(Карэспандэнт: ) “Як вам жылося, калі Вярхоўны Савет узначальваў Станіслаў Шушкевіч?”
(Спадар Аляксей: ) “Шушкевіч пабыў мала, таму што я магу думаць? Я жыў у Дзяржынску, дык у яго там лецішча. Шушкевіч — просты мужык. Ён таксама можа быць на кіраўнічай працы, але да кіраўніка дзяржавы ён крышку не дацягвае”.
(Спадарыня Алена: ) “Шушкевіч, як мне падаецца, нічога добрага нам ня даў. Пры Лукашэнку яно неяк лепей”.
(Карэспандэнт: ) “Вам жывецца больш багата цяпер, пры Лукашэнку, ці калі краінай кіраваў Шушкевіч?”
(Спадарыня Сьвятлана: ) “Я ўжо ня памятаю, але ўсё ж лепш, відаць, пры Лукашэнку. Пры Лукашэнку лепшы парадак”.
(Карэспандэнт: ) “А што вы думаеце?”
(Спадарыня Любоў: ) “Па тых часах хапала за кватэру плаціць, і яшчэ заставаліся грошы. Цяпер заробкі невысокія, а цэны вельмі вялікія”.
(Спадар: ) “Тады жылося нармалёва”.
(Карэспандэнт: ) “А што вы думаеце пра Шушкевіча?”
(Спадар Анатоль: ) “Пры Шушкевічы менш законаў было ў абарону народу. А цяпер такіх законаў больш”.
(Карэспандэнт: ) “Ці ведаеце вы, хто такі Станіслаў Шушкевіч?”
(Спадарыня Ганна: ) “Чаму ж ня ведаем? Ведаем. Быў у нас прэзыдэнтам”.
(Карэспандэнт: ) “А чым вам запомнілася яго кіраўніцтва краінай?”
(Спадарыня Ганна: ) “Нічым”.
(Спадарыня Насьця: ) “Я ўжо старая. Нешта нічога ня памятаю”.
(Спадарыня Натальля: ) “Развалам Саюзу. І толькі. Больш нічым”.
(Спадарыня Алена: ) “Нічога ён такога добрага не зрабіў. І кепскага таксама. Я стаўлюся да яго ні добра, ні кепска”.
(Спадарыня Зіна: ) “Раней тавараў не было ў крамах, але ж хаця цэны былі даступнымі. Грошай на той самы халадзільнік можна было пазьбіраць і за пяць гадоў купіць. А цяпер за пяць гадоў цэны ўзрастуць у пяць разоў”.
(Спадарыня Вера: ) “Нармалёва тады пры Шушкевічы жылося. Мы былі рэабілітаваныя, нам зрабілі льготы, а цяпер іх паздымалі”.
(Спадарыня Вара: ) “Я пра яго нічога добрага не магу сказаць. Я мучылася тады, калі ён быў прэзыдэнтам. Тады немагчыма было купіць ні мукі, ні цукру. Я душылася ў чэргах”.
(Карэспандэнт: ) “Вы жывяце больш багата цяпер, альбо калі краінай кіраваў Станіслаў Шушкевіч?”
(Спадарыня Антаніна: ) “Калі Шушкевіч. Цяпер цэны такія, што мы, пэнсіянэры, калі выплачваем камунальныя плацяжы, дык застаецца ў нас толькі на хлеб і малако. А тады такой беднасьці мы не адчувалі. Я і сыноў расьціла. Калі б гэта цяпер у мяне была такая сям’я, то й загнулася б”.
(Карэспандэнт: ) “На вашу думку, чаму Шушкевіч не ўтрымаўся пры ўладзе?”
(Спадарыня Антаніна: ) “Таму што калі Лукашэнка даваў абяцаньні, то шмат схлусіў. Ён казаў, што й катэджы адбяру, і народ гэтаму верыў. Шушкевіч такіх абяцаньняў не даваў. Ніколі за Лукашэнку галасаваць ня буду”.
(Карэспандэнт: ) “Ці памятаеце вы такога кіраўніка краіны як Станіслаў Шушкевіч?”
(Спадарыня Галіна: ) “Памятаем такога. Быў”.
(Спадарыня Вольга: ) “Ня ведаю. Я тады вельмі маленькая была, а можа, і наогул не было”.
(Спадарыня Іна: ) “Прозьвішча Шушкевіч памятаю. Відаць, ён быў беларускім пісьменьнікам”.
(Спадарыня Валянціна: ) “Такога не забыліся”.
(Спадарыня Аляксандра: ) “Размаўляў па-беларуску. Укараняў беларускую мову”.
(Спадарыня Ганна: ) “Ён жа прафэсар”.
(Карэспандэнт: ) “А вам хацелася б, каб кіраўнік краіны на якой мове гаварыў?”
