Рэспубліка Беларусь 2 лістапада прапанавала Генэральнай асамблеі ААН праект рэзалюцыі “Сытуацыя з дэмакратыяй і правамі чалавека ў ЗША”. Ён разглядаецца у Трэцім камітэце асамблеі, які мае вызначыць, ці выносіць праект на агульнае галасаваньне ў Генасамблеі.
Цікава, што ў парадак дня працы гэтага камітэту папярэднім пунктам вынесены праект рэзалюцыі, прапанаваны ЗША, Нідэрляндамі й Эўразьвязам наконт парушэньняў правоў чалавека ў Беларусі.
Супрацоўнік менскага прадстаўніцтва ААН Віктар Радзівілоўскі паведаміў, што на гэты момант зьвестак аб нейкім рашэньні наконт абодвух праектаў няма.
(Радзівілоўскі: ) “Цяжка сказаць, бо ёсьць такія праекты рэзалюцыяў, якія стала правальваюцца. Скажам, адносна эмбарга ў адносінах Кубы. Шэраг краінаў, якія разьвіваюцца, кожны раз выносяць праект рэзалюцыі, каб ЗША адмяніла эмбарга супраць Кубы. І гэтая рэвалюцыя стала правальваецца”.
Беларускі праект разьмешчаны на сайце амбасады Беларусі ў ЗША. У ім афіцыйны Менск спасылаецца на Ўсеагульную дэклярацыю правоў чалавека ды прапануе ААН выказаць “глыбокую занепакоенасьць” парушэньнямі правоў чалавека ў ЗША. У прыватнасьці там гаворыцца пра атакі на свабоду прэсы і ўзмацненьне кантролю за мэдыямі, пазасудовыя затрыманьні, недэмакратычны характар выбарчай сыстэмы, якія нібыта існуюць у ЗША.
Былы сталы прадстаўнік Беларусі ў ААН Генадзь Бураўкін лічыць малаверагодным, што беларускі праект можа падтрымаць большасьць сябраў ААН.
(Бураўкін: ) “Ня трэба крычаць пра чужыя болькі, калі трэба сьпярша вылечыцца самому. Я не магу сёньня казаць, якое там цяпер становішча з дэмакратыяй у Амэрыцы. Я ніколі не лічыў і сёньня не лічу, што там поўная ідылія, аднак тое, што многа праблемаў у нас дома, — гэта бясспрэчна. Я кажучы шчыра, пасаромеўся б іншым указваць. Трэба сьпярша вылечыцца самім”.
Тое, што Беларусь фактычна адказала сваім праектам рэзалюцыі на крытыку ЗША беларускіх выбараў і рэфэрэндуму, Генадзь Бураўкін называе пераходам на ўзровень местачковых спрэчак. Тым ня меней, спадар Бураўкін мяркуе, што беларускія дыпляматы і не разьлічваюць на тое, што іх рэзалюцыя будзе прынятая, бо гэты крок афіцыйнага Менску скіраваны на ўнутраную прапаганду, якая мае за мэту адцягнуць увагу ад парушэньняў правоў чалавека і дэмакратычных стандартаў у Беларусі.
Цікава, што ў парадак дня працы гэтага камітэту папярэднім пунктам вынесены праект рэзалюцыі, прапанаваны ЗША, Нідэрляндамі й Эўразьвязам наконт парушэньняў правоў чалавека ў Беларусі.
Супрацоўнік менскага прадстаўніцтва ААН Віктар Радзівілоўскі паведаміў, што на гэты момант зьвестак аб нейкім рашэньні наконт абодвух праектаў няма.
(Радзівілоўскі: ) “Цяжка сказаць, бо ёсьць такія праекты рэзалюцыяў, якія стала правальваюцца. Скажам, адносна эмбарга ў адносінах Кубы. Шэраг краінаў, якія разьвіваюцца, кожны раз выносяць праект рэзалюцыі, каб ЗША адмяніла эмбарга супраць Кубы. І гэтая рэвалюцыя стала правальваецца”.
Беларускі праект разьмешчаны на сайце амбасады Беларусі ў ЗША. У ім афіцыйны Менск спасылаецца на Ўсеагульную дэклярацыю правоў чалавека ды прапануе ААН выказаць “глыбокую занепакоенасьць” парушэньнямі правоў чалавека ў ЗША. У прыватнасьці там гаворыцца пра атакі на свабоду прэсы і ўзмацненьне кантролю за мэдыямі, пазасудовыя затрыманьні, недэмакратычны характар выбарчай сыстэмы, якія нібыта існуюць у ЗША.
Былы сталы прадстаўнік Беларусі ў ААН Генадзь Бураўкін лічыць малаверагодным, што беларускі праект можа падтрымаць большасьць сябраў ААН.
(Бураўкін: ) “Ня трэба крычаць пра чужыя болькі, калі трэба сьпярша вылечыцца самому. Я не магу сёньня казаць, якое там цяпер становішча з дэмакратыяй у Амэрыцы. Я ніколі не лічыў і сёньня не лічу, што там поўная ідылія, аднак тое, што многа праблемаў у нас дома, — гэта бясспрэчна. Я кажучы шчыра, пасаромеўся б іншым указваць. Трэба сьпярша вылечыцца самім”.
Тое, што Беларусь фактычна адказала сваім праектам рэзалюцыі на крытыку ЗША беларускіх выбараў і рэфэрэндуму, Генадзь Бураўкін называе пераходам на ўзровень местачковых спрэчак. Тым ня меней, спадар Бураўкін мяркуе, што беларускія дыпляматы і не разьлічваюць на тое, што іх рэзалюцыя будзе прынятая, бо гэты крок афіцыйнага Менску скіраваны на ўнутраную прапаганду, якая мае за мэту адцягнуць увагу ад парушэньняў правоў чалавека і дэмакратычных стандартаў у Беларусі.
