Сапраўды, у Магілёўскай вобласьці было канфіскавана больш за 200 адзінак агнястрэльнай зброі, значная колькасьць баепрыпасаў і выбуховых рэчываў. Аднак большая часьць гэтага арсэналу – часоў Другой усясьветнай вайны. І ў гэтым як раз і ёсьць прычына лідэрства Магілёўшчыны ў апэрацыі “Арсэнал”. У Магілёве на Буйніцкім полі, на рацэ Проня падчас вайны ішлі жорсткія баі, тут знаходзяць у зямлі шмат зброі і школьнікі-сьледапыты, і чорныя архэолягі. Вось, напрыклад, у вёсцы Глушнева Крычаўскага раёну у двух мясцовых жыхароў знайшлі 21 гранату і больш за 50 кіляграмаў трацілу. Гэтаму арсэналу больш за 60 гадоў – хаця, гавораць, усё добра захавалася.
Навошта людзям такая колькасьць зброі і выбуховых рэчываў? Часьцей за ўсё выбуховыя рэчывы выкарыстоўваюць для браканьерства – глушыць рыбу. Аднак, паводле міліцыянтаў, прычынаў шмат. Пра адну зь іх гаворыць старэйшы інспэктар управы прафіляктыкі магілёўскай міліцыі Сяргей Канаплёў:
(Канаплёў: ) “Мы ня можам сказаць, колькі сёньня зброі на руках ёсьць. Проста чалавек недзе знайшоў, можа, ад дзеда засталося, спадчыну, і мяркуе – а няхай ляжыць, ці мала дзе ў жыцьці спатрэбіцца”.
Сяргей Канаплёў таксама лічыць, што многія людзі, якія захоўваюць зброю, ня ведаюць, што ў выпадку добраахвотнай здачы ім скасуецца пакараньне, і народ баіцца. Паказальны ў гэтым сэнсе выпадак адбыўся ў Бабруйску, калі мужчына паклаў сваю зброю на могілках і потым інкогніта паведаміў у міліцыю, дзе яе трэба забраць.
А калі чалавек знайшоў зброю Другой усясьветнай вайны, то ці можа ён аддаць яе у музэй, а не міліцыянтам? З такім пытаньнем я зьвярталася у Магілёўскі краязнаўчы музэй – але мне адказалі, што за апошнія 10 гадоў хіба што дзеці прынесьлі іржавы штык-нож да вінтоўкі-бярданкі, прасілі тысячаў 5 рублёў, але хлопчыкам параілі пакінуць штык-нож сабе на памяць.
Што датычыцца агнястрэльнай зброі, то людзі ня хочуць лішніх клопатаў. Што маецца на ўвазе – тлумачыць Сьвятлана Гаўрылава, галоўны хавальнік музэя:
(Гаўрылава: ) “Мы можам набываць зброю толькі ў чалавека, які мае дазвол на захоўваньне гэтай зброі. Трэба вельмі шмат дакумэнтаў аформіць. Калі чалавек яе знайшоў, то ісьці займацца ліцэнзіяй і дазволам ён, канечне, ня будзе”.
А як наконт сучаснай зброі: колькі каштуе новая зброя, а таксама дазвол на яе захоўваньне? Паводле некаторых зьвестак, “новыя беларусы” цяпер легальна езьдзяць за зброяй у Літву, дзе яна нібыта якасная і мае прымальны кошт. Казалі, што сярэдні пісталет каштуе 500 тысяч беларускіх рублёў – гэта вельмі прыкладна, але ўсё роўна нятанна. Да таго ж, два гады таму Савет міністраў падняў кошты на працяг ліцэнзіяў захоўваньня зброі. Раней была палова мінімалкі на тры гады, цяпер – дзьве базавыя велічыні, 38 тысячаў. Таму пэнсіянэры цяпер таксама актыўна здаюць сваю зарэгістраваную зброю – папросту пазбаўляюцца яе, каб не траціць грошы – падчас апэрацыі “Арсэнал”.
Навошта людзям такая колькасьць зброі і выбуховых рэчываў? Часьцей за ўсё выбуховыя рэчывы выкарыстоўваюць для браканьерства – глушыць рыбу. Аднак, паводле міліцыянтаў, прычынаў шмат. Пра адну зь іх гаворыць старэйшы інспэктар управы прафіляктыкі магілёўскай міліцыі Сяргей Канаплёў:
(Канаплёў: ) “Мы ня можам сказаць, колькі сёньня зброі на руках ёсьць. Проста чалавек недзе знайшоў, можа, ад дзеда засталося, спадчыну, і мяркуе – а няхай ляжыць, ці мала дзе ў жыцьці спатрэбіцца”.
Сяргей Канаплёў таксама лічыць, што многія людзі, якія захоўваюць зброю, ня ведаюць, што ў выпадку добраахвотнай здачы ім скасуецца пакараньне, і народ баіцца. Паказальны ў гэтым сэнсе выпадак адбыўся ў Бабруйску, калі мужчына паклаў сваю зброю на могілках і потым інкогніта паведаміў у міліцыю, дзе яе трэба забраць.
А калі чалавек знайшоў зброю Другой усясьветнай вайны, то ці можа ён аддаць яе у музэй, а не міліцыянтам? З такім пытаньнем я зьвярталася у Магілёўскі краязнаўчы музэй – але мне адказалі, што за апошнія 10 гадоў хіба што дзеці прынесьлі іржавы штык-нож да вінтоўкі-бярданкі, прасілі тысячаў 5 рублёў, але хлопчыкам параілі пакінуць штык-нож сабе на памяць.
Што датычыцца агнястрэльнай зброі, то людзі ня хочуць лішніх клопатаў. Што маецца на ўвазе – тлумачыць Сьвятлана Гаўрылава, галоўны хавальнік музэя:
(Гаўрылава: ) “Мы можам набываць зброю толькі ў чалавека, які мае дазвол на захоўваньне гэтай зброі. Трэба вельмі шмат дакумэнтаў аформіць. Калі чалавек яе знайшоў, то ісьці займацца ліцэнзіяй і дазволам ён, канечне, ня будзе”.
А як наконт сучаснай зброі: колькі каштуе новая зброя, а таксама дазвол на яе захоўваньне? Паводле некаторых зьвестак, “новыя беларусы” цяпер легальна езьдзяць за зброяй у Літву, дзе яна нібыта якасная і мае прымальны кошт. Казалі, што сярэдні пісталет каштуе 500 тысяч беларускіх рублёў – гэта вельмі прыкладна, але ўсё роўна нятанна. Да таго ж, два гады таму Савет міністраў падняў кошты на працяг ліцэнзіяў захоўваньня зброі. Раней была палова мінімалкі на тры гады, цяпер – дзьве базавыя велічыні, 38 тысячаў. Таму пэнсіянэры цяпер таксама актыўна здаюць сваю зарэгістраваную зброю – папросту пазбаўляюцца яе, каб не траціць грошы – падчас апэрацыі “Арсэнал”.
