Па прозьвішчах людзей, якія заслужылі высокай увагі Лукашэнкі, можна меркаваць пра мастацкія густы беларускага лідэра. Прыхільнасьць Аляксандра Лукашэнкі да расейскай эстрады вядомая здаўна. Архіў захоўвае відэастужку, дзе Лукашэнка грае на баяне й сьпявае песьню з рэпэртуару расейскай зоркі пачатку 70-х гадоў Валерыя Абадзінскага: “О-о-о, как я счастлив…”
На кожным “Славянскім базары” Лукашэнка з захапленьнем падпявае то Пугачовай, то Бабкінай, то скандальнаму Кіркораву, а сёлета стоячы пляскаў у далоні Мікалаю Баскаву. У мінулы чацьвер віншавальная тэлеграма паляцела ў расейскую сталіцу на адрас яшчэ аднаго сталага наведніка “Славянскага базару” – кампазытара Ігара Крутога. Адкуль у Лукашэнкі такая любоў да расейскай поп-музыкі, я запытаўся ў кампазытара Эдуарда Ханка, які некалькі апошніх гадоў жыве ў Маскве.
(Ханок: ) “У прынцыпе, той жа Крутой стаіць на чале забаўляльнай музыкі. І менавіта такая музыка ёсьць асновай“Славянскага базару”. Можна сказаць больш: ён на чале забаўляльнай музыкі ўсяго СНД. Бо “Славянскі базар” фармуюць ягоныя людзі з фірмы “АРС”. Не на беларусах жа грунтуецца фэстываль (выканаўцы самі гэта цудоўна разумеюць), і не на ўкраінцах, а на расейцах. Таму сытуацыя цалкам зразумелая. І гэта не азначае, што Лукашэнка цэлымі днямі ў кабінэце сядзіць і слухае FM-эфір, каб даведацца, у каго калі юбілей”.
На беларускім музычным рынку ўжо даўно дамінуюць расейскія поп-выканаўцы. Апошняе дзесяцігодзьдзе спэцыялісты нават называюць дзесяцігодзьдзем культурнай акупацыі Беларусі расейскай эстрадай. Амаль 99% гастроляў па гарадах Беларусі прыпадае на расейскіх поп-выканаўцаў. У музычных крамах – бязьмежны выбар касэтаў і кампакт-дыскаў сучасных маскоўскіх ды піцерскіх гуртоў, а эфір беларускіх FM-станцыяў робіцца ўсё болей русыфікаваным.
Падаецца, што падобная дыспрапорцыя цалкам задавальняе кіраўніцтва краіны. Прыгадаю, што цягам аднаго тыдня Лукашэнка расплыўся ў камплімэнтах да расейца Крутога і спляжыў беларускія гурты “Нэйра дзюбель” і “Палац” – маўляў, усялякія там “дзюбелі” і “паласы”. Дык чаму ж кіраўнік беларускай дзяржавы аддае прыярытэт расейскім зоркам? Вось што думае Эдуард Ханок:
(Ханок: ) “Што тычыцца Бабкінай, Пугачовай – яны ўсе былі ў Лукашэнкі на “Славянскім базары”. З Пугачовай на банкеце Лукашэнка стаяў побач, доўга яны размаўлялі. Натуральна, што ён іх падтрымлівае. І калі ў Ігара Нікалаева здарыцца юбілей, ён яго таксама павіншуе. Ён віншуе найперш тых людзей, якія зрабілі ўнёсак у “Славянскі базар”, бо гэта ягоны маральны гадаванец, гэта галоўнае музычнае мерапрыемства краіны. Калі б гэта была музыка нейкая іншая – скажам, народная ці элітарная, ён бы нікога не віншаваў. А тое, што ігнаруе сваіх? Ну, дык гэта ня столькі ягоная віна, колькі міністэрства культуры. Яно павінна прапаноўваць кандыдатуры. Прэзыдэнт жа не абавязаны ведаць, у каго калі дзень нараджэньня. А таму віншуе самых крутых. А сёньня менавіта Крутой круцей за ўсіх крутых”.
