Гомельскія ўлады апошнім часам сталі рабіць заўважныя рэвэрансы ў бок Расеі. Ня так даўно ў абласным цэнтры быў устаноўлены помнік Мікалаю Румянцаву, расейскаму канцлеру, уладальніку гомельскага маёнтка. Бацьку Румянцава гомельская сядзіба была падаравана імпэратрыцаю Кацярынай II у хуткім часе пасьля захопу Расеяй усходняй часткі Беларусі, што была ў складзе Рэчы Паспалітай.
У 1834 годзе маёнтак набыў генэрал-фэльдмаршал Іван Паскевіч – той самы, які кіраваў здушэньнем польскага паўстаньня й вугорскай рэвалюцыі. Да яго ўладаньняў адышло і мястэчка Добруш.
Сын фэльдмаршала Паскевіча, генэрал-ад’ютант Фёдар Паскевіч, заступіўшы ў спадчыну, заснаваў у Добрушы папяровую фабрыку, а пазьней – шпіталь для рабочых і вучэльню для дзяцей.
У Добрушы палічылі, што князь Паскевіч зрабіў болей для гораду, чымсьці Карл Маркс, які, безумоўна, і ня ведаў пра Добруш. І вось цэнтральная вуліца, на якой знаходзіцца і райвыканкам, набыла новы назоў. Гаворыць супрацоўніца Добрушскага райвыканкаму Сьвятлана Цуканава:
(Цуканава: ) “Мы былі на вуліцы Карла Маркса, а цяпер гэтая вуліца паводле рашэньня сэсіі райсавету імя князя Паскевіча, Фёдара Іванавіча Паскевіча”.
Паводле інфармацыі загадчыка ідэалягічнага аддзелу выканкаму Аляксандра Баравулі, мясцовыя ўлады наважаныя ўвекавечыць яшчэ й імя былога дырэктара папяровай фабрыкі спадара Стульгінскага.
А ці бралі жыхары Добруша нейкім чынам удзел у зьмене найменьня вуліцы ў сваім горадзе? У выканкаме сьцьвярджаюць, што было арганізавана тэлефоннае апытаньне гараджанаў, і бальшыня апытаных нібыта выказалася за наданьне вуліцы Маркса імя князя Паскевіча. На гэтай вуліцы ўстаноўлены нядаўна і помнік Фёдару Паскевічу.
Тут варта прыгадаць, што летась у абласным цэнтры быў устаноўлены помнік князёўне Ірыне Паскевіч, апошняй уладальніцы гомельскага палацу. Яна спрычынілася ў горадзе да будаўніцтва гімназіі, шпіталяў, некаторых іншых сацыяльных пабудоваў. Помнік паставілі на былой Ірынінскай вуліцы, якая за савецкім часам стала называцца вуліцай Першамайскай.
Адначасова з устаноўкай помніку князёўне гарадзкія ўлады вырашылі вярнуць вуліцы ранейшую назву – Ірынінская. Аднак духу ў гарвыканкаму хапіла толькі на перайменаваньне меншай часткі 760-мэтровай вуліцы. Большая так і засталася Першамайскай.
Наогул, за гады беларускай незалежнасьці гарадзкая тапаніміка не пацярпела нейкіх істотных зьменаў – так і засталася згвалчанай. У які горад ці вёску ні падайся, усюды вуліцы Леніна, Савецкія, Камуністычныя, Сацыялістычныя. У абласным цэнтры, апрача праспэкту й пляцу Леніна, ёсьць вуліца Ільіча і ажно 8 ільічоўскіх завулкаў.
Пры гэтым не знайшлося вуліцы для знакамітага гомельскага архітэктара Станіслава Шабунеўскага, для выбітных беларускіх творцаў, чый лёс быў зьвязаны з Гомельшчынай. У тым жа Добрушы ўжо як бы сама па сабе напрошваецца вуліца імя Івана Шамякіна, ураджэнца тутэйшых мясьцінаў. І падобных прыкладаў мноства.
У 1834 годзе маёнтак набыў генэрал-фэльдмаршал Іван Паскевіч – той самы, які кіраваў здушэньнем польскага паўстаньня й вугорскай рэвалюцыі. Да яго ўладаньняў адышло і мястэчка Добруш.
Сын фэльдмаршала Паскевіча, генэрал-ад’ютант Фёдар Паскевіч, заступіўшы ў спадчыну, заснаваў у Добрушы папяровую фабрыку, а пазьней – шпіталь для рабочых і вучэльню для дзяцей.
У Добрушы палічылі, што князь Паскевіч зрабіў болей для гораду, чымсьці Карл Маркс, які, безумоўна, і ня ведаў пра Добруш. І вось цэнтральная вуліца, на якой знаходзіцца і райвыканкам, набыла новы назоў. Гаворыць супрацоўніца Добрушскага райвыканкаму Сьвятлана Цуканава:
(Цуканава: ) “Мы былі на вуліцы Карла Маркса, а цяпер гэтая вуліца паводле рашэньня сэсіі райсавету імя князя Паскевіча, Фёдара Іванавіча Паскевіча”.
Паводле інфармацыі загадчыка ідэалягічнага аддзелу выканкаму Аляксандра Баравулі, мясцовыя ўлады наважаныя ўвекавечыць яшчэ й імя былога дырэктара папяровай фабрыкі спадара Стульгінскага.
А ці бралі жыхары Добруша нейкім чынам удзел у зьмене найменьня вуліцы ў сваім горадзе? У выканкаме сьцьвярджаюць, што было арганізавана тэлефоннае апытаньне гараджанаў, і бальшыня апытаных нібыта выказалася за наданьне вуліцы Маркса імя князя Паскевіча. На гэтай вуліцы ўстаноўлены нядаўна і помнік Фёдару Паскевічу.
Тут варта прыгадаць, што летась у абласным цэнтры быў устаноўлены помнік князёўне Ірыне Паскевіч, апошняй уладальніцы гомельскага палацу. Яна спрычынілася ў горадзе да будаўніцтва гімназіі, шпіталяў, некаторых іншых сацыяльных пабудоваў. Помнік паставілі на былой Ірынінскай вуліцы, якая за савецкім часам стала называцца вуліцай Першамайскай.
Адначасова з устаноўкай помніку князёўне гарадзкія ўлады вырашылі вярнуць вуліцы ранейшую назву – Ірынінская. Аднак духу ў гарвыканкаму хапіла толькі на перайменаваньне меншай часткі 760-мэтровай вуліцы. Большая так і засталася Першамайскай.
Наогул, за гады беларускай незалежнасьці гарадзкая тапаніміка не пацярпела нейкіх істотных зьменаў – так і засталася згвалчанай. У які горад ці вёску ні падайся, усюды вуліцы Леніна, Савецкія, Камуністычныя, Сацыялістычныя. У абласным цэнтры, апрача праспэкту й пляцу Леніна, ёсьць вуліца Ільіча і ажно 8 ільічоўскіх завулкаў.
Пры гэтым не знайшлося вуліцы для знакамітага гомельскага архітэктара Станіслава Шабунеўскага, для выбітных беларускіх творцаў, чый лёс быў зьвязаны з Гомельшчынай. У тым жа Добрушы ўжо як бы сама па сабе напрошваецца вуліца імя Івана Шамякіна, ураджэнца тутэйшых мясьцінаў. І падобных прыкладаў мноства.
