Як паведаміў мне ва ўправе інфармацыі грамадзкіх сувязяў міністэрства ўнутраных спраў Віталь Грынкевіч, Уладзімір Браілоўскі ўтрымліваецца у сьледчым ізалятары ў Менску. Яму інкрымінуецца крадзёж пры злоўжываньні службовымі паўнамоцтвамі і прысваеньне грошай, альбо растрата. Цяпер, паведамілі ў МУС, дасьледуецца дзейнасьць філярмоніі пры правядзеньні канцэртаў вядомых эстрадных выканаўцаў, беларускіх і расейскіх. Маўляў, ёсьць падазрэньні, што Ўладзімір Браілоўскі заключаў дамовы зь фіктыўнымі аб’ектамі гаспадараньня. Расьсьледаваньне працягваецца.
Загадчык управы культуры Магілёўскага аблвыканкаму Міхаіл Дарашкоў у адказ на нашае пытаньне пра Браілоўскага назваў значным ягоны ўнёсак ў агульную творчую скарбонку рэгіёну. І выказаў спадзеў, што Браілоўскі яшчэ будзе займацца творчай, але не гаспадарчай працай. Разам з тым магілёўскія дзеячы культуры не выяўляюць ініцыятывы публічна заступіцца за калегу. Як гавораць некаторыя, у такія моманты лепш адсядзецца ў акопах, каб самога не закранула.
Усе магілёўцы ў першую чаргу ведаюць Браілоўскага як натхняльніка вядомага фэстывалю “Залаты шлягер”. Журналістка Алена Барысава, якая працавала зь ім, лічыць Браілоўскага знакавай асобай беларускай культуры.
(Барысава: ) “Сьпівакоў для Беларусі зьявіўся толькі таму, што імя Браілоўскага было гарантам у сьвеце мастацтва. Гэта былі цудоўныя музычныя фэстывалі: там была, зразумела, “папса” – на такі мэнталітэт і патрэбная каса. Але разам з тым мы пачулі тое лепшае, што магло гучаць на гэтых сцэнах, а магло і не гучаць, калі б не было Браілоўскага”.
Алена Барысава, як і іншыя абазнаныя ў гэтай сфэры людзі, лічыць, што весьці шырокую канцэртную дзейнасьць, калі беларуская дзяржаўная структура вымушаная супрацоўнічаць з расейскімі і замежнымі камэрцыйнымі, немагчыма. Маўляў, ніхто не прыяжджае, каб расьпісацца ў ведамасьці ў атрыманьні беларускіх рублёў.
(Барысава: ) “Шмат было канцэртаў, калі не адкрывалі заслону, пакуль не атрымлівалі ганарар, і ўсе ведалі, што Браілоўскі, каб не страціць сваё імя, шукаў гэтыя грошы ў магілёўцаў. І гэта не было сакрэтам. Ён круціўся, але ён быў пастаўлены ў гэткія ўмовы”.
Наколькі абгрунтаваныя цяпер амбіцыі Магілёва на нефармальнае званьне адной з культурных сталіцаў краіны, і ці будуць у горадзе праходзіць канцэрты, да якіх ужо прызвычаіліся людзі – гэтыя пытаньні хвалююць магілёўцаў. Вось меркаваньне аднаго зь іх:
(Спадар: ) “Ня ведаю, ці знойдзецца яшчэ адзін такі чалавек, якога ведаюць добра, які запрашае такіх вялікіх сьпевакоў, і гэта ўсё было на ягоных сувязях зроблена. На мой погляд, як простага гараджаніна, вялікая страта для горада будзе, калі ён прыпыніць сваю дзейнасьць”.
Загадчык управы культуры Магілёўскага аблвыканкаму Міхаіл Дарашкоў у адказ на нашае пытаньне пра Браілоўскага назваў значным ягоны ўнёсак ў агульную творчую скарбонку рэгіёну. І выказаў спадзеў, што Браілоўскі яшчэ будзе займацца творчай, але не гаспадарчай працай. Разам з тым магілёўскія дзеячы культуры не выяўляюць ініцыятывы публічна заступіцца за калегу. Як гавораць некаторыя, у такія моманты лепш адсядзецца ў акопах, каб самога не закранула.
Усе магілёўцы ў першую чаргу ведаюць Браілоўскага як натхняльніка вядомага фэстывалю “Залаты шлягер”. Журналістка Алена Барысава, якая працавала зь ім, лічыць Браілоўскага знакавай асобай беларускай культуры.
(Барысава: ) “Сьпівакоў для Беларусі зьявіўся толькі таму, што імя Браілоўскага было гарантам у сьвеце мастацтва. Гэта былі цудоўныя музычныя фэстывалі: там была, зразумела, “папса” – на такі мэнталітэт і патрэбная каса. Але разам з тым мы пачулі тое лепшае, што магло гучаць на гэтых сцэнах, а магло і не гучаць, калі б не было Браілоўскага”.
Алена Барысава, як і іншыя абазнаныя ў гэтай сфэры людзі, лічыць, што весьці шырокую канцэртную дзейнасьць, калі беларуская дзяржаўная структура вымушаная супрацоўнічаць з расейскімі і замежнымі камэрцыйнымі, немагчыма. Маўляў, ніхто не прыяжджае, каб расьпісацца ў ведамасьці ў атрыманьні беларускіх рублёў.
(Барысава: ) “Шмат было канцэртаў, калі не адкрывалі заслону, пакуль не атрымлівалі ганарар, і ўсе ведалі, што Браілоўскі, каб не страціць сваё імя, шукаў гэтыя грошы ў магілёўцаў. І гэта не было сакрэтам. Ён круціўся, але ён быў пастаўлены ў гэткія ўмовы”.
Наколькі абгрунтаваныя цяпер амбіцыі Магілёва на нефармальнае званьне адной з культурных сталіцаў краіны, і ці будуць у горадзе праходзіць канцэрты, да якіх ужо прызвычаіліся людзі – гэтыя пытаньні хвалююць магілёўцаў. Вось меркаваньне аднаго зь іх:
(Спадар: ) “Ня ведаю, ці знойдзецца яшчэ адзін такі чалавек, якога ведаюць добра, які запрашае такіх вялікіх сьпевакоў, і гэта ўсё было на ягоных сувязях зроблена. На мой погляд, як простага гараджаніна, вялікая страта для горада будзе, калі ён прыпыніць сваю дзейнасьць”.