Экспансія расейскай эстрады ў Беларусі – зусім не бяскрыўдная зьява. І з гледзішча фармаваньня густаў, і з гледзішча размываньня нацыянальнаага самаўсьведамленьня маладых беларусаў.
На кожным “Славянскім базары” Лукашэнка з захапленьнем падпявае то Пугачовай, то Бабкінай, то скандальнаму Кіркораву, а сёлета стоячы пляскаў у далоні Мікалаю Баскаву. У мінулы чацьвер віншавальная тэлеграма паляцела ў расейскую сталіцу на адрас яшчэ аднаго сталага наведніка “Славянскага базару” – кампазытара Ігара Крутога. Адкуль у Лукашэнкі такая любоў да расейскай поп-музыкі, я запытаўся ў кампазытара Эдуарда Ханка, які некалькі апошніх гадоў жыве ў Маскве.
(Ханок: ) “У прынцыпе, той жа Крутой стаіць на чале забаўляльнай музыкі. І менавіта такая музыка ёсьць асновай“Славянскага базару”. Можна сказаць больш: ён на чале забаўляльнай музыкі ўсяго СНД. Бо “Славянскі базар” фармуюць ягоныя людзі з фірмы “АРС”. Не на беларусах жа грунтуецца фэстываль (выканаўцы самі гэта цудоўна разумеюць), і не на ўкраінцах, а на расейцах. Таму сытуацыя цалкам зразумелая. І гэта не азначае, што Лукашэнка цэлымі днямі ў кабінэце сядзіць і слухае FM-эфір, каб даведацца, у каго калі юбілей”.
На беларускім музычным рынку ўжо даўно дамінуюць расейскія поп-выканаўцы. Апошняе дзесяцігодзьдзе спэцыялісты нават называюць дзесяцігодзьдзем культурнай акупацыі Беларусі расейскай эстрадай. Амаль 99% гастроляў па гарадах Беларусі прыпадае на расейскіх поп-выканаўцаў. У музычных крамах – бязьмежны выбар касэтаў і кампакт-дыскаў сучасных маскоўскіх ды піцерскіх гуртоў, а эфір беларускіх FM-станцыяў робіцца ўсё болей русыфікаваным.
Падаецца, што падобная дыспрапорцыя цалкам задавальняе кіраўніцтва краіны. Прыгадаю, што цягам аднаго тыдня Лукашэнка расплыўся ў камплімэнтах да расейца Крутога і спляжыў беларускія гурты “Нэйра дзюбель” і “Палац” – маўляў, усялякія там “дзюбелі” і “паласы”. Дык чаму ж кіраўнік беларускай дзяржавы аддае прыярытэт расейскім зоркам? Вось што думае Эдуард Ханок:
(Ханок: ) “Што тычыцца Бабкінай, Пугачовай – яны ўсе былі ў Лукашэнкі на “Славянскім базары”. З Пугачовай на банкеце Лукашэнка стаяў побач, доўга яны размаўлялі. Натуральна, што ён іх падтрымлівае. І калі ў Ігара Нікалаева здарыцца юбілей, ён яго таксама павіншуе. Ён віншуе найперш тых людзей, якія зрабілі ўнёсак у “Славянскі базар”, бо гэта ягоны маральны гадаванец, гэта галоўнае музычнае мерапрыемства краіны. Калі б гэта была музыка нейкая іншая – скажам, народная ці элітарная, ён бы нікога не віншаваў. А тое, што ігнаруе сваіх? Ну, дык гэта ня столькі ягоная віна, колькі міністэрства культуры. Яно павінна прапаноўваць кандыдатуры. Прэзыдэнт жа не абавязаны ведаць, у каго калі дзень нараджэньня. А таму віншуе самых крутых. А сёньня менавіта Крутой круцей за ўсіх крутых”.
Экспансія расейскай эстрады ў Беларусі – зусім не бяскрыўдная зьява. І з гледзішча фармаваньня густаў, і з гледзішча размываньня нацыянальнаага самаўсьведамленьня маладых беларусаў.
