На экранах тэлевізараў і ў часе параду некалькі дзесяткаў людзей сталага веку былі апранутыя ў аднолькавыя цывільныя касьцюмы. Праўда, абноўкі атрымалі ня ўсе вэтэраны, запрошаныя на ўрачыстасьці з нагоды 60-й гадавіны вызваленьня Беларусі. У міністэрства абароны хапіла грошай толькі на тых, хто атрымаў з рук Аляксандра Лукашэнкі юбілейныя мэдалі і ехаў перад трыбунай Галоўнакамандуючага Ўзброенымі сіламі ў кузаве рарытэтнага аўтамабілю. Вось што сказаў прадстаўнік міністэрства абароны Леанід Захаранка:
(Захаранка: ) “Гэта была замова, натуральна: вэтэранам цалкам пашылі касьцюмы, з кожнага мерку папярэдне зьнялі. Гэта ніякая не тэатральная бутафорыя, а нармалёвы касьцюм франтавіка. І яшчэ рабілася з мэтай, каб вэтэраны неяк выбіваліся на тле астатніх. Нармалёва, добра было”.
Удалося высьветліць, што касьцюмы вэтэранам шылі ў сталічным “Доме вайсковай вопраткі”. Супрацоўніца атэлье патлумачыла, што пасьля параду адзеньне засталося ў асабістых гардэробах вэтэранаў.
(Супрацоўніца атэлье: ) “Паводле замовы міністэрства абароны ў нас абшываўся 21 чалавек – 2 жанчыны і 19 мужчынаў. Шылі мы не вайсковую форму, а цывільныя касьцюмы: белыя пінжакі, цёмна-сінія порткі, падбіралі кашулі, чаравікі, кепкі мужчынам і берэты жанчынам. Людзі вельмі задаволеныя: мы пагоны не прышывалі, таму можна апранаць касьцюмы ня толькі з нагоды парадаў. Дарэчы, усю тканіну міністэрства абароны прывезла сваю. Пашыў каштаваў у сярэднім 150 тысячаў рублёў, але плюс яшчэ цана матэрыялу, чаравікаў, кашуляў – усё гэта было коштам міністэрства. Яны нам ўсё гэта прывезьлі і мы проста камбінавалі”.
(Карэспандэнт:) “А форму Галоўнакамандуючага для прэзыдэнта Лукашэнкі выпадкова ня ваша атэлье шыла?”
(Супрацоўніца атэлье:) “У нас абшываюцца ад генэралаў і крыху ніжэй рангам. Але існуе адмысловае прэзыдэнцкае атэлье, там робяцца спэцзамовы”.
Сярод вэтэранаў апошняй вайны нямала тых, каму ня толькі не пашылі сьвяточныя касьцюмы, але нават не ўручылі юбілейных мэдалёў. Колісь аблашчаны ўладамі народны мастак СССР Міхаіл Савіцкі сёньня на ўлады моцна пакрыўджаны.
(Савіцкі:) “Ня думаю, каб мне зьбіраліся штосьці даваць. Я зь ліку людзей, якія зараз нікому не патрэбныя. Мэдалі атрымалі, пэўна, тыя, хто заслужыў. А я, адпрацаваўшы ўсё жыцьцё без адпачынкаў, без выходных, бяз сьвятаў, мэдаля не заслужыў. Забыліся, бо я салдат, а памятаюць толькі афіцэраў. А я адваяваў у Севастопалі ўсю абарону… Я ўвогуле рады, што хоць нехта мне затэлефанаваў”.
Робячы больш агульную выснову са словаў спадара Савіцкага, можна меркаваць, што да наступнага пасьляваеннага юбілею тая невялікая колькасьць вэтэранаў, якая яшчэ застаецца жыць, будзе цікавіць дзяржаву ў нязначнай ступені.
(Захаранка: ) “Гэта была замова, натуральна: вэтэранам цалкам пашылі касьцюмы, з кожнага мерку папярэдне зьнялі. Гэта ніякая не тэатральная бутафорыя, а нармалёвы касьцюм франтавіка. І яшчэ рабілася з мэтай, каб вэтэраны неяк выбіваліся на тле астатніх. Нармалёва, добра было”.
Удалося высьветліць, што касьцюмы вэтэранам шылі ў сталічным “Доме вайсковай вопраткі”. Супрацоўніца атэлье патлумачыла, што пасьля параду адзеньне засталося ў асабістых гардэробах вэтэранаў.
(Супрацоўніца атэлье: ) “Паводле замовы міністэрства абароны ў нас абшываўся 21 чалавек – 2 жанчыны і 19 мужчынаў. Шылі мы не вайсковую форму, а цывільныя касьцюмы: белыя пінжакі, цёмна-сінія порткі, падбіралі кашулі, чаравікі, кепкі мужчынам і берэты жанчынам. Людзі вельмі задаволеныя: мы пагоны не прышывалі, таму можна апранаць касьцюмы ня толькі з нагоды парадаў. Дарэчы, усю тканіну міністэрства абароны прывезла сваю. Пашыў каштаваў у сярэднім 150 тысячаў рублёў, але плюс яшчэ цана матэрыялу, чаравікаў, кашуляў – усё гэта было коштам міністэрства. Яны нам ўсё гэта прывезьлі і мы проста камбінавалі”.
(Карэспандэнт:) “А форму Галоўнакамандуючага для прэзыдэнта Лукашэнкі выпадкова ня ваша атэлье шыла?”
(Супрацоўніца атэлье:) “У нас абшываюцца ад генэралаў і крыху ніжэй рангам. Але існуе адмысловае прэзыдэнцкае атэлье, там робяцца спэцзамовы”.
Сярод вэтэранаў апошняй вайны нямала тых, каму ня толькі не пашылі сьвяточныя касьцюмы, але нават не ўручылі юбілейных мэдалёў. Колісь аблашчаны ўладамі народны мастак СССР Міхаіл Савіцкі сёньня на ўлады моцна пакрыўджаны.
(Савіцкі:) “Ня думаю, каб мне зьбіраліся штосьці даваць. Я зь ліку людзей, якія зараз нікому не патрэбныя. Мэдалі атрымалі, пэўна, тыя, хто заслужыў. А я, адпрацаваўшы ўсё жыцьцё без адпачынкаў, без выходных, бяз сьвятаў, мэдаля не заслужыў. Забыліся, бо я салдат, а памятаюць толькі афіцэраў. А я адваяваў у Севастопалі ўсю абарону… Я ўвогуле рады, што хоць нехта мне затэлефанаваў”.
Робячы больш агульную выснову са словаў спадара Савіцкага, можна меркаваць, што да наступнага пасьляваеннага юбілею тая невялікая колькасьць вэтэранаў, якая яшчэ застаецца жыць, будзе цікавіць дзяржаву ў нязначнай ступені.
