Як вядома, Беларусь і Расея падпісалі міжурадавае пагадненьне наконт паставак да 2005 году “Крышталю” 100 тысяч каратаў алмазнай сыравіны. Гамельчукі, на жаль, не адчуваюць, што ёсьць такое міжурадавае пагадненьне. З канца траўня расейская кампанія “АЛРОСА”, спасылаючыся на самыя розныя прычыны, спыніла адгрузку сыравіны гомельскім алмазаапрацоўшчыкам. Калі што і прапаноўвалася, то яўна па завышаным кошце.
На “Крышталі” мяркуюць, што расейскія пастаўшчыкі проста пазбаўляюцца ад беларускіх канкурэнтаў. Паколькі Беларусь ня мае сваіх алмазаў, то аб’яднаньне “Крышталь” цалкам залежыць ад зьнешніх паставак. У папярэднія гады працяглая адсутнасьць алмазнай сыравіны з Расеі паставіла прадпрыемства на мяжу банкруцтва. Адсюль звольніліся каля 60 адсоткаў аграншчыкаў алмазаў. Яны сышлі на прадпрыемствы той жа Расеі. Асобныя адмыслоўцы зьехалі ў Чэхію, Польшчу.
Наогул, для аб`яднаньня больш-менш удалым быў леташні год, калі расейскія пастаўшчыкі крыху прытрымліваліся міжурадавага пагадненьня наконт паставак алмазнай сыравіны.
Цяпер паўтараецца надзвычай цяжкая сытуацыя 2001-2002 гадоў. На “Крышталі” не выключаюць, што ў гэтым праяўляецца лабіраваньне інтарэсаў пэўных колаў. Менавіта расейскі досьвед сьведчыць: перш, чым мяняць уласьніка, прадпрыемства звычайна ставяць на калені.
Чаму б гамельчукам не зьвярнуцца да іншых пастаўшчыкоў сыравіны? Яе багата, напрыклад, у Паўднёва-Афрыканскай рэспубліцы, іншых краінах. “Крышталь” ужо атрымліваў буйныя партыі прыродных алмазаў з ЮАР, Руанды, Уганды...
На гэты конт у кіраўніцтва прадпрыемства ёсьць свая адмысловая канцэпцыя. Гаворыць генэральны дырэктар аб’яднаньня Аляксандр Старавойтаў:
(Старавойтаў: ) “Ёсьць такая вядомая прымаўка: нельга захоўваць яйкі ў адным кошыку. Добра, канешне, было б мець такія алмазныя камяні, як яйкі. Але калі гэта нават звычайныя алмазы, усё роўна атрымліваць іх з адной крыніцы няправільна.
Традыцыйна мы былі прывязаны да сыравіны з расейскай Якуціі. Мы яго праўдамі і няпраўдамі атрымлівалі, часьцяком ня вельмі якаснае. Мы вырашылі паглядзець уважліва на нетрадыцыйныя рэгіёны, дзе ёсьць алмазная сыравіна, але з кім у Эўропы не было цесных сувязяў. Гэта – Афрыка. Мы і знаходзім сыравіну зусім ня ў тым месцы, дзе бралі яе заўсёды”.
Афрыканская сыравіна дапамагае пазбаўляцца татальнай залежнасьці прадпрыемства ад расейскіх алмазаў. Гамельчукі здолелі заключыць даволі выгадныя дамовы з афрыканскімі пастаўшчыкамі і нават зарэгістраваць гэтыя дамовы адпаведна міжнародным правілам гандлю алмазнай сыравінай.
Галоўная перашкода цяпер – адсутнасьць фінансаў для аплаты кантрактаў. Беларускія банкі патрабуюць гарантыяў ураду пад магчымыя крэдыты. Але акурат з гарантыямі пэўнасьці няма.
Днямі “Крышталь” наведалі высокія чыноўнікі міністэрства фінансаў, якому падпарадкавана прадпрыемства. Ці зрушыцца нешта ў лепшы бок, пакуль невядома. Алмазаапрацоўка тым часам ня столькі разьвіваецца, колькі гібее.
На “Крышталі” мяркуюць, што расейскія пастаўшчыкі проста пазбаўляюцца ад беларускіх канкурэнтаў. Паколькі Беларусь ня мае сваіх алмазаў, то аб’яднаньне “Крышталь” цалкам залежыць ад зьнешніх паставак. У папярэднія гады працяглая адсутнасьць алмазнай сыравіны з Расеі паставіла прадпрыемства на мяжу банкруцтва. Адсюль звольніліся каля 60 адсоткаў аграншчыкаў алмазаў. Яны сышлі на прадпрыемствы той жа Расеі. Асобныя адмыслоўцы зьехалі ў Чэхію, Польшчу.
Наогул, для аб`яднаньня больш-менш удалым быў леташні год, калі расейскія пастаўшчыкі крыху прытрымліваліся міжурадавага пагадненьня наконт паставак алмазнай сыравіны.
Цяпер паўтараецца надзвычай цяжкая сытуацыя 2001-2002 гадоў. На “Крышталі” не выключаюць, што ў гэтым праяўляецца лабіраваньне інтарэсаў пэўных колаў. Менавіта расейскі досьвед сьведчыць: перш, чым мяняць уласьніка, прадпрыемства звычайна ставяць на калені.
Чаму б гамельчукам не зьвярнуцца да іншых пастаўшчыкоў сыравіны? Яе багата, напрыклад, у Паўднёва-Афрыканскай рэспубліцы, іншых краінах. “Крышталь” ужо атрымліваў буйныя партыі прыродных алмазаў з ЮАР, Руанды, Уганды...
На гэты конт у кіраўніцтва прадпрыемства ёсьць свая адмысловая канцэпцыя. Гаворыць генэральны дырэктар аб’яднаньня Аляксандр Старавойтаў:
(Старавойтаў: ) “Ёсьць такая вядомая прымаўка: нельга захоўваць яйкі ў адным кошыку. Добра, канешне, было б мець такія алмазныя камяні, як яйкі. Але калі гэта нават звычайныя алмазы, усё роўна атрымліваць іх з адной крыніцы няправільна.
Традыцыйна мы былі прывязаны да сыравіны з расейскай Якуціі. Мы яго праўдамі і няпраўдамі атрымлівалі, часьцяком ня вельмі якаснае. Мы вырашылі паглядзець уважліва на нетрадыцыйныя рэгіёны, дзе ёсьць алмазная сыравіна, але з кім у Эўропы не было цесных сувязяў. Гэта – Афрыка. Мы і знаходзім сыравіну зусім ня ў тым месцы, дзе бралі яе заўсёды”.
Афрыканская сыравіна дапамагае пазбаўляцца татальнай залежнасьці прадпрыемства ад расейскіх алмазаў. Гамельчукі здолелі заключыць даволі выгадныя дамовы з афрыканскімі пастаўшчыкамі і нават зарэгістраваць гэтыя дамовы адпаведна міжнародным правілам гандлю алмазнай сыравінай.
Галоўная перашкода цяпер – адсутнасьць фінансаў для аплаты кантрактаў. Беларускія банкі патрабуюць гарантыяў ураду пад магчымыя крэдыты. Але акурат з гарантыямі пэўнасьці няма.
Днямі “Крышталь” наведалі высокія чыноўнікі міністэрства фінансаў, якому падпарадкавана прадпрыемства. Ці зрушыцца нешта ў лепшы бок, пакуль невядома. Алмазаапрацоўка тым часам ня столькі разьвіваецца, колькі гібее.
