Уладзімер Белахвостаў спасылаецца на тое, што варыянт з рэгіянальнымі бюджэтамі абраў вышэйшы кіраўнік Беларусі. І гэтая норма замацаваная ў адпаведным дэкрэце ад 28 жніўня 2006 году:
(Белахвостаў: ) "Гэты дэкрэт прадугледжвае -- пачынаючы з 1 студзеня 2007 году, абласныя і менскі гарадзкі выканкамы штогод пры фармаваньні бюджэтаў павінны прадугледжваць грашовыя сродкі на гэтыя мэты. На 2007-ы год заплянавана 27 мільярдаў рублёў. Будзем думаць, што дзесьці 20-24 мільярды ў бюджэтах трэба прадугледжваць. Вось такія лічбы з прагнозу".
Дэкрэт прадугледжвае правы грамадзянаў на індэксацыю чэкаў "Жыльлё", іх адчужэньне блізкім сваякам, а таксама выкарыстаньне пры будаўніцтве і рэканструкцыі ды іншыя мэты, зьвязаныя выключна з жыльлём. Дзеяньне дакумэнта распаўсюджваецца толькі на тых уладальнікаў чэкаў, хто стаіць у чарзе на паляпшэньне жыльлёвых умоваў. Больш падрабязна пра ўсё гэта будзе прапісана ў спэцыяльнай пастанове ўраду, якую цяпер рыхтуюць.
Дэпутат Віктар Кучынскі гаворыць, што рэгіянальныя бюджэты і так вельмі абмежаваныя:
(Кучынскі: ) "Гэта нерэальна. Ня будзе сродкаў. Мабыць, патрэбна закладаць у рэспубліканскім бюджэце значныя грашовыя сродкі, каб чэкі "Жыльлё" мелі поўнае фінансавае забесьпячэньне. Інакш зноў нічога ня будзе. Мы расьцягваем гэтую праблему, як спружыну. А потым шукаем варыянты. Атрымліваецца, аддалі людзям быццам бясплатна, а пасьля забіраем назад. І не патрэбна ператвараць гэты чэк у нейкую пазыку дзяржавы людзям, якая ня будзе выканана. У нас і так гэтых праблемаў больш, чым дастаткова".
Эканаміст Яраслаў Раманчук цьвердзіць, калі ў рэспубліканскі бюджэт не закласьці названыя выдаткі, дык на месцах ня знойдуць неабходныя сумы:
(Раманчук: ) "У апошнія тры гады ёсьць відавочная тэндэнцыя -- пашырэньне фінансавых абавязкаў мясцовых органаў улады пры цэнтралізацыі прыбыткаў дзяржавы. Такім чынам, павялічваецца розьніца паміж грашыма, якія ёсьць у мясцовай улады і тымі выдаткамі, якія яны мусяць рабіць. Калі яшчэ і гэтыя выдаткі на іх пакладуць, дык і выконваць будуць адпаведна -- па кроплі ў год. Калі з гэтых 150 тысяч людзей 10 тысяч нешта зробяць, дык і будзе добра. А калі ўспомніць, колькі людзей атрымалі гэтыя чэкі і колькі маглі атрымаць тэарэтычна, дык па сутнасьці схема, паводле якой кожны грамадзянін Беларусі павінен быў атрымаць частку дзяржаўнага пірага, скончылася хлусьнёй і падманам людзей".
У Беларусі жыльлёвыя квоты былі ўведзеныя ў 1992 годзе. Іх налічылі больш як 5 мільёнам грамадзянаў. Атрымалі ды выкарысталі іх далёка не ўсе.
(Белахвостаў: ) "Гэты дэкрэт прадугледжвае -- пачынаючы з 1 студзеня 2007 году, абласныя і менскі гарадзкі выканкамы штогод пры фармаваньні бюджэтаў павінны прадугледжваць грашовыя сродкі на гэтыя мэты. На 2007-ы год заплянавана 27 мільярдаў рублёў. Будзем думаць, што дзесьці 20-24 мільярды ў бюджэтах трэба прадугледжваць. Вось такія лічбы з прагнозу".
Дэкрэт прадугледжвае правы грамадзянаў на індэксацыю чэкаў "Жыльлё", іх адчужэньне блізкім сваякам, а таксама выкарыстаньне пры будаўніцтве і рэканструкцыі ды іншыя мэты, зьвязаныя выключна з жыльлём. Дзеяньне дакумэнта распаўсюджваецца толькі на тых уладальнікаў чэкаў, хто стаіць у чарзе на паляпшэньне жыльлёвых умоваў. Больш падрабязна пра ўсё гэта будзе прапісана ў спэцыяльнай пастанове ўраду, якую цяпер рыхтуюць.
Дэпутат Віктар Кучынскі гаворыць, што рэгіянальныя бюджэты і так вельмі абмежаваныя:
(Кучынскі: ) "Гэта нерэальна. Ня будзе сродкаў. Мабыць, патрэбна закладаць у рэспубліканскім бюджэце значныя грашовыя сродкі, каб чэкі "Жыльлё" мелі поўнае фінансавае забесьпячэньне. Інакш зноў нічога ня будзе. Мы расьцягваем гэтую праблему, як спружыну. А потым шукаем варыянты. Атрымліваецца, аддалі людзям быццам бясплатна, а пасьля забіраем назад. І не патрэбна ператвараць гэты чэк у нейкую пазыку дзяржавы людзям, якая ня будзе выканана. У нас і так гэтых праблемаў больш, чым дастаткова".
Эканаміст Яраслаў Раманчук цьвердзіць, калі ў рэспубліканскі бюджэт не закласьці названыя выдаткі, дык на месцах ня знойдуць неабходныя сумы:
(Раманчук: ) "У апошнія тры гады ёсьць відавочная тэндэнцыя -- пашырэньне фінансавых абавязкаў мясцовых органаў улады пры цэнтралізацыі прыбыткаў дзяржавы. Такім чынам, павялічваецца розьніца паміж грашыма, якія ёсьць у мясцовай улады і тымі выдаткамі, якія яны мусяць рабіць. Калі яшчэ і гэтыя выдаткі на іх пакладуць, дык і выконваць будуць адпаведна -- па кроплі ў год. Калі з гэтых 150 тысяч людзей 10 тысяч нешта зробяць, дык і будзе добра. А калі ўспомніць, колькі людзей атрымалі гэтыя чэкі і колькі маглі атрымаць тэарэтычна, дык па сутнасьці схема, паводле якой кожны грамадзянін Беларусі павінен быў атрымаць частку дзяржаўнага пірага, скончылася хлусьнёй і падманам людзей".
У Беларусі жыльлёвыя квоты былі ўведзеныя ў 1992 годзе. Іх налічылі больш як 5 мільёнам грамадзянаў. Атрымалі ды выкарысталі іх далёка не ўсе.
