Паводле намесьніка дырэктара абласной пошты Сяргея Казукевіча, яны плянуюць стварыць сёлета да 50 працоўных месцаў. Выбіралі перш за ўсе тыя вёскі, дзе тэлекам можа прадаставіць добрыя лініі сувязі для выхаду ў інтэрнэт. Гэта сацыяльная праграма, а не камэрцыйная, зазначае спадар Казукевіч.
(Казукевіч: ) “Па грошах гэта відно: людзі ідуць, атрымліваюць электронную пошту, раздрукоўкі. Барацьба ў нас, канешне, ідзе. Ставім паролі доступу на тыя сайты, якія мы лічым, што ня варта дзецям знаць і бачыць”.
Сяргей Казукевіч гаворыць, што мае на ўвазе розныя парнаграфічныя сайты. Ён зазначае, што гэта, на жаль, заканадаўча яшчэ ніяк не абгаворана.
Ужо сёньня вяскоўцы інтэрнэтам, канешне, карыстаюцца, перш за ўсё – школьнікі. Хаця на пошце гавораць, што самаму старому кліенту 73 гады. Я патэлефанаваў у вёску Парэчча, дзе таксама ў аддзяленьні сувязі ёсьць доступ да сусьветнага павуціньня. Гэта вёска на поўначы Гарадзенскага раёну ля мяжы зь Літвой, у ёй вядомы санаторый зь мінэральнай вадой накшталт друскеніцкай. Вось што мне адказалі на пошце:
(Дзяўчына: ) “Карыстаюцца збольшага наведнікі санаторыя, у асноўным яны электронную пошту чытаюць, у каго кампутары дома стаяць. На сайты выходзяць — каго якія цікавяць. І дзеці прыходзяць пасьля школы. На канікулах дык пастаянна — з раніцы да вечара сядзяць”.
Паштарка яшчэ сказала, што летам было лепей, таму што адпачывала моладзь, студэнты, дык яны выходзілі ў інтэрнэт часьцей. Далучаліся на гадзіну-дзьве. Сёньня ў санаторыі наведнікі пажылыя, іх гэта не цікавіць. А ў школьнікаў вольнага часу няшмат. Дый канкурэнцыя зьявілася: у Парэччы ўзьнік прыватны кампутарны клюб, там таксама ёсьць выхад у інтэрнэт.
(Казукевіч: ) “Па грошах гэта відно: людзі ідуць, атрымліваюць электронную пошту, раздрукоўкі. Барацьба ў нас, канешне, ідзе. Ставім паролі доступу на тыя сайты, якія мы лічым, што ня варта дзецям знаць і бачыць”.
Сяргей Казукевіч гаворыць, што мае на ўвазе розныя парнаграфічныя сайты. Ён зазначае, што гэта, на жаль, заканадаўча яшчэ ніяк не абгаворана.
Ужо сёньня вяскоўцы інтэрнэтам, канешне, карыстаюцца, перш за ўсё – школьнікі. Хаця на пошце гавораць, што самаму старому кліенту 73 гады. Я патэлефанаваў у вёску Парэчча, дзе таксама ў аддзяленьні сувязі ёсьць доступ да сусьветнага павуціньня. Гэта вёска на поўначы Гарадзенскага раёну ля мяжы зь Літвой, у ёй вядомы санаторый зь мінэральнай вадой накшталт друскеніцкай. Вось што мне адказалі на пошце:
(Дзяўчына: ) “Карыстаюцца збольшага наведнікі санаторыя, у асноўным яны электронную пошту чытаюць, у каго кампутары дома стаяць. На сайты выходзяць — каго якія цікавяць. І дзеці прыходзяць пасьля школы. На канікулах дык пастаянна — з раніцы да вечара сядзяць”.
Паштарка яшчэ сказала, што летам было лепей, таму што адпачывала моладзь, студэнты, дык яны выходзілі ў інтэрнэт часьцей. Далучаліся на гадзіну-дзьве. Сёньня ў санаторыі наведнікі пажылыя, іх гэта не цікавіць. А ў школьнікаў вольнага часу няшмат. Дый канкурэнцыя зьявілася: у Парэччы ўзьнік прыватны кампутарны клюб, там таксама ёсьць выхад у інтэрнэт.
