(Спадарыня: ) “Зубар, бо гэта звычка, як заўсёды… Белавеская пушча…”
(Хлопец: ) “Дзяцел”.
(Дзяўчына: ) “Рыба, бо спакойная, індыфэрэнтная…”
(Дзяўчына: ) “Чапля. Белая, прыгожая, вялікая птушка”.
(Жанчына: ) “Зубар, бо гэта наш сымбаль… Пушча Белавеская, ну, тое, што мы ахоўваем, што цэнім”.
(Хлопец: ) “Зубар. Трэба, каб была моцная жывёла, каб сымбалізавала нашу моладзь беларускую”.
(Дзяўчына:) “Бусел белы – гэта свабода, прыгажосьць”.
(Спадар: ) “Рысь, бо іх у Беларусі засталося мала. Характар нагадвае такі беларускі, спакойны”.
(Спадар: ) “Пажадана зубра. Зубар ёсьць сымбалем магутнасьці і свабоды”.
(Мужчына:) “Рысь. Драпежнік, але не такі ўжо і драпежнік”.
(Спадар: ) “Бусел. Ужо ж занадта ж прыгожая й пачэсная птушка”.
(Спадар: ) “Бобр, хутчэй, бо краіна балотаў”.
(Хлопец: ) “Трэба бусла, бо ён і асацыюецца з Беларусьсю. Ён і жыве ў нас…”
(Спадар: ) “Зубар, бо ён ў нас жыве, ды й рэдкі”.
(Спадар: ) “Волк. Яго яшчэ ў Беларусі можна часта сустрэць”.
(Жанчына:) “А, можа, вожык? Дарэчы, вожык! Ён такі колкі, хітры, а, калі яго крыўдзіць, то ён такога ня любіць”.
(Жанчына:) “Сабака. Ён усё ведае і разумее. Калі б ён толькі мог размаўляць, ён бы тако-о-ое расказаў!”
(Хлопец: ) “Дзяцел”.
(Дзяўчына: ) “Рыба, бо спакойная, індыфэрэнтная…”
(Дзяўчына: ) “Чапля. Белая, прыгожая, вялікая птушка”.
(Жанчына: ) “Зубар, бо гэта наш сымбаль… Пушча Белавеская, ну, тое, што мы ахоўваем, што цэнім”.
(Хлопец: ) “Зубар. Трэба, каб была моцная жывёла, каб сымбалізавала нашу моладзь беларускую”.
(Дзяўчына:) “Бусел белы – гэта свабода, прыгажосьць”.
(Спадар: ) “Рысь, бо іх у Беларусі засталося мала. Характар нагадвае такі беларускі, спакойны”.
(Спадар: ) “Пажадана зубра. Зубар ёсьць сымбалем магутнасьці і свабоды”.
(Мужчына:) “Рысь. Драпежнік, але не такі ўжо і драпежнік”.
(Спадар: ) “Бусел. Ужо ж занадта ж прыгожая й пачэсная птушка”.
(Спадар: ) “Бобр, хутчэй, бо краіна балотаў”.
(Хлопец: ) “Трэба бусла, бо ён і асацыюецца з Беларусьсю. Ён і жыве ў нас…”
(Спадар: ) “Зубар, бо ён ў нас жыве, ды й рэдкі”.
(Спадар: ) “Волк. Яго яшчэ ў Беларусі можна часта сустрэць”.
(Жанчына:) “А, можа, вожык? Дарэчы, вожык! Ён такі колкі, хітры, а, калі яго крыўдзіць, то ён такога ня любіць”.
(Жанчына:) “Сабака. Ён усё ведае і разумее. Калі б ён толькі мог размаўляць, ён бы тако-о-ое расказаў!”