(Спадарыня Аляксандра: ) “На сваёй мове, на беларускай. Вядома”.
(Спадар Аляксей: ) “Шушкевіч пабыў мала, таму што я магу думаць? Я жыў у Дзяржынску, дык у яго там лецішча. Шушкевіч — просты мужык. Ён таксама можа быць на кіраўнічай працы, але да кіраўніка дзяржавы ён крышку не дацягвае”.
(Спадарыня Алена: ) “Шушкевіч, як мне падаецца, нічога добрага нам ня даў. Пры Лукашэнку яно неяк лепей”.
(Карэспандэнт: ) “Вам жывецца больш багата цяпер, пры Лукашэнку, ці калі краінай кіраваў Шушкевіч?”
(Спадарыня Сьвятлана: ) “Я ўжо ня памятаю, але ўсё ж лепш, відаць, пры Лукашэнку. Пры Лукашэнку лепшы парадак”.
(Карэспандэнт: ) “А што вы думаеце?”
(Спадарыня Любоў: ) “Па тых часах хапала за кватэру плаціць, і яшчэ заставаліся грошы. Цяпер заробкі невысокія, а цэны вельмі вялікія”.
(Спадар: ) “Тады жылося нармалёва”.
(Карэспандэнт: ) “А што вы думаеце пра Шушкевіча?”
(Спадар Анатоль: ) “Пры Шушкевічы менш законаў было ў абарону народу. А цяпер такіх законаў больш”.
(Карэспандэнт: ) “Ці ведаеце вы, хто такі Станіслаў Шушкевіч?”
(Спадарыня Ганна: ) “Чаму ж ня ведаем? Ведаем. Быў у нас прэзыдэнтам”.
(Карэспандэнт: ) “А чым вам запомнілася яго кіраўніцтва краінай?”
(Спадарыня Ганна: ) “Нічым”.
(Спадарыня Насьця: ) “Я ўжо старая. Нешта нічога ня памятаю”.
(Спадарыня Натальля: ) “Развалам Саюзу. І толькі. Больш нічым”.
(Спадарыня Алена: ) “Нічога ён такога добрага не зрабіў. І кепскага таксама. Я стаўлюся да яго ні добра, ні кепска”.
(Спадарыня Зіна: ) “Раней тавараў не было ў крамах, але ж хаця цэны былі даступнымі. Грошай на той самы халадзільнік можна было пазьбіраць і за пяць гадоў купіць. А цяпер за пяць гадоў цэны ўзрастуць у пяць разоў”.
(Спадарыня Вера: ) “Нармалёва тады пры Шушкевічы жылося. Мы былі рэабілітаваныя, нам зрабілі льготы, а цяпер іх паздымалі”.
(Спадарыня Вара: ) “Я пра яго нічога добрага не магу сказаць. Я мучылася тады, калі ён быў прэзыдэнтам. Тады немагчыма было купіць ні мукі, ні цукру. Я душылася ў чэргах”.
(Карэспандэнт: ) “Вы жывяце больш багата цяпер, альбо калі краінай кіраваў Станіслаў Шушкевіч?”
(Спадарыня Антаніна: ) “Калі Шушкевіч. Цяпер цэны такія, што мы, пэнсіянэры, калі выплачваем камунальныя плацяжы, дык застаецца ў нас толькі на хлеб і малако. А тады такой беднасьці мы не адчувалі. Я і сыноў расьціла. Калі б гэта цяпер у мяне была такая сям’я, то й загнулася б”.
(Карэспандэнт: ) “На вашу думку, чаму Шушкевіч не ўтрымаўся пры ўладзе?”
(Спадарыня Антаніна: ) “Таму што калі Лукашэнка даваў абяцаньні, то шмат схлусіў. Ён казаў, што й катэджы адбяру, і народ гэтаму верыў. Шушкевіч такіх абяцаньняў не даваў. Ніколі за Лукашэнку галасаваць ня буду”.
(Карэспандэнт: ) “Ці памятаеце вы такога кіраўніка краіны як Станіслаў Шушкевіч?”
(Спадарыня Галіна: ) “Памятаем такога. Быў”.
(Спадарыня Вольга: ) “Ня ведаю. Я тады вельмі маленькая была, а можа, і наогул не было”.
(Спадарыня Іна: ) “Прозьвішча Шушкевіч памятаю. Відаць, ён быў беларускім пісьменьнікам”.
(Спадарыня Валянціна: ) “Такога не забыліся”.
(Спадарыня Аляксандра: ) “Размаўляў па-беларуску. Укараняў беларускую мову”.
(Спадарыня Ганна: ) “Ён жа прафэсар”.
(Карэспандэнт: ) “А вам хацелася б, каб кіраўнік краіны на якой мове гаварыў?”
(Спадарыня Аляксандра: ) “На сваёй мове, на беларускай. Вядома”.
