(Навумчык: ) “Дэклярацыю распрацоўвалі пераважна дэпутаты ад БНФ. Найбольш актыўны ўдзел бралі Зянон Пазьняк, Валянцін Голубеў, Алег Трусаў, Пятро Садоўскі, Анатоль Вярцінскі... Абсалютную большасьць у ВС складалі камуністы, але яны прагаласавалі за палажэньні, прапанаваныя дэпутатамі БНФ. І нават за тое, што выступаць ад імя беларускага народа мог толькі Вярхоўны Савет – тым самым было ліквідаванае манапольнае права кампартыі і яго ЦК на кіруючую ролю.
Але заблякаваны быў артыкул, які надаваў Дэклярацыі статус канстытуцыйнай сілы – гэта значыць, ставіў Канстытуцыю Беларусі, беларускія законы над Канстытуцыяй СССР і савецкімі законамі. Гэта было прынцыпова для нас – бо бяз гэтага немагчыма было стварэньне ўласнай грашовай сыстэмы, уласнага войска, мытні, – словам, шмат якіх элемэнтаў дзяржаўнасьці.
Беларусь, пры такім варыянце, і надалей заставалася пад Масквой – у той час, калі, напрыклад, Літва ўжо паўгода як праводзіла цалкам незалежную палітыку. Таму пасьля гэтага галасаваньня дэпутаты БНФ пакінулі залю паседжаньня Вярхоўнага Савета і абвясьцілі, што ствараюць парлямэнцкую фракцыю – Апазыцыю БНФ.
Праз год, 25 жніўня 1991 года, Дэклярацыя ўсё ж атрымала статус канстытуцыйнага закону. У 1993 годзе Вярхоўны Савет зрабіў дзень 27 ліпеня сьвяточным днём – такім ён і заставаўся да лістапада 1996 году, калі Аляксандр Лукашэнка правёў чарговы рэфэрэндум”.
Гл. таксама Васіль Быкаў успамінае пра 27 ліпеня 1990 году (з архіваў Радыё Свабода)
Але заблякаваны быў артыкул, які надаваў Дэклярацыі статус канстытуцыйнай сілы – гэта значыць, ставіў Канстытуцыю Беларусі, беларускія законы над Канстытуцыяй СССР і савецкімі законамі. Гэта было прынцыпова для нас – бо бяз гэтага немагчыма было стварэньне ўласнай грашовай сыстэмы, уласнага войска, мытні, – словам, шмат якіх элемэнтаў дзяржаўнасьці.
Беларусь, пры такім варыянце, і надалей заставалася пад Масквой – у той час, калі, напрыклад, Літва ўжо паўгода як праводзіла цалкам незалежную палітыку. Таму пасьля гэтага галасаваньня дэпутаты БНФ пакінулі залю паседжаньня Вярхоўнага Савета і абвясьцілі, што ствараюць парлямэнцкую фракцыю – Апазыцыю БНФ.
Праз год, 25 жніўня 1991 года, Дэклярацыя ўсё ж атрымала статус канстытуцыйнага закону. У 1993 годзе Вярхоўны Савет зрабіў дзень 27 ліпеня сьвяточным днём – такім ён і заставаўся да лістапада 1996 году, калі Аляксандр Лукашэнка правёў чарговы рэфэрэндум”.
Гл. таксама Васіль Быкаў успамінае пра 27 ліпеня 1990 году (з архіваў Радыё Свабода)
