Беларусь – краіна, абкружаная высокімі гарамі”.
Робэрт Траба – старшыня аўтарытэтнай грамадзкай арганізацыі “Барусія”, якая выдала анталёгію, лічыць, што творы прадстаўленыя ў ёй сталіся падзеяй у літаратурным жыцьці Беларусі і, напэўна, будуць цікавыя палякам.
(Траба: ) “Аўтаркі перакладу не паддаліся распаўсюджанаму ўціску каб стварыць анталёгію, якая б была адказам на палітычныя падзеі ў Беларусі. Гэта анталёгія сапраўды літаратурная. У ёй галоўны націск ня робіцца на тое, што вось Беларусь – аўтарытарная краіна, але на тое, што Беларусь – гэта зьява на мапе Эўропы, дзе робіцца нешта асаблівае. І у гэтым сіла анталёгіі”.
Сярод твораў, зьмешчаных у анталёгіі, апавяданьні Ўладзімера Арлова, Вінцэся Мудрова, Уладзімера Няклаева, Евы Вежнавец ды іншых – добра знаных і яшчэ маладых беларускіх аўтараў.
(Катынска: ) “Гэты пераклад, быў для мяне вялікай прыгодай”, – кажа Катажына Катынска – адна з дзьвюх польскіх перакладчыц, што працавалі над кнігай, ды адзначае, што пераклад твораў для анталёгіі ня быў лёгкім, перадусім з-за адсутнасьці сучасных беларускіх слоўнікаў.
Перакладчыцы падкрэсьлілі, што мова, якой напісаныя перакладзеныя творы ў арыгінале настолькі багатая і наватарская, што ў часе перакладу ім даводзілася неаднаразова кансультавацца з мовазнаўцамі, а нават з самімі аўтарамі.
Робэрт Траба – старшыня аўтарытэтнай грамадзкай арганізацыі “Барусія”, якая выдала анталёгію, лічыць, што творы прадстаўленыя ў ёй сталіся падзеяй у літаратурным жыцьці Беларусі і, напэўна, будуць цікавыя палякам.
(Траба: ) “Аўтаркі перакладу не паддаліся распаўсюджанаму ўціску каб стварыць анталёгію, якая б была адказам на палітычныя падзеі ў Беларусі. Гэта анталёгія сапраўды літаратурная. У ёй галоўны націск ня робіцца на тое, што вось Беларусь – аўтарытарная краіна, але на тое, што Беларусь – гэта зьява на мапе Эўропы, дзе робіцца нешта асаблівае. І у гэтым сіла анталёгіі”.
Сярод твораў, зьмешчаных у анталёгіі, апавяданьні Ўладзімера Арлова, Вінцэся Мудрова, Уладзімера Няклаева, Евы Вежнавец ды іншых – добра знаных і яшчэ маладых беларускіх аўтараў.
(Катынска: ) “Гэты пераклад, быў для мяне вялікай прыгодай”, – кажа Катажына Катынска – адна з дзьвюх польскіх перакладчыц, што працавалі над кнігай, ды адзначае, што пераклад твораў для анталёгіі ня быў лёгкім, перадусім з-за адсутнасьці сучасных беларускіх слоўнікаў.
Перакладчыцы падкрэсьлілі, што мова, якой напісаныя перакладзеныя творы ў арыгінале настолькі багатая і наватарская, што ў часе перакладу ім даводзілася неаднаразова кансультавацца з мовазнаўцамі, а нават з самімі аўтарамі.
