(Хлопец: ) “У Беларусі, я думаю, трэба трохі апасацца быць журналістам, і гаварыць ня ўсё, што думаеш”.
(Студэнтка: ) “Тэлевізара ў інтэрнаце няма, таму нічога ня чуем і ня ведаем”.
(Пэнсіянэр: ) “Я думаю, што ў Беларусі бясьпечна быць журналістам. Можна пісаць і гаварыць пра ўсё, і нічога за гэта ня будзе”.
(Кабета: ) “І ў Беларусі, і ў Расеі журналістыка бясьпечная ў пэўных тэмах. Калі, напрыклад, пішаш пра збор ураджаю. Калі ж тэмы больш высокія — палітыка, дзяржаўная эканоміка, фінансы, тады ўжо чакай, што цябе засудзяць, аштрафуюць, ці наагул чалавек зьнікне”.
(Кабета: ) “Я думаю, бясьпечна. У нас наўкола ўсё добра. Некаторыя толькі зьяжджаюць за мяжу, а потым выдумляюць усялякую лухту”.
(Кабета: ) “Мне падаецца, што ў Беларусі працаваць журналістам можна. Абы-што, канечне, ня трэба пісаць. Трэба пісаць праўду”.
(Спадар: ) “Працаваць, наколькі я ведаю, вельмі складана. Журналісты на кожным кроку сутыкаюцца зь перашкодамі ў сваёй дзейнасьці. Гэта і ў некаторых крымінальных справах, і ў карупцыйных. Тут яны сутыкаюцца з супрацьдзеяньнем — і рэальнай інфармацыі атрымаць ня могуць. Тым самым парушаецца і права астатніх грамадзянаў на доступ да свабоднай інфармацыі”.
(Хлопец: ) “Небясьпечна працаваць журналістам. Дзіма Завадзкі згінуў, і яго да гэтага часу ня могуць знайсьці”.
(Хлопец: ) “Твары б’юць ня толькі журналістам. Мне падаецца, што гэта не паказьнік”.
(Дзяўчына: ) “Я лічу, што небясьпечна. Дэмакратыі няма. На вуліцы шмат хто баіцца выказаць сваё меркаваньне. Нельга крытыкаваць уладу. Крытыкаваць можна кепскую дарогу, яміну на вуліцы — і не далей”.
(Студэнт: ) “Прафэсія небясьпечная, але патрэбная. Хто, калі не журналісты, будзе паказваць, што адбываецца ў нас у горадзе, у іншых месцах?”
(Студэнтка: ) “У Беларусі, я лічу, працаваць бясьпечна. У нас як бы свабодная краіна. А вось у Расеі — там невядома што адбываецца”.
(Студэнт: ) “Небясьпечная прафэсія. У нас вельмі шмат тэмаў, пра якія нельга пісаць адкрыта”.
(Студэнтка: ) “Тэлевізара ў інтэрнаце няма, таму нічога ня чуем і ня ведаем”.
(Пэнсіянэр: ) “Я думаю, што ў Беларусі бясьпечна быць журналістам. Можна пісаць і гаварыць пра ўсё, і нічога за гэта ня будзе”.
(Кабета: ) “І ў Беларусі, і ў Расеі журналістыка бясьпечная ў пэўных тэмах. Калі, напрыклад, пішаш пра збор ураджаю. Калі ж тэмы больш высокія — палітыка, дзяржаўная эканоміка, фінансы, тады ўжо чакай, што цябе засудзяць, аштрафуюць, ці наагул чалавек зьнікне”.
(Кабета: ) “Я думаю, бясьпечна. У нас наўкола ўсё добра. Некаторыя толькі зьяжджаюць за мяжу, а потым выдумляюць усялякую лухту”.
(Кабета: ) “Мне падаецца, што ў Беларусі працаваць журналістам можна. Абы-што, канечне, ня трэба пісаць. Трэба пісаць праўду”.
(Спадар: ) “Працаваць, наколькі я ведаю, вельмі складана. Журналісты на кожным кроку сутыкаюцца зь перашкодамі ў сваёй дзейнасьці. Гэта і ў некаторых крымінальных справах, і ў карупцыйных. Тут яны сутыкаюцца з супрацьдзеяньнем — і рэальнай інфармацыі атрымаць ня могуць. Тым самым парушаецца і права астатніх грамадзянаў на доступ да свабоднай інфармацыі”.
(Хлопец: ) “Небясьпечна працаваць журналістам. Дзіма Завадзкі згінуў, і яго да гэтага часу ня могуць знайсьці”.
(Хлопец: ) “Твары б’юць ня толькі журналістам. Мне падаецца, што гэта не паказьнік”.
(Дзяўчына: ) “Я лічу, што небясьпечна. Дэмакратыі няма. На вуліцы шмат хто баіцца выказаць сваё меркаваньне. Нельга крытыкаваць уладу. Крытыкаваць можна кепскую дарогу, яміну на вуліцы — і не далей”.
(Студэнт: ) “Прафэсія небясьпечная, але патрэбная. Хто, калі не журналісты, будзе паказваць, што адбываецца ў нас у горадзе, у іншых месцах?”
(Студэнтка: ) “У Беларусі, я лічу, працаваць бясьпечна. У нас як бы свабодная краіна. А вось у Расеі — там невядома што адбываецца”.
(Студэнт: ) “Небясьпечная прафэсія. У нас вельмі шмат тэмаў, пра якія нельга пісаць адкрыта”.
