Згодна зь дзейным заканадаўствам, адхіленыя дэпутатамі папраўкі да Крымінальнага кодэксу, так бы мовіць, аўтаматычна пераходзяць у спадчыну новаабраным дэпутатам. У сакратарыяце Палаты мне паведамілі, што парлямэнтары другога скліканьня не пасьпелі прыняць больш за 50 заканадаўчых актаў. Гэтыя дакумэнты знаходзяцца ў рознай ступені падрыхтоўкі: адным засталося прайсьці другое чытаньне, другім – першае, трэція пакуль не выходзілі далей за рамкі парлямэнцкіх камісіяў.
Нечага надзвычайнага тут няма – такая практыка перадачы законапраектаў існавала й раней. Але цікава адзначыць, перадусім, тыя дакумэнты, якія “буксуюць” у Палаце ўжо некалькі год: пра Нацыянальны сход, пра ўпаўнаважанага ў правох чалавека, пра сацыяльныя гарантыі й льготы...
На апошнім пленарным паседжаньні дэпутатам прапанавалі прыняць адразу ў двух чытаньнях зьмены й дапаўненьні ў Крымінальны кодэкс. Гаворка ішла пра тое, каб прыняць карэктывы адразу ў двух чытаньнях. Гэта супярэчыць звыклай парлямэнцкай практыцы – рабіць абавязковы перапынак паміж першым і другім чытаньнямі – і здараецца звычайна толькі тады, калі ўладам патрабуецца тэрмінова зьмяніць нейкі закон.
Гэтым разам улады хацелі ўзмацніць адказнасьць за ўхіленьне ад аплаты падаткаў. Напрыклад, пакараньне за такія дзеяньні хацелі павялічыць да чатырох год зняволеньня, зрабіць абавязковай канфіскацыю маёмасьці за нежаданьне плаціць падаткі буйнога памеру...
Аднак дэпутаты палічылі, што такія санкцыі занадта жорсткія. Асабліва настойваў на непрыняцьці паправак Віктар Кучынскі, які лічыць, што значная частка памылак адбываецца не наўмысна, а з-за вялікай заблытанасьці беларускага заканадаўства. Звычайнай стала зьява, калі да аднаго закону чынавенства з розных міністэрстваў рыхтуе дадаткова дзесяткі пастановаў, інструкцыяў і загадаў.
(Кучынскі: ) “І чаму сёньня ўся адказнасьць за неўплату падаткаў кладзецца на дырэктараў і бугальтараў? Штрафныя санкцыі такія, што, каб іх выплаціць, трэба год працаваць. Калі мы й далей пойдзем гэтым шляхам, то хутка ў нас не застанецца ні дырэктараў, ні бугальтараў. Бюракратыя, велізарная колькасьць папераў, якія трэба запаўняць. Неабходны адмысловы штат утрымліваць, каб сачыць за зьмяненьнямі заканадаўства, перадусім, не таго, што Палата прадстаўнікоў прымае, а за нарматворчасьцю ўрада, міністэрстваў і ведамстваў”.
Калі пачала працаваць Палата другога скліканьня, амаль ніхто не думаў, што з цягам часу ў ёй складзецца дэмакратычная дэпутацкая група “Рэспубліка”. Цяжка сказаць, ці можа ўтварыцца нешта падобнае ў новай палаце. Я нядрэнна ведаю некаторых дэпутатаў, асабліва тых, хто будуць тут знаходзіцца другую, а то й трэцюю кадэнцыю. І сярод іх многа людзей з катэгорыі “сабе на ўме”. Так што можа быць усё. Вось што думае пра гэта кіраўнік групы “Рэспубліка” Сяргей Скрабец:
(Скрабец: ) “Вельмі складана, канечне, калі цябе прызначылі на працу, а ты замест таго, каб лізаць руку свайму гаспадару, вазьмі – ды за палец яго кусьні. Думаю, што бліжэйшым часам чакаць дзеяньняў ад новых дэпутатаў немагчыма. Але, калі сытуацыя будзе трохі гэтаму садзейнічаць, яны абавязкова нешта зробяць. Там многа разумных людзей, якія ведаюць, што яны робяць”.
Нечага надзвычайнага тут няма – такая практыка перадачы законапраектаў існавала й раней. Але цікава адзначыць, перадусім, тыя дакумэнты, якія “буксуюць” у Палаце ўжо некалькі год: пра Нацыянальны сход, пра ўпаўнаважанага ў правох чалавека, пра сацыяльныя гарантыі й льготы...
На апошнім пленарным паседжаньні дэпутатам прапанавалі прыняць адразу ў двух чытаньнях зьмены й дапаўненьні ў Крымінальны кодэкс. Гаворка ішла пра тое, каб прыняць карэктывы адразу ў двух чытаньнях. Гэта супярэчыць звыклай парлямэнцкай практыцы – рабіць абавязковы перапынак паміж першым і другім чытаньнямі – і здараецца звычайна толькі тады, калі ўладам патрабуецца тэрмінова зьмяніць нейкі закон.
Гэтым разам улады хацелі ўзмацніць адказнасьць за ўхіленьне ад аплаты падаткаў. Напрыклад, пакараньне за такія дзеяньні хацелі павялічыць да чатырох год зняволеньня, зрабіць абавязковай канфіскацыю маёмасьці за нежаданьне плаціць падаткі буйнога памеру...
Аднак дэпутаты палічылі, што такія санкцыі занадта жорсткія. Асабліва настойваў на непрыняцьці паправак Віктар Кучынскі, які лічыць, што значная частка памылак адбываецца не наўмысна, а з-за вялікай заблытанасьці беларускага заканадаўства. Звычайнай стала зьява, калі да аднаго закону чынавенства з розных міністэрстваў рыхтуе дадаткова дзесяткі пастановаў, інструкцыяў і загадаў.
(Кучынскі: ) “І чаму сёньня ўся адказнасьць за неўплату падаткаў кладзецца на дырэктараў і бугальтараў? Штрафныя санкцыі такія, што, каб іх выплаціць, трэба год працаваць. Калі мы й далей пойдзем гэтым шляхам, то хутка ў нас не застанецца ні дырэктараў, ні бугальтараў. Бюракратыя, велізарная колькасьць папераў, якія трэба запаўняць. Неабходны адмысловы штат утрымліваць, каб сачыць за зьмяненьнямі заканадаўства, перадусім, не таго, што Палата прадстаўнікоў прымае, а за нарматворчасьцю ўрада, міністэрстваў і ведамстваў”.
Калі пачала працаваць Палата другога скліканьня, амаль ніхто не думаў, што з цягам часу ў ёй складзецца дэмакратычная дэпутацкая група “Рэспубліка”. Цяжка сказаць, ці можа ўтварыцца нешта падобнае ў новай палаце. Я нядрэнна ведаю некаторых дэпутатаў, асабліва тых, хто будуць тут знаходзіцца другую, а то й трэцюю кадэнцыю. І сярод іх многа людзей з катэгорыі “сабе на ўме”. Так што можа быць усё. Вось што думае пра гэта кіраўнік групы “Рэспубліка” Сяргей Скрабец:
(Скрабец: ) “Вельмі складана, канечне, калі цябе прызначылі на працу, а ты замест таго, каб лізаць руку свайму гаспадару, вазьмі – ды за палец яго кусьні. Думаю, што бліжэйшым часам чакаць дзеяньняў ад новых дэпутатаў немагчыма. Але, калі сытуацыя будзе трохі гэтаму садзейнічаць, яны абавязкова нешта зробяць. Там многа разумных людзей, якія ведаюць, што яны робяць”.
